กิจกรรมค่ายอบรมเตรียมความพร้อม โครงการเยาวชนเอเอฟเอสเพื่อการศึกษาและแลกเปลี่ยนวัฒนธรรมนานาชาติ ระยะ 1 ปี รุ่นที่ 50 ค่าย ๑ ประเทศสหรัฐอเมริกาตอนที่ ๒ : บรรยากาศการประชุม /คำชี้แจงและ ข้อคิดจากประสบการณ์ของพี่ Returnees

แถวนั่งจำนวนเกือบ ๒๐๐ ที่จัดเตรียมพร้อมรออยู่ในห้องประชุมฯ  ความเคยชินกับจำนวนผู้คนมากๆ เกือบ ๔๐๐ คนของค่ายยุโรปหรือค่ายอื่นๆ ทำให้รู้สึกแปลกๆไป ผู้ปกครองหลายท่านเดินทางมาถึงที่โรงแรมตั้งแต่เช้าตรู่ 

     

                                                               พี่อาจารย์มารอที่ห้องประชุมตั้งแต่ก่อนเจ็ดโมงเช้า

     
         พี่บอล(  ภัทราวุธ  ธัมมะรัตน์) รีบนำแบบฟอร์มเซ็นชื่อและป้ายชื่อมาแจกให้พี่อาจารย์อย่างรวดเร็ว ก่อนที่จะหันไปกำกับด้านอื่นๆ
         พี่อั๋น(นภดล  องค์ยลธรรม )  กำลังวุ่นวายอยู่กับการแจกอุปกรณ์ให้กับผู้เข้าร่วมโครงการ YES และเรื่องลงทะเบียนกับพี่ๆ Returnees  
         พี่ชาติ ( สุชาติ  สังข์งาม)  สาละวนอยู่กับการตรวจสอบอุปกรณ์อิเล็คทรอนิกอย่างขะมักเขม้น ในห้องประชุมฯ 
         พี่เจี๊ยบ(อัมพร  ศรีตรีรัตน์) เดินวนเวียน สาละวน-วุ่นวายกับการเตรียมสิ่งของ-เครื่องใช้
         พี่แอม(ณิยดา  ศิริพูล) เฝ้าสังเกตการณ์อย่างเคร่งขรึม  พร้อมทั้ง จัดแจงเอกสารที่จะนำไปค่าย

   

                                                                             พี่ๆ Returnees เตรียมการพร้อม



                                                     น้องๆ เตรียมลงทะเบียน  / ผู้ปกครองเข้าร่วมประชุมฯ
 
เจ้าหน้าที่สำนักงานอีก ๓-๔ คน ตั้งโต๊ะขายเสื้อเอเอฟเอสสีชมพู/ กระเป๋าลาก-กระเป๋าใส่อุปกรณ์ชิ้นไม่ใหญ่มาก  มีโลโก้เอเอฟเอสติดอยู่เป็นเอกลักษณ์อันโดดเด่น ในราคามิตรภาพ

   

                                                                        จัดโชว์เสื้อหลายขนาดให้เลือกสรร

   
  
                                     น้องๆ เลือกซื้อเสื้อ    /  " พี่น่าน " ปรึกษา "พี่อั๋น " อย่างเป็นงาน-เป็นการ

   

                                                                Returnee Staff " สวยใส- น่ารัก- เปล่งปลั่งเต็มวัย "

ป้าอ้อย (รุจิรา  คันทรง) เริ่มนำเข้าสู่พิธีการเมื่อเวลาแปดนาฬิกาสามสิบนาที เป็นการพูดคุยถึงข้อมูลและเกร็ดความรู้ที่จำเป็น

               
   

                                                                                          ป้าอ้อยกับพี่ๆอาจารย์

คุณจิ้ม ( คุณจิรวัฒนา   จรูญภัทรพงษ์) ประธานฯ กล่าวต้อนรับผู้ปกครองและพูดคุยถึงประเด็นสำคัญของการไปเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนที่ประเทศสหรัฐอเมริกา จากการประชุมอาสาสมัครทั่วโลก อาสาสมัครชาวอเมริกันล้วนชื่นชอบคนไทยที่มีความอ่อนน้อม – น้ำใจโอบอ้อมอารี  จึงอยากรับอุปถัมภ์  ปัญหาคือ เรื่องความเกรงใจ ไม่ค่อยพูดบอกความต้องการของตน  แม้แต่เรื่องอาหารการกิน  คำว่าอะไรก็ได้ กลับทำความอึดอัดให้กับชาวอเมริกันมาก  และมีการชี้แจงในเรื่องการขอวีซ่า /การลาโรงเรียน /กฎระเบียบที่ต้องปฏิบัติอย่างเคร่งครัด ฯลฯ

   

                                                            ***  ข้อคิด-คำบอกเล่าจากประสบการณ์ของพี่ Returnees  ***
      
                                                                       พี่ เจน  ปัจจุบันเป็นนิสิตจุฬาฯ


                                         


                   
      * เป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนที่เมือง Dallas  มลรัฐ  Texas  ผู้คนที่นั่นมีจิตใจดี ชอบที่นั่น 
      * ได้เกรดภาษาอังกฤษ 4 จากเมืองไทย  แต่พอไปถึ ที่อเมริกา กลับเรียนไม่รู้เรื่องต้องปรับตัวและพยายามพัฒนาภาษาอังกฤษ การเรียนที่นั่นไม่มีการแบ่งเป็นแผนการเรียนเช่น วิทย์-คณิตฯ เหมือนประเทศไทย 
      * วิชาที่ควรเรียน  คือ Writing & Speech  
      * ยามมีปัญหา ไม่ควรเก็บปัญหาไว้ให้ทุกข์ใจ   การพูดคุยกับเพื่อนๆ ช่วยได้เยอะและปรึกษาครอบครัวอุปถัมภ์ที่นั่น   ซึ่งให้ความช่วยเหลือเป็นอย่างดี    คำแนะนำของพ่อ-แม่ที่เมืองไทยอาจไม่เหมาะสมตามสถานการณ์ของสภาพแวดล้อมที่นั่น
 

                                                                                          พี่โกฮัง 


                                     

    *  ไปอยู่ที่เมือง Portland มลรัฐ Oregon
    *  ไปเรียนอยู่โรงเรียนขนาดกลาง นักเรียนพันกว่าคน  บ้านอยู่ที่ไหนก็เรียนโรงเรียนที่อยู่ใกล้บ้าน ไม่มีโรงเรียนชื่อดัง-ยอดนิยมแบบของประเทศไทย
    *  ลงเรียนวิชาละคร  เพราะได้ท่องจำ  ปฏิบัติจริง
    *  วิชาเกี่ยวกับสิ่งแวดล้อม ได้ปฏิบัติ ได้ไปเที่ยวที่ต่างๆ
    *  วิชา Speech ช่วยพัฒนาด้านการพูดในหลายๆสถานการณ์
    *  หากเรียนไม่ได้  ก็สามารถเปลี่ยนวิชาเรียนได้
    *  ช่วงนี้ไม่ต้องเร่งเรียนแบบอัดๆไว้เพราะพอกลับมาก็ลืม  ไปใช้ชีวิตให้คุ้มค่าดีกว่า     


                                                                                                 พี่ตั๋ง

                                          

 

       * ไปอยู่มลรัฐ Wisconsin มีทั้งฝนและหิมะ  สำเนียงภาษาอังกฤษที่นั่น คล้ายๆกับ CNN
       * ได้มีโอกาสไปเรียนอยู่โรงเรียนเอกชน ค่าเทอมปีละหนึ่งหมื่นเจ็ดพันเหรียญสหรัฐ  แต่พี่ตั๋งไม่ต้องจ่ายเงิน มีชุดเครื่องแบบให้ใส่  เสื้อสีขาว  กางเกงสีกากี ผูกเนคไท    โรงเรียนจะคัดเด็กเรียนดี  เน้นการเรียนวิทยาศาสตร์ มีวิชาให้เลือกเรียนเยอะมาก ขอให้ทดลองเรียนไปเพื่อความสนุก
      *  การไปอยู่ที่นั่นคนเดียว จะทำอะไรก็ต้องคิดก่อน ต้องคิดเยอะ  ทุกคนส่วนมากจะเปลี่ยนไป  แต่ควรเปลี่ยนในด้านที่ดี

                                
                                                                ขอขอบคุณผู้เข้ามาเยี่ยมชมทุกท่านนะคะ