_"ปรัชญาชีวิต" หนังสือของคาลิล ยิบราน ซึ่งคุณระวี ภาวิไล เป็นผู้ถอดความ เป็นหนังสือกวีนิพนธ์ที่ซื้อมาเกือบสองปีแล้ว แต่สมาธิยังไม่นิ่งพอที่จะอ่านหนังสือประเภทนี้ เป็นโอกาสอันดีในช่วงปิดเทอมมีโอกาสได้เปิดอ่านอีกครั้ง จริงดังคำร่ำลือว่าเป็นหนังสือที่สอนเราในเรื่องการใช้ชีวิต แม้ในบางบทลึกซึ้งมาก ยากแก่การเข้าใจ ต้องอ่านซ้ำ หากการใช้ชีวิตในสังคมปัจจุบัน หนังสือเล่มนี้อาจเป็นแสงสว่างสำหรับใครบางคน ที่หาทางออกยังไม่เจอ........
ตัวอย่าง บางบทกวีที่ประทับใจ
จงรักกันและกัน แต่อย่าสร้างพันธะแห่งความรัก
และขอให้ความรักนั้น เป็นเสมือนห้วงสมุทรอันเคลื่อนไหวอยู่ระหว่างฝั่งแห่งวิญญาณของเธอทั้งสอง
จงเติมถ้วยของกันและกัน แต่อย่าดื่มจากถ้วยเดียวกัน
จงให้ขนมปังแก่กัน แต่อย่ากัดกินจากก้อนเดียวกัน
จงร้องและเริงรำด้วยกัน และจงมีความบันเทิง แต่ขอให้แต่ละคนได้มีโอกาสอยู่โดดเดี่ยว
ดังเช่นสายพิณนั้น ต่างอยู่โดดเดี่ยว แต่ว่าสั่นสะเทือนด้วยทำนองดนตรีเดียวกัน
จงมอบดวงใจ แต่มิใช่ต่ออีกฝ่ายหนึ่ง
เพราะหัตถ์แห่งชีวิตอมตะเท่านั้น ที่จะรับดวงใจของเธอไว้ได้
และจงยืนอยู่ด้วยกัน แต่ว่าอย่าใกล้กันนัก
เพราะว่าเสาของวิหารนั้น ก็ยืนอยู่ห่างกัน
และต้นโพธิ์ ต้นไทร ก็ไม่อาจเติบโตใต้ร่มเงาของกันได้
......_มีคำสอนอีกมากมายที่แฝงไว้ในกวีนิพนธ์เล่มนี้ แม้เราอาจยังทำไม่ได้ในวันนี้ แต่อย่างน้อยก็ทำให้เรารู้เท่าทันตัวเอง.......และผู้อื่นมากขึ้น นิดนึงก็ยังดี
สักวัน...เมื่อเราพบผู้รู้ ได้ศึกษาความเป็นจริงของธรรมชาติ...วันนั้น เราจะรู้ว่าทำไมนะเราถึงเสียโอกาสมาได้ถึงเพียงนี้...
ลองสร้างศรัทธา...กับพระพุทธเจ้าของเราซิ...ศึกษาคำสอนของพระพุทธองค์...