การนิเทศครั้งที่ 1...(7 กรกฎาคม 2554)

คำแนะนำดีๆจากอาจารย์นิเทศ

วันนี้ช่วงเช้าฉันมีสอนสองคาบ แต่เนื่องจากฉันไม่สบายติดต่อกันมาเป็นอาทิตย์ฉันจึงไม่ค่อยมีเสียงในการสอน ครูพี่เลี้ยงบอกให้ลาและอาสาจะสอนแทน แต่เพราะฉันอยากให้เด็กทุกห้องที่ฉันสอนเรียนเหมือนกัน เพราะฉันเองก็เตรียมการสอนและกิจกรรมการสอนมาแล้วมันคือความรับผิดชอบและหน้าที่ของฉันเองด้วย 

เมื่อเข้าชั้นเรียนเด็กๆก็พากันสงสัยว่าทำไมวันนี้ครูจึงเงียบผิดปกติ กวนครูเท่าไหร่ครูก็ไม่ว่าอะไร ฉันจึงอธิบายและขอร้องว่าวันนี้"ครูขอให้ทุกคนตั้งในฟังครูหน่อยเพราะครูไม่มีเสียงจริง ๆ"เด็กๆจึงหายสงสัยและตั้งใจเรียนเป็นอย่างดี ผิดปกติจากเดิม คือ เงียบและฟังครูสอน สนใจสื่อการสอนวีดิโอของฉันเป็นอย่างมาก ฉันจึงไม่ค่อยเหนื่อยเหมือนทุกๆคาบที่สอนและมีเด็กๆที่ยังค้างงานมาติดตามงานและเร่งส่งงานย้อนหลังก่อนสอบกลางภาคกัน โดยฉันไม่ต้องทวงงานเลย ถือว่าเด็กๆเหล่านี้มีพฤติกรรมที่ดีขึ้นเป็นอย่างมากรวมทั้งยังขอลงชื่อมาติวโดยที่ไม่ได้บังคับเลย ฉันจึงยิ้มอย่างสบายใจมากขึ้นกว่าเดิมเพราะกลัวเด็กไม่สนใจที่จะส่งงาน

ในช่วงเที่ยงฉันมีสอนอีกสองคาบ และที่สำคัญมีอาจารย์มานิเทศการสอนเป็นครั้งแรก เดิมทีอาจารย์จะมาแวะเยี่ยมดูการสอนเท่านั้น แต่พอถึงเวลาฉันสอนจริงๆอาจารย์ไม่อยากมาเสียเที่ยว เลยนิเทศฉันในการสอนสองคาบนี้เลย แต่โชคดีวันนี้ที่ตอนเที่ยงเป็นเด็กห้องที่มีการเรียนการสอนที่ดีกว่าห้องอื่นๆที่สอนทั้งหมด และมีความกระตือรือร้นในการเรียนดีมาก และเด็กๆเองก็เรียนอย่างเป็นธรรมชาติ เป็นปกติ ไม่มีการเงียบหรืออาการเกร็งใดๆ ฉันเองก็ไม่ได้เครียดหรือกังวลอะไรกับการนิเทศ เพราะมันคือธรรมชาติและเป็นตัวของตัวเองทั้งครูและนักเรียนดีที่สุด ในการนิเทศครั้งนี้ได้รับทั้งคำชมและคำแนะนำดีๆจากอาจารย์รวมทั้งข้อบกพร่องของตัวเองด้วย ฉันก็น้อมรับคำแนะนำและยอมรับในข้อผิดพลาด ข้อบกพร่องของตัวเอง เพื่อนำสิ่งเหล่านี้ไปปรับปรุงการเรียนการสอนของเราให้ดีมากยิ่งขึ้น ต้องขอบพระคุณอาจารย์พสุ ปราโมกข์ชนเป็นอย่างสูงค่ะ ที่ให้คำแนะนำดีๆเหล่านี้ และที่น่าชื่นชมในวันนี้

ครู ไม่ใช่เพียงแค่สอนและตำหนินักเรียนหรือผู้อื่นเท่านั้น แต่ควรยอมรับคำตำหนิ คำสอนจากผู้อื่นเพื่อนำมาปรับปรุงและเปลี่ยนแปลงตัวเองให้ดีขึ้นด้วย