ความเหงาในฤดูร้อน...

12 กรกฎาคม 2554

 

ตื่นเช้า...มองออกไปผ่านกรอบหน้าต่าง...หมอกโรยตัว...น้ำค้างหยดลงพื้น

นานนับเดือนแล้วนะ...ที่ไม่เคยเป็นแบบนี้...ในฤดูร้อน

ปลุกทุกคนให้ตื่น...

เตรียมสัมภาระไปวัด...นมัสการหลวงปู่

ไม่มีวาระและเทศกาลในการไปวัด

 

หลวงปู่...บวชเป็นพระตั้งแต่เด็ก

ท่านยิ้มให้พวกเราแต่ไกล...และเรื่องใกล้ ๆ ...ท่านเหมือนมีญาณเข้าใจ

ไม่ต้องพูด...ต้องถาม

แต่ผมก็ได้คำตอบเกิดขึ้นในใจทุกครั้งที่มีปัญหา...

 

พวกเราต่างอยู่ในโลกใบเล็ก ๆ และมีชีวิตร่วมกันเพียงเวลาสั้น ๆ...

ไม่มีเหตุผลที่เราต้องทำลายกัน...

ไม่มีเหตุผลที่เราต้องรักกัน...

 

เพราะเรา...เป็นเพียง

สิ่งที่มีชีวิตเล็ก ๆ  แสนสั้นในจักรวาล... 

 

[K.Pually]

                                 ***  ยามจิตสงบนิ่ง....ได้ทบทวนและเรียนรู้สิ่งต่างๆ มากมายนะคะ ! *** 


                                                   

[โสภณ เปียสนิท]

ปรากฏว่ายังไม่ได้บอกหลวงปู่มีชื่อว่า อะไร และอยู่วัดไหน บางทีอาจต้องรอนานแสนนานกว่าจะรู้ว่ามีพระที่เป็นพระให้เรากราบไหว้

ส่วนด้านลบนั่น เดี๋ยวนี้หนังสือพิมพ์ช่วยโฆษณาให้เห็นเกือบทุกวันเชียวนะครับ

[สันติสุข]

สวัสดีครับน้องทิมดาบ

• มาทักทายและขอบคุณที่ไปมอบดอกไม้ให้กำลังใจในบันทึก
• ชีวิตเล็กๆ ในเวลาสั้นๆ เราจะใช้มันอย่างไรให้มีคุณค่า
• ขอมีความสุข และมีใจที่เท่าทันโลกและชีวิต ครับ