สวัสดีค่ะพี่นีนาถ
สวัสดีค่ะ อาจารย์อิงจันทร์
ดีใจนะคะที่อาจารย์แวะเข้ามาเยี่ยม..พี่นีนาถสบายดีและคิดถึงอาจารย์อิงเสมอนะคะ..วันไหนถ้าไม่เหนื่อยพี่จะแวะเข้าไปฟังเพลงเพราะๆของบล๊อกอาจารย์น้องอิง..ชื่นชมนะคะ...
ที่ว่าเหนื่อยคือเมื่อยตาจากดูคอมพิวเตอร์ทั้งวันอยู่ที่ทำงาน..นั่งหน้าจอประมาณวันละ 7-8 ชั่วโมงค่ะ(จันทร์-ศุกร์) กลับถึงบ้านบางวันเลยไม่เปิดคอมพิวเตอร์เลย...
ถ้าอ่านไม่เข้าใจ...ถ้าอาจารย์อิงมีเพื่อนเป็นคนอีสานอยู่ใกล้ๆก็ให้เค้าแปลให้ฟัง...หรือถ้ามีอะไรจะอีเมล์ถึงพี่ก็ได้นะคะ..จะใช้อีเมล์ส่วนตัวก็ได้นะ..ไม่ขัดข้อง...และไม่ให้ถือว่าเป็นการรบกวนนะคะ
ขอให้อาจารย์อิงมีความสุขเช่นกันนะคะ
สวัสดีค่ะคุณ'นีนาท'
แวะมาอ่านกลอนเพราะๆแต่เข้าใจยากมากค่ะ
สวัสดีค่ะพี่นีนาถ
ขอบคุณ ดร. พจนาคะ ที่แวะเข้ามาเยี่ยม...ภาษาเก่าๆบางทีก็เข้าใจยากนะคะ...มีอะไรก็ดทรคุยกันก็ได้ค่ะ...แคนาดาไม่ไกลจากยูท่าห์นี่คะ...
ขอบใจน้องบวร และน้องคุณยายที่เข้ามาให้กำลังใจเอื้อย
ขอให้อยู่ดีมีแฮงกันเด้อค่ะ...
ฮักแพง
ดีหลาย คักแล้ว โพดโพแล้ว เด้อพี่น้อง จากซาวขอนแก่น
เก่งมากเลยนะจ๊ะ ที่ เขียนอะไรที่อ่านยาก เข้าใจยากเนี่ย เป็นความสามารุถเฉพาะตัวจริงๆ แต่ผมก็อ่านจนจบ นะ ขอบคุณมากเลย
สวัสดีค่ะ อาจารย์ชาตรี และ ผ.อ.ชยันต์...
ดีใจที่อาจารย์ทั้งสองแวะเข้ามาอ่าน...บทที่ว่านี้ถอดความออกมาจากอักษรภาษาลาว..เพื่อว่าอยากให้คนไทย หรือคนอีสาน หรือผู้ที่สนใจ...ที่อ่านอักษรภาษาลาวไม่แข็งแรงได้อ่าน...อาจจะไม่เข้าใจความหมายทั้งหมด เพราะ ผะหยา เป็นคำพูดสมัยเก่าๆที่ให้ข้อคิดต้องตีความหลายชั้น ว่าอย่างงั้นแหล่ะ....
ยินดีที่รู้จักค่ะ....อาจารย์ชาตรี..คนเมืองขอนแก่น....