ครั้งแรกของการสอบเก็บคะแนน...(6 มิถุนายน 2554)
วันนี้เดินทางไปโรงเรียนพกพาเอาข้อสอบที่เตรียมตัวที่จะสอบเก็บคะแนนนักเรียนตัวแสบของฉันเป็นครั้งแรก ในความรู้สึกคาดหวังเล็กๆกับบรรดาเจ้าตัวเจ็บทั้งหลายว่าคงจะทำข้อสอบของครูได้ เพราะช่วงวันหยุดที่ผ่านมาตั้งใจทำข้อสอบเป็นอย่างมากเพราะเป็นครั้งแรกที่ได้ออกข้อสอบเอง จึงลุ้นอยู่ไม่น้อยว่าเด็กๆทั้งหลายจะทำได้หรือไม่ ข้อสอบที่ออกเป็นเรื่องเกี่ยวกับพันธุ์กรรม โรคทางพันธุกรรม ข้อสอบมีทั้งหมดสี่ตอน มีทั้งการเติมคำให้ถูกต้องตามรูปภาพให้ถูกต้อง การเติมคำลงในหระโยคให้สมบูรณ์ การแสดงวิธีการถ่ายทอดลักษณะทางพันธุกรรม และ สามารถบอกได้ว่าโรคทางพันธุกรรมต่างๆเกิดจากสาเหตุอะไร สาเหตุที่ไม่เลือกข้อสอบแบบปรนัย เนื่องจากว่าต้องการวัดผลในตัวผู้เรียนว่ามีความเข้าใจในเรื่องนี้มากน้อยแค่ไหน และสามารถแสดงวิธีการถ่ายทอดลักษณะทางพันธกรรมได้ถูกต้องหรือไม่ เป็นการวิเคราะห์ความเข้าใจในตัวของผู้เรียนที่ดีที่สุด
8.20 - 10.20 น. ห้อง ม.3/6 เป็นห้องแรกที่จะลงสนามสอบประเดิมข้อสอบ นักเรียนส่วนใหญ่เตรียมตัวสอบมาดี แต่ก็มีบางส่วนที่ยังไม่พร้อมที่จะสอบเพราะยังไม่มั่นใจในตัวเอง ก่อนทำข้อสอบ ได้ชี้แจงข้อสอบและได้พูดคุยกับเด็กในเรื่องของคะแนนเก็บเพราะเนื่องจากว่าห้องที่สอนส่วนใหญ่เป็นห้องที่มีความแตกต่างในการเรียนมาก ดังนั้นการสอบเก็บคะแนนเป็นวิธีที่จะช่วยให้เด็กมีคะแนนสะสมในการเรียน และเพื่อทบทวนความรู้เด็กไปในตัว และที่สำคัญหากนักเรียนคนไหนสามารถทำข้อสอบได้ในลำดับที่ 1-3 มีของรางวัลให้เป็นอีกทางหนึ่งที่เสริมแรงจูงใจให้เด็กมีความตั้งใจในการสอบครั้งนี้ เด็กๆจึงตั้งใจในการสอบเป็นอย่างดี และหลังจากทำการทดสอบเสร็จแล้วจึงได้ทำกิจกรรมการเรียนการสอนในเรื่องต่อไป เพราะเวลาในการสอนมีน้อย จึงต้องใช้เวลาให้มีค่ามากที่สุด
10.20 - 11.20 น. ได้ตรวจข้อสอบห้อง ม.3/6 ปรากฏว่านักเรียนห้องนี้สามารถทำข้อสอบกันได้ จากคะแนนเต็ม 20 คะแนน นักเรียนมีทั้งหมด 29 คน สอบผ่าน 27 คน สอบไม่ผ่าน 3 คน แต่ที่สอบไม่ผ่านนั้นคะแนนที่ได้คือ 9 คะแนนส่วน จึงถือว่านักเรียนส่วนใหญ่หรือเกือบทั้งห้องมีความเข้าใจในเรื่องพันธุกรรมและสามารถทำข้อสอบได้ถูกต้อง ฉันมีความรู้สึกดีใจและภูมิใจที่เห็นนักเรียนห้องนี้ที่หลายๆคนมองว่าไม่สามารถสอนให้เข้าใจได้เพราะเกเรไม่ตั้งใจเรียนแต่สำหรับฉันนักเรียนห้องไหนก็สามารถทำให้เขามีความรู้ความเข้าใจได้ ขึ้นอยู่ที่ครูผู้สอนและนักเรียน หากทั้งสองฝ่ายให้ความร่วมมือกัน มีเจตคติที่ดีต่อกันก็จะสามารถบรรลุวัตถุประสงค์ในการเรียนการสอนได้ ซึ่งนักเรียนห้องนี้ก็สามารถพิสูจน์ให้เห็นในก้าวแรกแล้วว่าห้องนี้ก็มีศักยภาพในการเรียนและไม่ได้แตกต่างไปจากห้องอื่นๆเลย
วันนี้คงต้องกลับไปซื้อของรางวัลให้กับเจ้าตัวแสบที่สามารถทำข้อสอบได้ และหวังว่าการสอบครั้งต่อไปนักเรียนหลายๆคนในห้องนี้จะสามารถทำคะแนนได้ดีและได้รับรางวัลกลับไปทุกๆคน
ใน บันทึกการฝึกสอนของ ...สุภาลักษณ์ ศรีมูล ...ประจำภาคเรียนที่ 1/2554”
ความเห็น (2)
อืมม พบสาเหตุแล้วสำหรับการที่มาบอกครูว่า "กำลังกรอบ" ;)...
ไม่แน่ใจว่า สิ่งที่เกิดขึ้นในบันทึกนี้เป็น "รางวัลของครู" หรือเป็น "รางวัลของเด็ก" ;)...
สวัสดีค่ะ อาจารย์องค์คุลีมาร
เป็นรางวัลแห่งก้าวแรกของความเป็นครูคะ
ขอบคุณคะ