หน้าแรก
สมาชิก
ปวีณา ธิติวรนันท์
สมุด
บันทึกสะท้อนคิด
ถูกทำร้าย...เพราะ...
ปวีณา ธิติวรนันท์
สมุด
บันทึก
อนุทิน
ความเห็น
ติดต่อ
ถูกทำร้าย...เพราะความรัก (1)
เป็นเพราะความรักความห่วงใยของพ่อแม่นั่นล่ะที่ทำร้ายเขาโดยไม่รู้ตัว
เพราะการเจ็บป่วยครั้งนี้ ทำให้ดิฉันมีเวลาอยู่กับครอบครัวได้นานที่สุดกว่าที่เคยเป็นมา ทำให้มีเวลาในการมีส่วนช่วยแก้ไขอะไร ๆ ในชีวิตของหลาน ๆ ได้บ้าง ซึ่งที่จริงก่อนหน้านี้ก็ทำบทบาทนี้มาอยู่บ้างแล้ว
ดิฉันมีหลานรวมหกคน เป็นลูกของน้องสาวคนที่สอง จำนวนสามคน (ชายสองคน หญิงหนึ่งคน) ลูกของน้องชายคนที่สี่ จำนวนสองคน (ชายทั้งสองคน) และหลานชายอีกหนึ่งคน ซึ่งเป็นลูกของน้องชายคนเล็ก...ทั้งสามบ้านเลี้ยงดูลูกแตกต่างกันไป
สองปีก่อนน้องชายคนเล็กมีเหตุต้องพาลูกชายมาฝากไว้ที่บ้านของดิฉัน เรา (พ่อ แม่ ดิฉัน และน้องสาวคนที่สาม) ช่วยกันเลี้ยงดู หลานคนนี้ซนมากและฉลาดมาก ๆ มีพัฒนาการก้าวหน้ารวดเร็ว พวกเราเลี้ยงดูจนเขาอายุประมาณเกือบสามขวบ ก็จัดการพาไปเข้าเรียนซึ่งเป็นศูนย์พัฒนาเด็กเล็กของ อบต. ใกล้บ้าน เพื่อสร้างการเตรียมความพร้อมเข้าเรียน ซึ่งในขณะนั้นน้องชายกับน้องสะใภ้ที่เป็นพ่อแม่เด็กทำได้ยากเพราะต้องทำงานประจำทั้งคู่ จึงส่งลูกมาให้พวกเราจัดการ ซึ่งก็ถือว่าทำได้สำเร็จ เพราะหลังจากที่พ่อแม่เด็กรับไปเข้าเรียนโรงเรียนอนุบาลในกรุงเทพฯ เมื่ออายุถึงเกณฑ์เข้าเรียนอนุบาล 1 แล้ว ปรากฏว่าไม่มีปัญหาเรื่องการไปโรงเรียนเลย
ต่างกันกับหลานชายวัยเดียวกันซึ่งเป็นลูกของน้องสาวคนที่สอง (อายุห่างกันเพียงหนึ่งวัน) ที่ถูกเลี้ยงแบบอุ้มลูกเข้าเอวอยู่ตลอดเวลา ไม่ปล่อยให้สมบุกสมบันแบบหลานคนแรก ดู ๆ แล้วก็เป็นไปแบบรักลูกแหละนะ แต่รักแบบต้องอยู่ในสายตาตลอด เห็นชัดเลยว่าพัฒนาการของหลานคนนี้ไม่มากเท่ากับหลานคนแรก คนโน้นไปโรงเรียนมาสองปีแล้ว คนนี้เพิ่งเข้าเรียนปีนี้ เวลาไปโรงเรียนก็มีงอแงบ้าง โชคดีว่ามีพี่สาวไปโรงเรียนด้วย (หลานสาวเรียนอยู่ ป.6) ก็หลอกล่อ ตะล่อมกันไปได้
สาย ๆ ของวันนี้ แม่เด็กมาทำธุระที่บ้านดิฉันพร้อมหลานชายตัวเล็ก ซึ่งที่จริงน่าจะต้องไปโรงเรียนเพราะวันนี้เป็นวันพุธ ไม่ใช่เสาร์-อาทิตย์ หรือวันหยุดสักหน่อย น้องสาวบอกว่าวันนี้ที่โรงเรียนมีกิจกรรมแห่เทียน จึงไม่ให้ลูกเล็กไปโรงเรียนเพราะเป็นห่วงลูก ดูแล้วบรรยากาศในโรงเรียนจะพลุกพล่าน ดิฉันได้แต่ร้อง “อ้าว! ไหงเป็นซะงั้น” อยู่ในใจ และนึกเสียดายโอกาสของหลานตัวเล็กที่พลาดการเรียนรู้ในกิจกรรมที่โรงเรียนจัดในครั้งนี้
ดู๋ดูน้องสาวของดิฉันสิ...ไม่ยอมเชื่อใจเจ้าตัวเล็กว่าเขาจะอยู่กับเพื่อน ๆ ได้ หนำซ้ำยังจะไม่เชื่ออีกว่าคุณครูจะดูแลลูกของตัวเองได้ แม้วันนี้จะมีกิจกรรมพิเศษกว่าทุกวันก็ตาม เมื่อวานหลานชายตัวเล็กยังเอาภาพเทียนจำนำพรรษามาระบายสีเป็นการบ้านให้ดิฉันดูอยู่เลย แทนที่วันนี้จะได้เห็นต้นเทียนของจริง และได้ร่วมกิจกรรมที่โรงเรียนจัดให้ เลยแห้วเลยหลานเรา...
ยิ่งไปกว่านั้นดิฉันมารู้ทีหลังว่า ก่อนหน้านี้น้องสาวและน้องเขยก็เคยทำอย่างนี้กับลูกชายคนโตหลายครั้ง คือไม่ค่อยยอมให้ลูกร่วมกิจกรรมพิเศษของโรงเรียน ยิ่งเป็นกิจกรรมที่ไม่เป็นทางการ เช่น ไปช่วยครูจัดบอร์ดด้วยแล้ว ยิ่งไม่ส่งเสริม บอกว่าไม่เห็นจะเกี่ยวกับการเรียน ฟังแล้วเศร้า...ทำให้ทุกวันนี้ดิฉันสัมผัสได้ว่าหลานชายคนนี้ซึ่งเรียนอยู่ชั้น ม.5 แล้ว ออกจะมีนิสัยเอาเปรียบอยู่นิด ๆ และรู้สึกได้ว่าเขาจะมีปัญหาในการเข้าสังคม ดูเหมือนจะเป็นเด็กที่ขาดความมั่นใจในตัวเองอยู่บ้าง ดิฉันสรุปว่า
เป็นเพราะความรักความห่วงใยของพ่อแม่นั่นล่ะที่ทำร้ายเขาโดยไม่รู้ตัว
ถึงดิฉันจะเป็นห่วงหลาน ๆ บ้านนี้อยู่มาก แต่ก็ช่วยอะไรเขาไม่ได้มาก เพราะน้องสาวและน้องเขยค่อนข้างเป็นคนหัวแข็ง เชื่อมั่นในความคิดของเขาเอง โดยเฉพาะเรื่องการเลี้ยงลูก ถ้าเขาสองคนมีความเห็นเป็นอย่างไร ก็จะต้องเป็นอย่างนั้น ถึงจะชี้แจงไป เขาก็ไม่ได้เชื่อเรา พฤติกรรมหลายอย่างในการเลี้ยงดูลูกนั้นก็เข้าข่ายพ่อแม่รังแกฉัน ซึ่งพวกเราได้แต่สงสารหลาน ๆ ถึงจะเป็นหลานเราแต่ก็ลูกเขา ก็ได้แต่อาศัยว่าพอมีจังหวะช่วงไหนก็จะพยายามพูดกับพ่อแม่เด็กบ้าง เผือเขาจะเข้าใจอะไร ๆ ได้
ดิฉันขอสะท้อนคิดว่า ความรักความห่วงใยนั้นดี มนุษย์เราทุกคนย่อมต้องการ...ลูกศิษย์เราก็เช่นกัน ในเมื่อมีคนคอยห่วงใยให้ความรักก็จะทำให้อบอุ่นใจ มีความสุข แต่ถ้ารัก ห่วงใยไม่ถูกทาง แทนที่จะดีกลับตรงข้าม ความสมดุลอยู่ ณ จุดใด ครูอาจารย์เราต้องใคร่ครวญระมัดระวังค่ะ
เรื่องหลาน ๆ ยังไม่จบค่ะ อยากจะเล่าให้สะท้อนคิดกันต่ออีกสักนิด ขอเอาไว้ต่อบันทึกต่อไปค่ะ
เขียนใน
GotoKnow
โดย
ปวีณา ธิติวรนันท์
ใน
บันทึกสะท้อนคิด
คำสำคัญ (Tags):
#ครอบครัว การดูแลเด็ก พฤติกรรมนักเรียน ครู
หมายเลขบันทึก: 448876
เขียนเมื่อ 13 กรกฎาคม 2011 15:42 น. (
)
แก้ไขเมื่อ 18 เมษายน 2012 06:58 น. (
)
สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกัน
จำนวนที่อ่าน
จำนวนที่อ่าน:
ความเห็น (2)
Pojana Yeamnaiyana Ed.D.
เขียนเมื่อ 21 สิงหาคม 2011 08:54 น. (
)
สวัสดีค่ะ
นิเทศครูคงจะง่ายกว่านะคะ...ต้องตามไปอ่านตอนที่ 2 ค่ะ
วราภรณ์
เขียนเมื่อ 8 พฤศจิกายน 2011 10:32 น. (
)
สวัสดีค่ะ ศน.กุ้ง
คงสบายดีแล้วนะคะ
อ่านแ้ล้วคิดถึงหลานตัวเองที่มีถึง ๑๔ คน มีหลากหลายรูปแบบ
บางคนก็ถูก "พ่อแม่รังแก" เพราะความรัก
ขอบคุณบันทึกดี ๆ ที่แบ่งปันค่ะ
ชื่อ
อีเมล
เนื้อหา
จัดเก็บข้อมูล
หน้าแรก
สมาชิก
ปวีณา ธิติวรนันท์
สมุด
บันทึกสะท้อนคิด
ถูกทำร้าย...เพราะ...
พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID
@gotoknow
สงวนลิขสิทธิ์ © 2005-2023 บจก. ปิยะวัฒนา
และผู้เขียนเนื้อหาทุกท่าน
นโยบายความเป็นส่วนตัว (Privacy Policy)
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท