น้องตั้ม มองฉันผ่านรูปภาพในจินตนาการของเขา เสียงทุ้มหูถาม
ขึ้นมาว่า "พี่หน้าตาเป็นอย่างไร" คิดอยู่ว่าจะตอบว่าสวยทีเดียว แต่
ก็คงรู้อยู่คนเดียว เลยตอบไปแบบให้อมยิ้ม คำตอบที่ไม่เข้าข้างตัวเอง
บรรยากาศวันนั้นผ่านไปแบบทุลักทุเลนิด ๆ เนื่องจากไม่ได้ใช้ภาษา
อังกฤษมานาน ไม่น่าเชื่อว่าเวลาแค่ไม่ถึงชั่วโมงฉันได้สัมผัสบางสิ่ง
ที่ฉันหามาตลอด ในวันที่ฉันยืนอยู่บนหน้าที่การงานที่มั่นคง ในสังคม
ที่ใคร ๆ มองก็ยกย่อง แต่ก็เกิดคำถามขึ้นมาในใจว่า "ชีวิตคืออะไร"
ในวันที่ชีวิตฉันเริ่มอิ่มตัว ซึ่งคิดว่าหลาย ๆ คนก็คงจะได้สัมผัสมาบ้าง
เมื่อเราได้ทุกสิ่งในระดับความพอใจของตนเอง แต่สำหรับฉันมันน่าจะ
มีความสุขมากกว่าจะเกิดคำถามนี้ขึ้นมา ...น้องตั้มพูดขึ้นก่อนที่ฉัน
กำลังจะกลับว่า "พี่รีบกลับไหม ไปที่ไหนกับผมสักที่" ไม่หรอกไปสิ
ฉันตอบพร้อมกับเดินนำหน้า แต่ก็ต้องหันหลังกลับมาเมื่อคนที่จะพาไป
ไม่สามารถเดินตามฉันได้อย่างรวดเร็ว ฉันเดินกลับไป มือเล็ก ๆ ของเขา
จับที่ข้อแขนบนด้านขวาของฉัน และเดินคุยกันไปเรื่อย ๆ จนถึงโต๊ะที่มี
ผ้าคลุมอยู่ภาพเบื้องหน้าที่ฉันมองเห็น ทำให้ความคิดสวนทางกับคนที่กำลังยืน
ข้าง ๆ ฉันจริง ๆ (อ่านต่อ 3)
กุ้ง กำลังเขียนนิยายอยู่หรือเปล่า....อ่านแล้วมองเห็นภาพได้เลยนะ
ต้องอ่านให้จบนะคะ แล้วมาร่วมกันทำบุญกันจ๊ะ