กรอบสุดท้าย ( ๑๐ ) ... ถ้ายังไม่สู้ จะรู้ได้ยังไงว่าแพ้ ;)
................................................................................................................................................
มุมมองของนักศึกษาคนที่ ๑๐
................................................................................................................................................
................................................................................................................................................
ทุ้มอยู่ในใจ ...
................................................................................................................................................
คำว่า "กรอบสุดท้าย" คือ การ "ไร้ซึ่งกรอบความคิด"
ผมไม่ต้องการ "กรอบความคิด" ที่เป็นหลักการใด ๆ เข้ามาเกี่ยวข้องกับความรู้สึก ความคิดที่อยู่ในตัวของลูกศิษย์
ดังนั้น การกล่าวสิ่งใดออกมาจึงไม่มีผิด ไม่มีถูก เป็นเรื่องที่เข้าใจถูกต้องแล้ว
โดยธรรมชาติของความเป็นเด็กสายวิทยาศาสตร์-คณิตศาสตร์ "กรอบ" คล้าย ๆ ปี๊บคลุมหัว ที่เวลาเดินไปไหนมาไหนมักจะครอบเอาไว้อยู่ตลอดเวลา จนบางครั้ง ไม่สามารถสลัดปี๊บออกจากหัวได้
เวลาเขียนอะไรที่ไร้กรอบ ก็มักจะเป็นกังวลตลอดเวลาว่า จะเขียนอย่างไร จะเขียนยังไงให้ได้คะแนน แบบนี้ผมไม่ชอบแน่ ๆ
"กรอบสุดท้าย" จึงกลายเป็นสิ่งที่ต้องสลัดให้หลุดออกมาแล้วจึงเขียนสิ่งที่เป็นความจริงในใจ
การยอมรับความจริง คือ สิ่งที่เป็นจุดเด่นในกรอบนี้
ทำได้ คือ ได้
ทำไม่ได้ คือ ไม่ได้
ไม่เห็นต้องทุกข์ใจอะไรมาก
เด็กติดค่านิยมแห่งคะแนนมากเกินไป
ทุกข์ใจในสิ่งสมมติ
เมื่อยอมรับ ก็เกิด "หัวใจนักสู้" ต่อมาว่า ทุกอย่างยังไม่จบสิ้นกับแค่การสอบ
แต่ยังคงมีงานที่สามารถช่วยได้อีก นั่นคือ "โอกาส" ที่เขากำลังเลือกใช้ให้ถูกทาง
ดังนั้น ไม่ว่า "การสอบ" หรือ "งานจะดีหรือไม่ดี" เพียงใด ไม่สำคัญอีกแล้ว
แค่พยายามทำให้ดีที่สุดก็พอ
"ถ้ายังไม่สู้ แล้วจะรู้ได้ยังไงว่าแพ้"
นี่คือ สิ่งที่ครูอยากเห็น
โชคดีครับ ;)...
...............................................................................................................................................
บันทึก ชุด "กรอบสุดท้าย"
...............................................................................................................................................
- บันทึก กรอบสุดท้าย ( ๑ ) ... เมื่อยมือสุด ๆ ;)
- บันทึก กรอบสุดท้าย ( ๒ ) ... เก็บความทรงจำดี ๆ นี้ตลอดไป ;)
- บันทึก กรอบสุดท้าย ( ๓ ) ... การเรียนรู้ไม่มีวันสิ้นสุด ;)
- บันทึก กรอบสุดท้าย ( ๔ ) ... ฉันเกิดเป็นลูกพ่อ ฉันต้องทำให้ได้ ;)
- บันทึก กรอบสุดท้าย ( ๕ ) ... เก็บประสบการณ์เพื่อนำไปใช้ประโยชน์ให้มากที่สุด ;)
- บันทึก กรอบสุดท้าย ( ๖ ) ... "นวัตกรรมทางความคิด" ก็มีด้วย ;)
- บันทึก กรอบสุดท้าย ( ๗ ) ... ขณะที่คนหนึ่งกำลังคิดฝัน แต่อีกคนหนึ่งกำลังลงมือทำอยู่ ;)
- บันทึก กรอบสุดท้าย ( ๘ ) ... นานาคำถามที่เกิดขึ้น หลังจากสอบเสร็จ ;)
- บันทึก กรอบสุดท้าย ( ๙ ) ... งานทุกชิ้นล้วนมีคุณค่าต่อตัวของนักศึกษาเองทั้งสิ้น ;)
- บันทึก กรอบสุดท้าย ( ๑๐ ) ... ถ้ายังไม่สู้ จะรู้ได้ยังไงว่าแพ้ ;)
................................................................................................................................................
ป.ล. ลูกศิษย์ของครูคนใดแอบเข้ามาเห็น เงียบ ๆ ไว้นะครับ ;)...
................................................................................................................................................
ความเห็น (2)
เจ๋งทุกกรอบ เลยค่ะ กรอบชื่อนี้ นึกถึงเพลง สู้ สู้ อะรู้มิไร้ ของพี่เบิร์ด นี่ล่ะคะ (จำบ่ได้แล้วเจ้า)
สงสัยจะเป็นเพลง "เธอผู้ไม่แพ้" มั้งครับ คุณ Poo ;)...
ขอบคุณมากครับ