สันติสุข สันติศาสนสุข ♦♦
ภาพสายน้ำกระเซ็นย่อมเย็นจิต
เย็นย่อมพิชิตจิตร้อนหลง
เย็นแห่งน้ำย่อมรดไฟให้มอดลง
เย็นย่อมดำรงไว้ชัยชำนะ
ร้อนย่อมระอุอุ้มไฟสุมขอน
พร้อมปะทุไหม้ฟางฟอนด้วยโมหะ
ไฟในทรวงยิ่งร้อนใจไม่ลดละ
ไฟราคะยิ่งร้อนกว่าทวีคูณ
จากสันติสุข ถึงคุณอิงจันทร์ ที่เคารพ
ขึ้นชื่อว่าไฟ..ย่อมเผาทุกสิ่งทุกอย่าง
แม้แต่ไฟรัก.....ยังสุมทรวง ทุกผู้ทุกคน
ขอบคุณท่านทั้งสอง ที่ช่วยหาสิ่งดีๆให้อ่าน
และให้เย็นลง บ้าง
สวัสดีครับคุณครูอิงจันทร์
หากอำนาจแห่งไฟไม่มอดดับ
ผู้คนคงเยินยับและสับสน
มีพลังมากกระแสแต่มืดมน
ชีวิตย่อมทุกข์ทนหมองหม่นใจ
------------------ ขอบคุณมากครับที่แวะมาให้กำลังใจ และทิ้งแง่คิดดีๆไว้ด้วยบทกลอนอันไพเราะ ไม่ค่อยได้ทักทายกัน คุณครูอิงจันทร์สุขสบายดีนะครับ ขอให้มีความสุขกับการดูแลลูกศิษย์ตัวน้อยๆ ครับ
สวัสดีค่ะ
ให้ใจไปเต็มๆกับบทกลอนนี้ค่ะ
สวัสดีครับผอ.ชยันต์
ยังระลึกถึง...เสมอ
สวัสดีครับอ.ลำดวน
ถึงจะห่างหายไปแต่ใจอยู่
คอยเพื่อนร่วมเรียนรู้ดูทั่วถ้วน
คิดถึงคนใจซื่อชื่อลำดวน
กลับมาชวนช่วยสร้างกำลังใจ
-------------------- ขอบคุณมากครับที่มาเยี่ยมทักทายให้กำลังใจ ยังเขียนกลอนได้อย่างไพเราะเป็นที่ระลึกไว้ในบันทึกนี้ด้วย เขียนได้ดี ถูกฉันทลักษณ์และไพเราะแล้วครับ
อาจารย์สันติสุขค่ะ
ดิฉันชอบกลอนในบันทึกนี้มาก
อ่านแล้วเห็นความจริงในหลายส่วนของสังคม
หน่วยงานและสถานศึกษาบางแห่งยังชอบใช้ความรุนแรงปกครองและควบคุมกันอยู่ ดูเป็นสถานที่ฝึกฝน
สิ่งมีชีวิตที่ไม่ใช่คน ยังไงไม่รู้
ขอบคุณมากค่ะ
สวัสดีครับน้องอุ้มบุญ
สวัสดีครับอ.วิไลวรรณ
มาอ่านบทกวีที่ไพเราะ ขอให้มีความสุข
นมัสการพระมหาวินัย ภูริปญโญ ทิวาพัฒน์
สวัสดีครับอ.โสภณ
ถ้าสังคมสมดุลสร้างคุณค่า
ใช้เมตตามีน้ำใจในทุกแห่ง
สร้างสันติเลิกกระทำความรุนแรง
หยุดยื้อแย่งย่อมเป็นสุขทั่วทุกคน
------------------------------------------ ขอบคุณครับที่แวะมาแลกเปลี่ยนเขียนกลอนอันไพเราะไว้ในบันทึกนี้