บทกวีที่ให้กำลังใจ...ผมจะเก็บรักษาไว้ในก้นบึ้งของลมหายใจ ตอนที่ 3 นะครับ
คราวนี้ ผมขอออกนอก 'กลุ่มร้อยรสบทกวี' นะครับ
พบกับ...บทกวีจาก 5 ท่าน 5 รูปแบบที่ให้กำลังใจ ดังนี้
11. คุณ Poo ยามใด ผมมองออกนอกหน้าต่าง เจอท้องฟ้า ...นายเมฆ ผมคิดถึงคุณปูเสมอ ไม่บอกก็รู้นะครับว่า บทกวีที่ให้กำลังใจผมอย่างมากของคุณปู คือ '... มองฟ้า มองเมฆ มองใจ ...' (http://gotoknow.org/blog/lanandaman/381325) 'กำลังใจที่ได้สัมผัสกับธรรมชาติ' โดยเฉพาะท้องฟ้ากับนายเมฆ ทำให้ผมได้รับแรงกำลังใจอย่างรุ่งโรจน์เลยครับคุณปู
"...พลัง ฤทธา อานุภาพ
ศิโรราบ มวลเมฆ เสกสรร
แต่งแต้ม เติมฟ้า บรรณาการ
รังสรรค์ จักรวาล บันดาลใจ..."
12. คุณ ่jatoza555 คนธรรมดา กัลยาณมิตรของผมเองครับ ผมไม่ขอเอ่ยถึงสรรพคุณว่า บรรเทาอาการใด ๆ บ้าง เพราะผมเขียนถึงมากมาย ผมชอบ 'รวมแรงบันดาลใจ' http://gotoknow.org/blog/phajunda/433358
เพราะ 'กำลังใจที่ได้รับจากการตามหาใจ' ตามหาใจให้เจอ ก็เป็นสุขครับ
"...เหนื่อยไปกับอะไร
ใครบ้างที่ทำให้ท้อถอย
ความหวังสิ่งใดที่รอคอย
ที่มีน้อยกว่านักสู้คืออะไร..."
13. คุณ วิโรจน์ พูลสุข มีบทกวีหลายชิ้นที่คุณวิโรจน์ลิขิตไว้ อย่างประทับใจ เพราะสะท้อนถึงมุมมองในการทำความดีต่อแผ่นดิน ดังนั้น 'กำลังใจเกิดจากการได้ทำความดี' ดังบทกวี ': ทำดีเพื่อพ่อ...ขอทุกวันนั้นได้ไหม' http://gotoknow.org/blog/be5000/227486
"...มาเถิดมา...ลูกไทยตั้งใจเถิด
มาเถิดมา...ทำดีเกิดเปิดถาโถม
มาเถิดมา...สำนึกอย่างคึกโครม
มาเถิดมา...บังคมโหมทำดี..."
14. คุณ อิงจันทร์ บ้านกลอนไฉไล คุณครูประพันธ์กลอนได้อย่างไพเราะและครบทุกอรรถรสเป็นอย่างมาก ผมชอบ '๏หอมเอย หอมรอยบาทพระศาสดา : พุทธศาสนา...อย่างไรก็ไม่เสื่อม ' http://gotoknow.org/blog/yodsapon/434867 ผมว่า 'กำลังใจที่ได้จากศาสนา' นับเป็นสิ่งมงคลต่อสรรพชีวิตนะครับ
"...หอมเอย...วินัยปฏิบัติแห่งสงฆ์
เถอะ...ดำรงพระศาสนามิสาไถย
มิสาธกยกยอกลุ่ม...ชุมนุมใด
มิเข้าใกล้พิธี...ที่มายา..."
15. คุณ จันทน์รักษ์ เป็นอีกหนึ่งท่าน ที่ผมชอบสำนวนบทกวีที่เรียบง่าย เรื่อย ๆ เนิบนาบ แต่แฝงไปด้วยพลังและกำลังอย่างมาก ผมชอบบทกวี 'จากใจกบในกะลาถึงอิงจันทร์' จังเลยครับ http://gotoknow.org/blog/janrak99/435090 ผมว่า 'กำลังใจที่ได้จากการเรียนรู้' ทำให้ผมหลุดพ้นความหวาดกลัว และมายาคติของชีวิต ที่คอยให้กับร่วงหล่นสู่หลุมกับดักของผมเองครับ... นับถือมากครับ
"...ลดความกลัว ตัวกล้า กระโดดข้าม
พากเพียรตาม ความอยาก และถากถาง
เข้ามาสู่ โกทูโนว์ เป็นลู่ทาง
เมื่อเว้นว่าง ขัดกะลา โลกใบเดิม ..."
จุดจบที่จับใจของบทกวีที่ให้กำลังใจ
สำหรับผม ได้รับกำลังใจจากกัลยาณมิตรอีก 5 ท่าน รวมเป็น 15 ท่าน ผ่านบทกวีที่ทำให้เซลล์ในร่างกายของผม กระตุ้นได้อย่างต่อเนื่อง อรรถรสที่ลุมลึกและลึกซึ้ง และเกิดจินตนาการที่กว้างไกล
นี้คือ กำลังใจที่ผมได้รับ จำนวน 15 รูปแบบ ครับ
1. 'กำลังใจในการเดินทางไต่ความฝัน'
2. 'กำลังใจในการเคียงบ่าเคียงไหล่กับใครสักคน '
3. กำลังใจที่ได้รับจากคุณครู '
4. กำลังใจที่ได้รับจากคุณแม่ '
5. 'กำลังใจที่ได้รับจากอยู่สวนอ่านหนังสือ
6. 'กำลังใจอยู่ได้เพราะความหวัง '
7. 'กำลังใจเกิดจากความว่างเปล่า
8. 'กำลังใจที่เกิดจากการได้คิดถึง'
9. 'กำลังใจจากการเป็นผู้ให้'
10. 'กำลังใจที่เกิดจากการผ่อนคลาย
11. 'กำลังใจที่ได้สัมผัสกับธรรมชาติ'
12. 'กำลังใจที่ได้รับจากการตามหาใจ'
13. 'กำลังใจเกิดจากการได้ทำความดี'
14. 'กำลังใจที่ได้จากศาสนา'
15. 'กำลังใจที่ได้จากการเรียนรู้'
การจัดความรู้ต้องการความมีส่วนร่วมครับ ผมมองว่า กำลังใจ บันดาลให้เกิดความสุข ซึ่งผมนิยามความสุขของผมเอง ที่จะถ่ายทอดให้ลูกชาย คือ
1. ความสุขที่เกิดจากสิ่งที่ชอบ และการพักผ่อน
2. ความสุขที่เกิดจากการทำงาน
3. ความสุขที่เกิดจากการมีโอกาสให้คนรอบ ๆ ตัวของเรา มีความสุข
4. ความสุขที่เกิดจากความสงบในใจของเรา
(บันทึกเบา เบา ...เช้าวันอังคาร http://gotoknow.org/blog/adirek12/434195)
ดังนั้น ผมจึงอยากให้ทุกท่าน หยิบกำลังใจที่ผมได้รับ จำนวน 15 รูปแบบ จากนักเขียนกวี 15 ท่าน ใส่นิยามของผมด้วยครับ หรือถ้าใครมีความคิดแตกต่างก็เขียนได้ครับ ความแตกต่างงดงามเสมอครับ
และยังมีบทกวีที่ให้กำลังใจอีกหลายรูปแบบ
และจากนักเขียนกวีหลาย ๆ ท่าน
ในดินแดนโกทูโน...พื้นที่แห่งการแบ่งปันและความรัก
ผมต้องกราบขออภัย ที่ไม่ได้เอ่ยถึงทุกท่านนะครับ แต่ทุก ๆ ท่าน อยู่ในก้นบึ้งของลมหายใจของผมเสมอครับ
สามารถติดตามอ่านบทกวีจากหลาย ๆ ท่าน ได้ในบันทึก
'ความงามของภาษา:คุณค่าของบทกวี (บทสรุป) ' ของ
งามทุกงาน งามต่างแง่ คือสีสัน
งามอย่างฉัน งามอย่างเธอ คือใครมอง
งามลึกซึ้ง งามอย่างว่า คือจับจ้อง
งามทั้งสอง งามต่างค่า คือเทียบกัน.......
หอมเอยหอมบทกวีที่สร้างสรรค์
หอมแบ่งปันกำลังใจด้วยอักษร
หอมลีลาล้ำค่าภาษากลอน
หอมคำสอนที่แทรกไว้ในบทกวี
หอมเอยหอมใดใดในโลกล้วน
ฤา คู่ควรหอมรสคำนำวิถี
หอมใดเล่าจะเท่าหอมความดี
หอมวจี หอมร้อยรสบทประพันธ์
หนึ่งหมู่มิตรที่ชิดใกล้มาสมัคร
เดินทางรักร่วมกำลังพลังหลาย
มิเคยได้เรียนรู้เพื่อนทางกาย
ใจเป็นนายมาค้นหาร่วมทางเดิน
ผมอยู่ไกลทางภาคเหนือเมืองน้ำน่าน
น้ำใหลผ่านสันภูเทือกเขาสูง
ล่องลงใต้คล้ายกับขึ้นถึงลงจูง
ได้แลมุงดูดอกคูณที่เมืองงาม
มาสมัครร่วมกัลยามณีศรี
ลานกวีหนึ่งใจรักสยามสมาน
ให้กำลังพลังใจให้เต็มลาน
ดอกไม้บานแลชุ่มฉ่ำในดวงใจ
.........................
สวัสดีค่ะ
ขอขอบคุณค่ะ ขอบคุณจริง ๆ ทำให้เขินอายมาก ๆ แทบไม่กล้าเขียนอะไรอีกต่อไป เพราะไม่อยากเป็นคนสำคัญของใคร ที่ไหนเลยค่ะ จริง ๆ ขอยืนยัน
ทำได้แค่เป็นผู้เรียนรู้คนหนึ่ง และมาเขียนก็อยากฝึกกลอน หวังให้มีครูหลายท่านเมตตาสอนแนะนำทางถูกต้องให้แค่นั้นเองค่ะ