การทำ AI มีศิลปะอย่างหนึ่งคือการจำแนกประเภทแบบ "โยนิโสมนสิการ" เช่นในการศึกษา มีความเป็นไปได้อย่างนี้ครับ
คนที่เรียนเก่ง แล้วประสบความสำเร็จในชีวิตก็มี
คนที่เรียนเก่ง แต่ไม่ประสบความสำเร็จในชีวิตก็มี
คนเรียนไม่เก่ง แล้วประสบความสำเร็จในชีวิืตก็มี
คนเรียนไม่เก่ง แล้วไม่ประสบควาำมสำเร็จก็มี
....
ลองเลือกคนที่จัดเข้ากับกลุ่มใดกลุ่มหนึ่งแล้วถามครับ จะเจออะไรดีๆ..มีศิษย์เก่าคนหนึ่งประสบควาำมสำเร็จทางธุรกิจ เขาบอกว่าเรียนไม่เก่งมาก เข้าราม ไปเรียนนิติ จบมาก็ไปต่อเนติ ครับ..เรียนไม่เก่งแต่ทำกิจกรรมเป็นหัวหน้ารุ่น เวลาสอบก็มีน้องๆ เพื่อนๆที่จบสถาบันดังๆ เช่นจุฬา ธรรมศาสตร์มาติวให้..ครับ..เขาก็จบมาได้
....
นี่แค่คนเดียวนะครับ..อยากปรับปรุงระบบการศึกษา ก็ต้องให้ลูกศิษย์เราที่เรียนไม่เก่ง มีโอกาสรับผิดชอบงานส่วนรวมครับ..อาจช่วยให้เขาได้อะไรดีๆในชีิวิตครับ..
....
ครับ นี่เป็นการทำ AI แบบหนึ่ง..เริ่มจากการจัดกลุ่มแบบดูสภาพปัจจุบัน เชื่อมโยงกับความเป็นไปได้..เราเรียกหลักการคิดแบบนี้ว่าโยนิโสมนสิการ..จากนั้นเข้าไปถาม ตั้งคำถามดีๆ กับผู้ที่เราสนใจ..ทำให้เห็นอะไรชัดขึ้น..ผมทำอย่างนี้มาพักใหญ่ครับ ช่วยให้เจออะไรดีๆ มามาก
...
ผมจะเขียนเรื่องนี้มากขึ้นครับ..เพื่อขยายความอีก..
...
มาบอกอาจารย์ว่า เรียนไม่เก่ง ที่บ้านยากจน (แต่ได้ทุน เพราะความกรุณาของครู อาจารย์) ชอบทำกิจกรรมเลยเรียนรู้หลายๆอย่างผ่านกิจกรรม ผลคือได้วิธีการสอน นวัตกรรมที่ประยุกต์ใช้ในการสอน การจัดกิจกรรมครับ เอามาฝาก กิจกรรมเจ้าตัวเล็ก ครับ
เรียนท่านอาจารย์ที่นับถือ
น่าชื่นชมมากๆครับอาจารย์ขจิต
คุณยายครับ น่าภูมิใจมากๆครับ