ลูกชายสมัคร facebook ให้นานแล้วตอนช่วงที่พักรักษาตัวหลังเกิดอุบัติเหตุใหม่ๆ ได้แต่นำภาพขึ้นไว้แล้วก็ไม่ได้เข้าไปเขียนบันทึกอะไรอีกเลย
วันนี้ลองเขียนผลึกความคิดที่ได้เรียนรู้ ระหว่างที่กายเจ็บป่วย...
....ร่าง-กาย....
เมื่อวิ่งวุ่น ไขว่คว้า มาให้เจ้า
ไม่เคยเบา ความอยาก มากยิ่งขึ้น
แต่เมื่อรู้ แล้วหยุด ดุจปล่อยมือ
ไม่ยึดถือ สิ่งใด ให้หนักเลย..
....จิต-ใจ....
เหมือนปัญญา ยิ่งมากคิด ยิ่งไม่แจ้ง
ยิ่งจำแลง แปลงภาพ วุ่นวายเอ๋ย
แต่พอหยุด ไม่คิด จิตปล่อยวาง
รู้ทุกอย่าง เห็นทุกสิ่ง เมื่อ...นิ่งเอย
พอจะสรุปได้ว่า
ถ้าเราหยุดความ(อยาก)ต้องการ...เราก็จะรู้จักพอ ทุกวันนี้ที่โลกวุ่นวายก็เพราะเราตามกิเลส จนไม่มีวันลืมหูลืมตา
และเมื่อเราหยุดคิด...เราก็จะรู้ คือเมื่อจิตสงบ..ปัญญาของเราก็จะเกิด
บันทึกมาเพื่อการ ลปรร. ครับ
สิงห์ป่าสัก 19 มิถุนายน 2554