เยือนกัวลาลัมเปอร์ มาเลเซีย ตอนแรก
การเยือนกรุงกัวลาลัมเปอร์ในครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ และศึกษาดูงานและนำสิ่งดีๆที่ได้เรียนรู้มาพัฒนางานด้านการบริหารจัดการและการเรียนการสอนวิชาศึกษาทั่วไป ซึ่งเป็นกลุ่มวิชาที่จะช่วยพัฒนานักศึกษาให้เป็นบัณฑิตที่เก่งงาน เก่งคน และเก่งในการใช้ชีวิต
28 มีนาคม 2554 ทุกคนพร้อมกันที่สนามบินสุวรรณภูมิ สมาชิกร่วมเดินทางทั้งหมด 12 คน เป็นบุคลากรและผู้บริหารจากสำนักวิชาศึกษาทั่วไป มหาวิทยาลัยขอนแก่น 11 คน และจากงานบริการการศึกษา มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี 1 คน หลังจากนั่งรอเวลาเช็คอิน ก็เดินไปต่อคิวรอเช็คอินต่อ และโชคดี ไม่รู้เกิดอะไรขึ้น หรือเห็นว่าพวกเรายืนรอนานเพราะ มีผู้โดยสารสายการบินคนหนึ่งก่อนหน้ากลุ่มเรามีปัญหา จึงทำให้สายการบินลุฟธันซ่า upgrade ให้พวกเราทั้งกลุ่มเลื่อนขึ้นเป็นที่นั่งระดับ Business class นับว่าโชคดีมากๆ และหลังจากเช็คอิน โหลดกระเป๋าเดินทาง และได้บัตรขึ้นเครื่องมาแล้ว เราทุกคนก็มุ่งตรงสู่เคาน์เตอร์ตรวจหนังสือเดินทาง ซึ่งเราผ่านฉลุยเข้าไปเดินชมสินค้าปลอดภาษี (duty fee) ไปจนถึงทางออก (gate) ก่อนเวลาเครื่องออกประมาณ 30 นาที รอไม่นานเสียงประกาศขึ้นเครื่องก็ดังขึ้น แล้วพวกเราซึ่งได้รับการ upgrade เป็น Business class ก็ได้เดินขึ้นเครื่องกลุ่มแรกๆ อย่างสง่าผ่าเผย เวลา 15.00 น.
เวลาประมาณ 18.30 น. (ใช้เวลาบินประมาณ 2 ชั่วโมง แต่เวลามาเลเซียเร็วกว่าบ้านเรา 1 ชั่วโมง) เราก็ถึงสนามบิน KLIA กัวลาลัมเปอร์ เมืองหลวงประเทศ มาเลเซีย ผ่านพิธีการตรวจสอบคนเข้าเมืองและศุลกากร ตรวจเช็คสัมภาระ เดินทางโดยรถโค้ชปรับอากาศสู่ตัวเมืองกัวลาลัมเปอร์ โดยแวะรับประทานอาหารเย็นก่อน ณ ร้านอาหารจีนระหว่างทาง จากนั้นก็ถึงโรงแรม Ancasa Hotel แยกย้ายกันพักผ่อนตามอัธยาศัย
เช้า 29 มีนาคม 2554 เราทุกคนตื่นแต่เช้า ทานข้าวเช้าที่โรงแรม ขึ้นรถออกเดินทางไปยัง Universiti Putra Malaysia (UPM) ซึ่งใช้เวลาเดินทางประมาณเกือบ 1 ชั่วโมง เมือไปถึง ไกด์ได้โทรติดต่อกับเจ้าหน้าที่ และก่อนพบเจ้าหน้าที่ของ UPM เราก็ได้ลงไปถ่ายภาพด้านหน้าตึกสำนักงานอธิการบดีและบริเวณหน้าตึก ซึ่งเป็นอาคารที่เราจะได้ดูงานและพูดคุยแลกเปลี่ยนกับเจ้าหน้าที่ ที่ได้เตรียมการต้อนรับไว้เป็นอย่างดี
มีข้อสังเกตุว่า บริเวณรอบๆ อาคาร และถนนในมหาวิทยาลัยเป็นระเบียบเรียบร้อย และสะอาดมาก ไม่มีขยะ หรือถุงพลาสติกเกลื่อนกลาด รวมทั้งรถยนต์ซึ่งมีมากมาย แต่ทุกคันจอดในลานจอดรถ อีกอย่างนะคะ อาคารที่มองภายนอกแม้จะดูไม่ค่อยสวย แต่ภายในได้รับการตกแต่งที่ดูดี ยกเว้นห้องน้ำอาจไม่ค่อยดีนัก และเปียกแฉะ
ช่วงเช้าเข้าห้องประชุม นั่งฟังการบรรยายเกี่ยวกับการบริหารจัดการด้านการเรียนการสอนขงอ UPM และมีการซักถาม แลกเปลี่ยน โดยท่านผู้อำนวยการสำนักวิชาศึกษาทั่วไปเป็นส่วนใหญ่ ก่อนพักเที่ยงทางเจ้าหน้าที่ได้นำไปดูรอบๆ อาคาร และแวะร้านขายของที่ระลึก แต่ไม่ได้ซื้ออะไร เมื่อเดินต่อไปยังข้างๆโรงอาหาร พบว่ามีตลาดนัดเล็กๆ ที่นี่ได้ซื้อเข็มกลัดเล็กๆ น่ารักมากมา 2 อัน จากนั้นในช่วงพักเที่ยงทาง UPM เลี้ยงอาหารกลางวัน อร่อยมาก (ลืมถ่ายภาพอาหาร เพราะหิว)
ช่วงบ่าย ไปดูงานที่ Center for Academic Development ซึ่งเป็นศูนย์ที่ทำหน้าที่ในการพัฒนาคณาจารย์ในด้านการเรียนการสอน การพัฒนาหลักสูตร ฟังการบรรยายจนถึงเวลาประมาณบ่าย 3 โมง และเดินเยี่ยมชมศูนย์ฯ พบว่า UPM จัดทำเอกสารเพื่อการประชาสัมพันธ์เผยแพร่เป็นจำนวนมากทั้งสวยงาม คุณภาพดี สำหรับทุกกลุ่มที่เกี่ยวข้อง เช่น นักศึกษา บุคลากร ศิษย์เก่า ผู้สนใจ และสถานประกอบการ เป็นต้น
เอกสารเผยแพร่ฉบับที่ได้รับ และชอบมากคือ ในเอกสารเล่มนั้น มี Teaching & Learning Taxonomy ซึ่งเป็นประโยชน์มากๆในการจำแนกพวก Domain ต่างๆ ทำให้เข้าใจและเห็นภาพมากขึ้น และที่สำคัญมีคำกล่าวที่เป็นข้อคิดไว้ให้ด้วย ซึ่งมีคำกล่าวที่ช่วยให้ได้ตระหนักถึงเรื่องการสอน คือ "The secret of success in education is respecting student." โดย Ralph Waldo Emerson "Instructional begins when you, the teacher, learn from the learner; put yourself in his place so that you may understand…what he learns and the way he inderstand it." โดย Soren Kierkegaard และ "If student can't learn the way we teach, maybe we should teach the way they learn." โดย Ignacio Estrada
ก่อนกลับศูนย์ฯ เตรียมอาหารว่างให้รับประทานก่อน มีขนมหน้าตาคล้ายขนมไส่ใส้บ้านเรา แต่ห่อไม่เหมือนกัน ก็อร่อยไปอีกแบบ จากนั้นเป็น Campus tour รอบๆ มหาวิทยาลัย และพื้นที่ของ UPM ที่อยู่แยกออกไปแต่ไม่ไกล โดยภาพรวมของ Campus สะอาดสะอ้าน สวยงาม เป็นธรรมชาติร่มรื่นดีมาก น่าจะเรียกได้ว่า มหาวิทยาลัยสีเขียว การใช้และจัดพื้นที่ก็ดี ไม่แออัดเป็นส่วนๆ มีลานจอดรถเพียงพอ มีรถบริการนักศึกษา ซึ่งส่วนใหญ่นักศึกษาใช้บริการรถเมล์สังเกตุจากเห็นนักศึกษายืนรอรถเมล์กันค่อนข้างมาก ที่จากต่างเราอย่างเห็นได้ชัด คือ UPM มีมอเตอร์ไซด์น้อยมาก
กลับจากการดูงาน ทานอาหารเย็นเสร็จ ก็เป็นเวลาพักผ่อนตามอัธยาศัย เราหลายคนซึ่งเพิ่งเคยมาก็ถือโอกาสเดินไปเที่ยว China Town หาซื้อของฝากเพื่อน และครอบครัว แต่ก็ผิดหวังค่อนข้างมาก เพราะส่วนใหญ่เป็นสินค้าเลียนแบบที่เหมือนๆ กันกับบ้านเรา แถมยังบอกราคาสูงมากๆ แต่ที่ดีคือต่อราคาได้ มีน้องคนหนึ่งอยากได้กระเป๋าสตางค์ ที่แรกคนขายบอก 80 ริงกิต แต่ต่อไปต่อมา บวกกับเทคนิคเดินออกจากร้าน คนขายก็ตามมาเรียกกลับไป จนได้ราคาสุดท้ายที่ 22 ริงกิต ( + ให้ 2 ริงกิต ยอมให้เพราะเริ่มเห็นใจคนขาย...และคนขายหน้าตาดีมาก...ฮาาา)
ความเห็น (2)
เหมือนได้ไปแอ่วด้วยเลยค่ะภาพสวยงาม
ขนมหรือเปล่าค่ะดูคล้ายขนมสอดไส้บ้านเรา ขอบคุณมากค่ะ
สวัสดีค่ะพี่กานดา
ที่ห่อด้วยใบตอง เป็นขนมค่ะ เหมือนสอดไส้บ้านเราค่ะ แต่หวานน้อยกว่า ... อร่อยกันไปคนละแบบค่ะ