"หล่อน"..หวลคำนึงไปถึงคำตอบ ของ"แม่"เมื่อครั้งยังเป็นเด็ก...แม่จ๊ะฉันมาจากไหน..ถามด้วยความอยากรู้..เพราะเห็นแม่..ท้องโตและบอกว่ามีน้องอยู่ข้างใน....แกน่ะเหลอ..ออกมาจาก"รูกระบอกไม้"...หล่อนรับฟังและคงได้ใส่ใจจำมาจนบัดนี้..(ตอนนั้น..คงจะต้องบอกตัวเองว่าเชื่อ...)
"หล่อน"มีชีวิตอยู่กับธรรมชาติในโลกสีเหลี่ยม..ตามประสาคนสมัยใหม่..เคยเห็น..ภาพความเป็นอยู่ของแมงมุม...เพศผู้..หาเหยื่อมาป้อนสาวถึงรัง...เพราะอยากสมสู่..เพศเมียรับของขวัญ..กระดี๋กระด๋ากันเสร็จ...ก็ขยุ้มหลังคา..ตัวผู้..ทั้งตัวเป็นอาหารว่างโอชะ...หลังสมเสพ....(ตอนนั้น..ก็โตแล้ว..พอจะรู้ว่าอะไรเป็น อะไรใน..สถาบันชีวิต..ในธรรมชาติ...เลยมานั่งคิดว่า..จะเป็นอย่างไร..หาก..คน..ก็ทำเช่นนั้นได้...รึ.ก็เป็นอยู่..ถามตัวเอง..เพราะเห็นอยู่ในหน้าหนังสือพิมพ์...)
"หล่อน"อยู่ในโลกสี่เหลี่ยมจนเคยชิน..วันหนึ่งเห็น"นก"น้อยตัวหนึ่งตั้งอกตั้งใจสร้างรังมันช่างสวยงามอะไรปานนั้นสำหรับความสามารถของนกน้อยที่สร้างรังแต่พอตัว..มันถูกประดับประดาด้วยดอกไม้หลากสี...ถูกจัดวาง..ดังกับเคยเข้าเรียนมหาวิทยาลัย..ศิลปกร..
ขณะที่มันแพนหาง..อวดโฉม..เต้นร่าร้องหาเพศเมีย..เจ้าแมวป่าผ่านมา..นก"ผู้"เคราะห์ร้ายเข้าปากแมวไปซะ..หะหาย..
...สถาบันชีวิต..ที่ไม่เคยปิดวันทำการ...สิ่งที่เราอยากจะเรียนรู้....(ตรงนี้..อยากรู้..ใคร..ออกมาจาก..รูกระบอกไม้เหมือนหล่อนบ้าง...)
คำสำคัญ (Tags)#ธรรมชาติ ต้นไม้ สัตว์และสิ่งแวดล้อม
หมายเลขบันทึก: 436655, เขียน: 23 Apr 2011 @ 15:10, แก้ไข, 11 Dec 2012 @ 13:41, สัญญาอนุญาต: สงวนสิทธิ์ทุกประการ, ดอกไม้: 3, ความเห็น: 4, อ่าน: คลิก
โห....คุณยายเขียนเสียลึกซึ้งเลยนะครับ
ตรงกับชีวิตจริงจังเลย
อ่านแล้วเหมือนบทรำพึงเทียบชั้นกับกวีของฝรั่ง Grays ที่ชื่อว่า
Elegy written in a country church yard
เลยนะครับ