คิดอย่างไร ไม่ให้เรือล่มอีก
Version:1.0 StartHTML:0000000167 EndHTML:0000008336 StartFragment:0000000457 EndFragment:0000008320
เรือล่มในหนอง เงินทองนั้นจะไปไหน
เรือล่มในอยุธยา เงินทองฉันหายไปไหน
พันท้ายนรสิงห์ตัดสินกรณีเรือล่มที่ตนเป็นนายท้ายด้วยการประหารชีวิตตนเอง
กรมเจ้าท่า กระทรวงคมนาคม ตัดสินกรณีเรือบรรทุกน้ำตาลล่ม ด้วยการออกกฎใหม่ ห้ามลากจูงเรือบรรทุกเกินสองลำ และต้องลากจูงโดยมีเรือลากเผื่อไว้อีกลำ
ข่าวที่ปรากฎมีคำถามว่า จะชดเชยชาวบ้านที่ได้รับผลกระทบอย่างไร จะเอาผิดกับเจ้าของเรือบรรทุกหรือไม่ อย่างไร ปริมาณออกซิเจนในน้ำจะคืนสู่ภาวะปกติเมื่อใด
ย่อมชอบแล้วที่จะตั้งคำถามเช่นนั้น อย่างไรก็ตาม...
อาจบางที ถ้าลองถามว่า วิธีตั้งคำถามเวลามีเรื่องเหล่านี้ ยังมีได้อีกกี่วิธี วิธีตั้งคำถามก่อนเกิดเรื่อง ยังมีได้อีกกี่วิธี อนาคตการเดินเรือบรรทุกในลำน้ำเจ้าพระยา และน่านน้ำไทยจะปลอดภัย สะดวกสบาย สะดวกว่องไว กว่าที่เป็นอยู่
ลองคิดดูนะครับว่า ....
.....ถ้าทุกๆปี กระทรวงคมนาคม ต้องเสนอรายงานต่อ คณะกรรมการนโยบายขนส่งที่ประกอบด้วย รัฐมนตรี ปลัดกระทรวง ตัวแทนจาก..ภาคเอกชน ประชาสังคม นักวิชาการอิสระ องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น โดยสี่ฝ่ายหลังมีสัดส่วนคนเท่าๆกัน และมีเสียงโหวตเท่ากับสองคนแรก คณะกรรมการนโยบายขนส่ง มีอำนาจถอดถอน แต่งตั้งปลัดกระทรวง ซึ่งเป็นกรรมการและเลขานุการของคณะกรรมการ มีอำนาจอนุมัติแผนงาน แผนเงิน ของกระทรวงคมนาคม อะไรจะเกิดขึ้นกับอนาคตของระบบขนส่งไทย
....ถ้า นโยบายการขนส่งไทย เกิดจากกระบวนการตัดสินใจ ที่ต้องเปิดเผย โปร่งใส อิงหลักฐานเชิงประจักษ์ และความรู้ที่ได้จากการค้นคว้าวิจัยอย่างเป็นระบบและโดยนักวิชาการที่ไม่ต้องพึ่งพาทุนวิจัยจากฝ่ายนโยบาย และฝ่ายดำเนินนโยบาย อะไรจะเกิดขึ้นกับอนาคตของระบบขนส่งไทย
....ถ้า มีกลุ่่มคนที่่สันทัดกระบวนการของศาลปกครอง และมีองค์ความรู้เกีี่ยวกับระบบขนส่ง คอยจับจ้องเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างกรณีเรือล่ม แล้วดำเนินการให้ศาลปกครองสืบสวน สอบสวน โดยไม่ต้องรอให้ชาวบ้านร้องทุกข์ อะไรจะเกิดขึ้นกับอนาคตของระบบขนส่งไทย
....ถ้า สื่อมวลชน ชวนให้สังคมคิดถึงและอภิปรายด้วยมุมมองที่แตกต่างไปจากที่หน่วยราชการ และคุ่กรณีนึกออก อะไรจะเกิดขึ้นกับอนาคตของระบบขนส่งไทย
สังคมไทยต้องการวิธีคิดใหม่ๆ ที่ไปพ้น การครอบงำโดยฝ่ายหนึ่งฝ่ายใด ไปพ้น การหาแพะ ไปพ้นการมองเพียงเหตุเฉพาะหน้า ไปพ้นการตัดสินถูกผิด ใช่หรือไม่
ใช่หรือไม่ ว่า สถานศึกษาทุกระดับ สื่อมวลชน ผู้นำชุมชน ผู้นำครอบครัว ผู้สร้างภาพยนตร์ ฯลฯ ล้วนอยู่ในฐานะที่จะส่งเสริมสนับสนุนการหัดคิดแหวกแนว คิดใหม่ๆ เปลี่ยนมุมมองจากที่เคยชิน
ความเห็น (1)
"... เกิดจากกระบวนการตัดสินใจ ที่ต้องเปิดเผย โปร่งใส อิงหลักฐานเชิงประจักษ์ และความรู้ที่ได้จากการค้นคว้าวิจัยอย่างเป็นระบบและโดยนักวิชาการที่ไม่ต้องพึ่งพาทุนวิจัยจากฝ่ายนโยบาย และฝ่ายดำเนินนโยบาย..."
I would have pinch myself a few more times -- in my sleep. I want to wake up and live in this dream ;-)