สถาบัน..ชีวิต...

ดอกไม้ช่างจำนรรจ์..รึ..ใบไม้จะร้องเพลง.และต้นไม้ต้องร้องไห้...สถาบันชีวิต..ที่จดลิขสิทธิ์..มิได้

"หล่อน"  ตั้งคำถามให้กับตัวเอง...ขณะจูงจักรยานคู่ใจไปเดินเล่น..เพื่อนแสนดีของหล่อน..เพราะเคยถูกถามว่า.."ทำไมไม่ขี่"...คำตอบที่ให้..คือ.."จักรยานเห่าไม่เป็น"คงเป็นคำตอบที่ถูกใจผู้ถาม...เพราะ..เธอนั้น..หัวเราะลั่น.."

ความหนาวกำลังจะผ่านพ้นไป...แสงแดด..เริ่มแรงกล้า...ย้อนเวลา..วิ่งตามเวลา..หยุดเวลา...สวนกระแสร์..ธารแห่งชีวิต....ใบไม้ร้องเพลง..ให้กับความเติบโตที่ได้พลังจากแสงแดด..ดอกไม้ผลิบาน..และเริ่มโรยราอย่างรวดเร็ว..ผลิต..ชีวิตต่อไป..ด้วยเมล็ดพันธุ์ที่ตามมา...จากเกษรดอก...ผ่านการโลมเลีย..จาก..ผีเสื้อ..และหมู่ภุมรินที่บินจร..

...ทั้งหมด..เมื่อครบวงจร..อันเป็นบทเรียนแห่งชีวิต..กิน  ขี้  ซี่  นอน..เริ่มต้นและจบลง...เป็นวัฎรจักร..แล อนิจจัง...

สถาบัน..ชีวิต...ดอกไม้ช่างจำนรรจ์..ใบไม้จะร้องเพลง..และต้นไม้ต้องร้องไห้..เมื่อ....สถาบันชีวิต..นี้ถูกนำไปขึ้นทะเบียน...ขอจดลิขสิทธิ์

คำถามที่อาจมีคำตอบ...และถูกใจผู้ถาม...."หล่อนคาดคะเน"

[โสภณ เปียสนิท]

แวะมาเยี่ยมยายธีครับ บทรำพึงรำพันเหมือนสำนวนของ รงค์ วงษ์สวรรค์ เลยนะครับยาย

[ยายธี]

...สวัสดีค่ะคุณ..โสภณ เปียสนิท..."หล่อน"...กับสถาบันชีวิต..กำลังถูก ตีแผ่..ให้ล่อนจ้อน..อยู่ในวงความรู้สึก..บนจอสี่เหลี่ยม..โลกลับที่ไม่ลับ...หากสำนวนนี้..อาจไป..ทับโถม..ความรู้สึกเดียวกัน..โดยบังเอิญ..ของคุณรุ่น..เดอะ..ที่หายไปจากความทรงจำของคนรุ่นนี้...และอาจจะมีอีกคนที่น่าจะกล่าวถึงในวงวรรณกรรม..สุวรรณี..สุคนธา.."หล่อน"...ผู้ล่วงลับไปแล้ว..จน..ยายธี "อยากจับวิญญาณเธอมาสวมใส่...เพื่อสำนวน..เหล่านั้น..ให้มาโลดแล่นอยู่ในวงแวดวรรณกรรมอีกครั้ง..."

...ใน..สถาบันชีวิต...จะได้ไม่เป็นเพียง..ของผู้มีชีวิตอยู่อย่างเดียว....หากเป็นของจิตวิญญาณ...ที่มนุษย์..ควรจะกล่อมเกลาเมื่อ...กายและใจยัง..คงอยู่ด้วยกันกับ..สถานะภาพแห่งชีวิต...ที่อิสระ..และ..ไฝ่หาความสงบ...ของจิตใจ.....(จากยายธีเจ้าค่ะ)..และขอขอบคุณที่ใส่ใจ..กับสำนวน..โหลนๆนี้เจ้าค่ะ....และฝากความคิดถึงคุณปู่..รงษ์..วงค์สวรรค์..ด้วยเจ้าค่ะ..ยายธีไม่ได้อ่าน..ของท่านนี้มากว่า...สี่สิบปีแล้วเจ้าค่ะ....เลยไม่ทราบว่า..สำนวนท่านจะเป็นอย่างไรบ้าง...และท่านจะยังมีชีวิตอยู่หรือเปล่า...และหากท่านยังมีชีวิตอยู่ละก็..ยายธีฝากคาระวะมา ณ ที่นี้ด้วย...ด้วยความเคารพต่อสำนวนที่ยายธีเคยติดเป็นตังเม..เมื่อเป็นเด็ก..เพราะมันส์มากเมื่ออ่าน..และกระตุ้นความรู้สึกให้..อยู่นอกคอกได้เป็นอย่างดี..อ้ะะะๆๆๆ