กว่าจะได้รับประทาน...ก็หายอยาก(รับประทาน)...
.....ครั้งเมื่อเป็นครูอยู่ดินแดนห่างไกลบ้าน...
....โรงเรียนดั่งเดิมของครูปอ..ดูแลนักเรียนอยู่ 3 กลุ่ม ได้แก่ กลุ่มไทยเชื้อสายลาว ไทยเชื้อสายเขมร และไทยส่วย.....และทำให้เกิดคำใหม่เกิดขึ้นในชีวิตประจำวัน คำนั้นก็คือ
...........ยาสั่ง.................
...พวกเรา(ครูต่างถิ่น มีทั้งเหนือ กลางก็คือครูปอนี่แหละ..และใต้) ได้รับคำตักเตือนอยู่เสมอ จนจะทำให้ประสาทหลอนคือ...อย่ากินของสุ่มสี่สุ่มห้า..ใครให้อะไรอย่ากิน ได้อะไรมาอย่ากิน จะกินอะไรให้ระวัง...เพราะ...ยาสั่งแรง..ยาสั่งสามารถทำให้คนเป็นบ้า เป็นบอ เสียสติ ปวดท้อง..เจ็บป่วย ฯลฯ....โดยไม่ทราบสาเหตุ..รักษาหมอสมัยใหม่ไม่หาย....
...เอาละซี..พี่ ๆ ครูจากถิ่นต่าง ๆ ต่างก็หวาดกลัว..ยาสั่ง...โดยเฉพาะคำเตือนของพิ่ใหญ่ที่เราเรียกว่าพี่คัม..(คัมภีรพจน์...ปัจจุบันเป็นศึกษานิเทศก์ศรีสะเกษเขต 3) ที่เตือนนักเตือนหนา...แต่ก็มีทางแก้นะ...ต้องนำอาหารลอดหว่างขาก่อนแล้วค่อยกิน จะทำให้เวทย์มนต์เสื่อมหมด..เพราะเวทย์มนต์ทั้งหลายกลัวการลอดใต้หว่างขาผู้หญิง.....
.......เป็นเรื่องเลยค่ะ คราวนี่ไม่ว่าจะได้อาหารอะไรมา...ต้องนำมาลอดใต้หว่างขาก่อน...โอ้...อาหารทั้งหลายทั้งปวงที่แสนจะน่ารับประทาน...พอลอดหว่างขาเพื่อให้คลายเวทย์มนต์เท่านั้นแหละค่ะ...ความอร่อยหายไปครึ่งหนึ่งเลย..สำหรับครูปอนั้น..เรียกได้ว่า..รับประทานแทบไม่ลงเอาเสียเลย...และที่นั่นก็หาอาหารรับประทานยากมาก ๆเสียด้วย จึงจำต้องรับประทานอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้
.......ครูปอเซ็งกับยาสั่งมาก..ก็เมืองนนท์บ้านครูปอ..ไม่มียาสั่งนี่นา...
...ครูปอจึงหาวิธีต่อรองกับสมาชิกในบ้านพัก...เอาเป็นว่านำผ้านุ่งมาจับกันคนละข้างแล้วลากผ่านอาหารไปประมาณว่าเราเดินข้ามได้ไหม...ทุกคนตกลงตามที่ครูปอเสนอแต่มีข้อแม้ว่าต้องเป็นผ้านุ่งที่กำลังนุ่งอยู่ในปัจจุบัน ...ครูปอตกลง...
...เฮ้อ...ค่อยรับประทานลงหน่อย...ถึงแม้ผ้านุ่งที่ใช้นุ่งไม่ได้ซักก็ยังดีกว่านำอาหารลอดใต้หว่างขาทุกมือ....
..............จนถึงวันนี้...ยาสั่ง...ยังประทับอยู่ในใจครูปอไม่รู้ลืม....ทั้ง ๆ ที่ไม่มีประสบการณ์ใด ๆ ..เลย และไม่เคยรู้เลยว่ายาสั่งมีตัวตนหรือไม่......แต่ก็เล่นเอาแทบแย่แน่ะ...."ยาสั่ง"
ความเห็น (4)
สวัสดีค่ะปอ
"....แต่ก็เล่นเอาแทบแย่แน่ะ...."ยาสั่ง"
พี่ก็เคยได้ยินเขาเล่ากันต่อๆกันมาเหมือนกัน "ยาสั่ง"
แต่ไม่เคยต้องใช้วิธีการลอด...
ปอสบายดีนะคะ
สวัสดีค่ะหัวหน้า
ได้เห็นหัวหน้าโพสเข้ามาครั้งใด..ปอดีใจมากเลยค่ะ
ปอสบายดีค่ะ...ช่วงก่อนไม่ีค่อยได้เข้ามาค่ะ เนื่องจากตาเจ็บ เป็นแผล..หมอบอกใช้งานมากเกินไปให้ลดและจำกัดเวลาใช้งาน..และต้องใช้ยาด้วย...ตอนนี้ดีขึ้นมากแล้วค่ะ..สบายมากค่ะ ขอบคุณหัวหน้าอย่างสูงค่ะ
ด้วยความเคารพ
สวัสดีครับ ครูปอ
- ฟังแล้วน่ากลัวครับ
- ไม่ทราบว่าปัจจุบันที่นั่นจะยังมีอยู่กันไหมครับ
สวัสดีค่ะคุณ KSU
สถานที่น่าจะคงอยู่ค่ะ..แต่ความเชื่อ..ยังอยู่อีกหรือเปล่าก็ไม่ทราบนะคะ..ครูปอย้ายมาตั้งแต่ปี 2536 แล้วค่ะ...ความรู้สึกตอนนั้นหลายอารมณ์ค่ะ แต่ครูปอไม่ค่อยเชื่้อค่ะแต่เพื่อน ๆ เชื่อและกลัวกันมากค่ะ