พาไปดู...ความหวัง..ก่อนวันหวยออก (อีกครั้ง )

 

       คุณมะเดื่อหวังว่า เพื่อน ๆ  ที่เคยเข้ามาอ่านบันทึกก่อนหน้านี้ของคุณมะเดื่อคงจำภาพต้นตาลที่ดูเหมือนพระภาพนี้ได้นะ

 

 

                    

 

 เมื่อวาน ( 15 มิ.ย. 54 ) ตอนหกโมงเย็น คณะคนล่าฝัน ก็ชักชวนคุณมะเดื่อกลับไปยังสถานที่นี่อีกครั้ง (จริง ๆ แล้วคุณมะเดื่อ ไปเป็นคำรบ 3 แล้วจ้ะ) เพราะเสียงร่ำลือของความแม่นยำในตัวเลขของคนแสวงโชคทั้งหลายที่ประสบผลสำเร็จจาก งวดวันที่ 1 มิ.ย. ที่ผ่านมานั้นแผ่วงกว้างขจรขจายออกไปรบทิศ ทำให้ผู้คนจากใกล้ไกลพร้อมใจกันมา ณ บริเวณนี้คับคั่ง โดยมิต้องนัดหมายกัน เรียกว่าบริเวณนั้น คล้าย ๆ งานวัดย่อย ๆ  พ่อค้า แม่ค้า พากันไปตั้งร้านรวงขายของกันคึกคัก ผู้คนเดินกันขวักไขว่ รถราจอดกันเป็นแถว

 

   

เรียกว่า ใครจะโชคดีโชคร้าย ไม่ต้องนำพา เพราะพ่อค้า แม่ค้า ขายอย่างเดียว และยิ่งดึกคนยิ่งเยอะ

                            

 

คุณมะเดื่อเก็บภาพบรรยากาศอย่างเดียว ไม่ได้เข้าไปส่องหาตัวเลขกับเขา ยึดหลักสังเกตการณ์อยู่ใกล้ ๆ  พร้อม ๆ กับคุยกับคุณลุงคุณป้าที่นั่งอยู่แถว ๆ นั้นเพื่อหาข้อมูล  คุณป้าบอกว่าเมื่อคืนก่อนคนก็มากันเยอะ มาจากที่ไกล ๆ และส่วนหนึ่งรู้ข่าวจากอินเทอเน็ต ( เอ..! เข้ามาอ่านบล็อกคุณมะเดื่อหรือเปล่านี่) แล้วงวดก่อนคนในซอยมีอยู่ 3 - 4 หลังคาเรือน ที่ไม่ถูกหวย ( โห บ้านในซอยนี้หลายสิบหลังคาเรือนอยู่นะ )  และมีคนซื้อชุดไทยมาแก้บนด้วย  คุณมะเดื่อแปลกใจจึงถามว่า ก็เห็นเป็นรูปพระ ทำไมแก้บนด้วยชุดไทยล่ะ  คุณป้าตอบว่า เพราะช่วงหลัง ๆ มีคนถ่ายภาพโคนต้นไม้เห็นเป็นภาพผู้หญิง  (เป็นงั้นไป)  คุณมะเดื่อถามว่า คุณป้าและคนที่มาที่นี่เขาเชื่อไหมว่ามีสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่ต้นตาลนี้จริง คุณป้าตอบหนักแน่นเลยว่า " เชื่อสิ เชื่อแน่"

 

                         

                                (รอยแป้งที่จอมปลวกโคนต้นตาล)

 

 คุณป้าบอกว่า คืนนี้มีจันทรุปราคา คนยิ่งมากันเยอะ  มาถึงตอนนี้ คุณลุงที่ร่วมวงอยู่ด้วยบอกว่า คืนนี้ต้องรีบกลับไป " บอกฤกษ์" คุณมะเดื่องงกับคำว่า บอกฤกษ์ คุณลุงจึงบอกว่า ก็จันทรคราสก็ต้องบอกกฤษรถเรือ ยุ้งข้าว  ปลุกพระไง  คุณมะเดื่อจึงถึงบางอ้อ เพราะลืมธรรมเนียมปู่ย่าตายายไปเสียเลย สมัยก่อนเมื่อเกิดจันทรุปราคา ก็จะมีการตีเกราะเคาะปี๊บไล่ราหู เรียกขวัญแม่โพสพในยุ้งฉาง แต่ปัจจุบันมีแต่เสียงปืนเสียงประทัดสนั่นหวั่นไหว  แต่คืนนี้แถวบ้านคุณมะเดื่อไม่มีโอกาสได้เห็นจันทรุปราคา เพราะว่า เมฆครึ้มตั้งแต่หัวค่ำ พอใกล้ ๆ เที่ยงคืนฝนกระโปรยปราย อดดูพระจันทร์คุยกับราหูเลย

 

                          

                                (โคนต้นโพที่ขาวโพลนเพราะแป้ง)

 

        ชาวคณะคนล่าฝัน ได้เดินทางไปอีกสถานที่หนึ่งซึ่งเป็นที่หาตัวเลขอีกเหมือนกัน แต่อยู่คนละหมู่บ้านกัน เป็นแถวของต้นตาลเรียงรายอยู่บนคันนา บรรยากาศดี๊ดี สดชื่นมาก  หลายคนนั่งคุยกันเหมือนมาตากอากาศ หลาย ๆ คนก็กำลังมุงดูอยู่ที่โคนต้นตาล ว่ากันไปตามถนัด  คุณมะเดื่อเก็บภาพบรรยากาศอย่างเดียว ป่านฉะนี้ไม่ทราบว่ามีการออกฉลากกินแบ่งหรือยัง ก็คงจะมีทั้งคนโชคดีและโชคร้ายเหมือนทุกครั้งน่ะแหละ

 

 

 

เพื่อน ๆ ชาวโกทูโนที่รัก อย่าเพิ่งคิดว่า คุณมะเดื่อเป็นนักแสวงโชคด้านนี้นะจ๊ะ ไม่เคยเสี่ยงโชคเสี่ยงดวงด้านตัวเลขจ้ะ  แต่ที่คุณมะเดื่อไปเพราะต้องการศึกษาวิถีชีวิตอีกมุมหนึ่งของชาวบ้านอีกกลุ่มหนึ่ง อีกประการหนึ่ง การนำเรื่องราวนี้มาลงในบันทึกมิได้มีเจตนาจะโน้มน้าวให้ผู้อ่านได้คล้อยตามความเชื่อในการเสี่ยงโชคเสี่ยงลาภแต่ประการใด ขอให้ทุกท่านโปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน  ไตร่ตรองด้วยเหตุและผลที่สมควรนะจ๊ะ  

" ความเชื่อ ถ้าเชื่อแล้วสบายใจ เชื่อแล้วตัวเองไม่เดือดร้อน เชื่อแล้ว ไม่ทำให้คนรอบข้างเดือดร้อน...ก็เชื่อไปเถอะ "

 

....................................................................