เรียนรู้จากการเจ็บไข้..ได้ป่วย
6-13 พ.ค. ที่ผ่านมา..เราได้ใช้ชีวิตอยู่ที่ รพ.วชิระ นับเป็นอีกครั้งหนึ่งที่อยู่โรงพยาบาลนานถึง 7 คืนเลย หลังจากที่ไม่ได้เข้าโรงพยาบาลมานานหลายปี...
เราป่าวยเป็นไข้เลือดออกและได้เข้าโรงพยาบาลตั้งแต่วันที่ 6 ด้วยอาการไข้ขึ้นสูง (39.3) ท้องเสีย คลื่นไส้ อาเจียน ปวดเมื่อยเนื้อตัว นั่งรอคิวอยู่นานจนแทบจะทนไม่ไหว จนกระทั้งถึงคิววัดไข้ วัดความดัน หมอจึงให้นอนบนเตียงนอนและให้น้ำเกลือ วันนี้คนไข้ที่โรงพยายาลเยอะมาก จนเราแทบจะเป็นลม
เราถูกเจาะเลือดไปตรวจ ถูกฉีดยา แต่ไข้ยังสูงอยู่ และอาเจียน เราก็นึก ๆ อยู่เหมือนกันว่าอาการเหมือนเป็นไข้เลือดออก ช่วงเป็นวันที่ทรมานเหลือเกิน
ประมาณ 5 โมงเย็นเราถึงได้ห้องพักเป็นห้องพิเศษ อยู่ชั้น 15 เรารู้สึกสบายขึ้น แต่ไข้ก็ยังขึ้นสูงมาก ทั้งหมอและพยาบาลเดินวนเวียนมาหาเราเพื่อถามอาการต่างๆ เราอยากให้ผ่านคืนนี้ไปไว ๆ และอยากให้เช้าเร็ว ๆ
วันถัดไป อาการยังคงแย่อยู่ ไข้ขึ้นสูงตลอด ถูกเจาะเลือดไป 5-6 ครั้ง จนกระทั้งเย็นวันอาทิตย์ ไข้เริ่มลดลง...แขนขาเริ่มมีเม็ดขึ้น แสดงว่าเป็นไข้เลือดออกชัดเจนแล้ว เราเริ่มรู้สึกสบายขึ้นเมื่อไข้เริ่มลดลง
ถึงแม้จะออกโรงพยาบาลมา 3-4 วันแล้ว แต่ร่างกายก็ยังรู้สึกเพลีย ๆ อยู่ น้ำหนักลดลง 2 กิโลกรัม ช่วงนี้ก็อยู่ในระยะฟื้นไข้อยู่ บทเรียนจากการไม่สบายครั้งนี้ก็ได้เรียนรู้อะไร ๆ เยอะดีนะ...ถ้าไม่มีอะไรผิดปกติ ควรไปหาหมอ รู้แต่เนิ่น ๆ จะได้รับมือได้ทันท่วงที และขอขอบคุณ พ่อ แม่ ครอบครัว ที่คอยดูแลเรา รวมทั้งเพื่อน ๆ ที่มาเยี่ยมและคอยให้ความช่วย้หลือเราด้วย..
