ปัญหาตอนเช้าหน้าเสาธงมักมีปัญหาเกี่ยวกับระเบียบการแต่งกายของนักเรียน
ซึ่งครูเวรแต่ละท่านจะมีความสามารถมากในการพูดๆๆๆให้เด็กน้อยฟัง
เพียงหวังให้เกิดความเปลี่ยนแปลงที่ดีกับลูกศิษย์
พร้อมทั้งแอบแฝงเอาความคิดเห็นส่วนตัวมาประกอบความเชื่อของตัวเอง
ตลอดเวลาที่ได้ปฏิบัติหน้าที่ครูเวรเช่นเวรอื่นๆ
ฉันกลับไม่เห็นด้วยกับวิธีการพูดตักเตือนหน้าเสาธง
ด้วยฉันเองเป็นคนไม่ชอบเสียงบ่นนั้น
รู้สึกว่าบรรยากาศของความพร้อมที่จะเรียนให้สนุกหดหายไปทุกที
และรู้สึกเบื่อหน่ายอีกทั้งปฏิเสธที่จะรับฟังเสียงบ่นนั้น
จึงมักเลี่ยงไปอยู่กับต้นไม้ คุยกับต้นไม้และให้อาหารต้นไม้
แล้วปล่อยให้ตัวเองเพลิดเพลินกับความเปลี่ยนแปลง งอกงามของต้นไม้ที่ปลูก
วันนี้แม้โรงเรียนจะปิดเทอมแล้ว แต่ต้นคูณที่ปลูกไว้ 20 ต้น เหลือรอด 16 ต้น
ออกดอกมารับอากาศที่เปลี่ยนแปลงอีก 2 ต้น เสียดายไม่ได้เอากล้องติดมือไปด้วย
การเปลี่ยนแปลงของธรรมชาติมีทั้งงดงาม และโหดร้าย
การพัฒนาผู้เรียนครูจึงควรคำนึงถึงความเหมาะสมในทุกด้าน
ถึงเวรฉันใช่ว่าจะไม่มีเด็กไม่ผิดระเบียบ
ไม่ใช่ว่าไม่สนใจ แต่เราเลือกใช้วิธีคุ้นชินในการแก้ปัญหามากกว่า
การได้ทำความคุ้นเคยกันทำให้พบเหตผลที่ต้องคิด
และการแก้ปัญหาใช่ว่าจะแก้ตรงๆได้เสมอไป
ทำไมเด็กหญิงคนหนึ่งยอมให้ครูลงโทษที่ผมยาวถึง 2ครั้ง
เด็กหญิงเป็นลูกสาวคนเดียวที่ทางบ้านพอมีฐานะ
พ่อแม่เอาใจใส่มาก เสื้อผ้าสะอาดตา ตั้งใจเรียนและร่วมกิจกรรมด้วยดีเสมอมา
นี่เป็นปัญหาขัดแย้งขึ้นในใจ
หลังเราพูดคุยกันแบบคุ้นชิน จึงรู้ว่าพ่อของเธอป่วยเริ่มเป็นอัมพฤต
มีภาวะน้ำตาลในเลือดสูงถึง 500 เที่ยวพาตัวเองไปรักษาทางเจ้าเข้าทรง
เพราะคิดไม่ถึงว่าอาการที่เกิดอยู่นั้นมีเบาหวานเป็นตัวเสริมสนับสนุน
แม่ของเธอต้องดูแลพ่อ ส่วนเธอก็หัดดูแลตัวเองเพราะที่ผ่านมาเป็นหน้าที่ของแม่
ฉันหาโอกาสพูดคุยกับเธอมากขึ้น เธอไม่มีปัญหาเหมือนเด็กคนอื่น
ที่ต้องรอเงินแม่ออกก่อนจึงไปตัดผมได้ ถ้าถามฉันว่าฉันรู้สึกอย่างไร
กับเด็กนักเรียนในเครื่องแบบที่ปล่อยผมยาวเกินกำหนด
ก่อนอื่นอยากบอกว่าเกิดความรู้สึกถึงความด้อยวินัยในตนเองของนักเรียน
ตลอดจนความอดทนที่จะการประพฤติปฏิบัติตนให้อยู่ในระเบียบของโรงเรียน
และขัดลูกตาเล็กน้อย เพราะผมเกรียนๆของเด็กผู้ชายเวลามันยาวมันดูไม่น่ามอง
ยาวมากขัดตามากก็ควักเงินให้ไปตัดทันที เพราะฉันไม่มีเครื่องมือตัดให้
ส่วนเด็กผู้หญิงก็ให้มัดผมผูกโบเอา
อย่าให้มันทิ่มลูกตาเวลาก้มเงยมันจะทำให้สายตาเสียได้
แต่รายนี้เธอไม่ผูกปล่อยรุงรังปิดบังหน้าตาที่งดงามหมด
เราคุยกัน ฉันเปิดทางเลือกให้เธอ เธอรับปากฉันว่าจะไปตัด แต่เธอก็ทำไม่ได้
ฉันคิดว่าถ้าปล่อยให้เป็นเช่นนี้ต่อไปอีก
เธอจะต้องถูกลงโทษหน้าเสาธงอีกเป็นแน่
จะเสียกำลังใจเปล่าๆจึงตัดสินใจแก้ปัญหาโดยเปิดร้านเสริมความงามทันที
โดยใช้บริเวณพื้นที่ว่างหน้าห้องเรียนเป็นร้านตัดผม
เด็กชุดแรกเป็นเด็กฐานะยากจน
ชุดที่สองเป็นเด็กที่พ่อแม่ไม่มีเวลาพาไปตัดผม
ชุดที่สามเป็นเด็กที่เห็นเพื่อนสวยแล้วอยากตัดบ้าง
เอารูปเด็กกลุ่มที่สามมาให้ชมค่ะ
นักเรียนคนนี้นี่ทีแรกเธอไม่ค่อยมั่นใจฝีมือครู เธอกลัวกรรไกรหนีบหู
แต่เสียงเชียร์ก็เพิ่มความสุขให้ทั้งช่างจำเป็น และลูกค้าหน้าหวานทั้งหลาย
ขอบคุณทุกท่านที่อ่านค่ะ
ขอบคุณค่ะน้องอุ้มบุญ
พี่ไปหาต้นอ้มที่สนามหลวง 2แล้วไม่มีใครรู้จัก
กลับบ้านถามพ่อบ้าน ปรากฏว่ารูจัก แต่น่าจะสูญพันธ์ไปแล้ว
พี่ตอบทันทีว่ายังค่ะมีที่น้องอุ้มบุญ
สำหรับบันทึกนี้สรุปคำแนะนำ
อ่านบันทึกของคุรุแล้วตื้นตันใจมาก ตื้นตันใจมาก ขอยกย่องคุณครูที่มีความเป็นครูอยู่ในเลือดเนื้อจิตวิญญาณ สะท้อนเรื่องราวสู่วัยเด็กของกระผมด้วยเหมือนกัน เพราะกระผมพับถุงกระดาษไปขายเพื่อหารายได้ให้กับครอบครัว แล้วนิ้วหัวแม่โป้งมือจะต้องไว้เล็บยาวเพื่อทำการกรีดกระดาษในการพับถุง ฉนั้น เล็บของกระผมจะยาวมากกว่าเพื่อน ๆ โดนครูตีบ่อยในตอนตรวจความสะอาด แต่มิได้มีอารมณ์ท้อถอย เพราะกระผมเคารพคุณครู ครับ
ขอบคุณที่มาช่วยเติมสีสรรค์ให้กับบันทึก
ปัญหาที่เกิดขึ้นกับเด็กน้อยนั้นหากครูละเลยที่จะสืบค้นหาสาเหตุ
และตัดสินใจกระทำการใดๆเพื่อแก้ปัญหา
พี่คิดว่าแก้เท่าไหร่ก็ไม่ได้ช่วยให้อะไรดีขึ้น
เพราะเราแก้ไม่ถูกจุด
เด็กของพี่ก็มีค่ะที่ไว้เล็บ
เพราะว่าเธอต้องช่วยแม่รับจ้างแกะกุ้งลอกหมึก
ถ้าไม่มีเล็บช่วยงานจะออกมาจะไม่สวย
ปิดเทอมนี้ตั้งใจจะทำนวัตกรรมสำหรับสวมนิ้ว
ช่วยให้การลอกหมึกแกะกุ้งได้ดี และรวดเร็วกว่าไว้เล็บค่ะ