เมื่อทุกอย่างถูกกำหนดให้สองย่า-หลานได้ใช้ชีวิต
ร่วมกันมาวันหนึ่งย่าต้องอยู่ลำพังเมื่อหลานขอไปใช้ชีวิต
ที่เมืองกรุง แล้วเหตุการณ์ก็ผันแปร เมื่อหลานกลับมา
พร้อมความทุกข์ที่แสนสาหัส ในสภาพที่ถูกบีบคั้นจาก
ยาเสพติด บางครั้งเขาร้องไห้ครวญครางด้วยความทุกข์
ทรมาน แต่บางครั้งก็หัวเราะราวกับว่าเป็นเรื่องขำขัน
ท่ามกลางความโชคร้ายนั้นเขาได้รับน้ำใจอันงดงาม
จากผู้คนรอบข้าง ณเวลานี้สิ่งที่จะควบคุมอาการของเขา
ได้คือการรับยาจากแพทย์เท่านั้น หวังว่าสักวันหนึ่ง
เขาจะหาย และกลับมาใช้ชีวิตที่ปกติ มีความสุข
ตามประสาย่า-หลาน อย่างที่เคย...สาธุ
สาธุๆๆๆๆ.....
คิดถึงนะ
ให้กำลังใจ และขออนุโทนาบุญด้วยคะ
อนุโมทนาบุญค่ะ