อบรมครูที่รร.นาสาร อีกหนึ่งงานที่หายเหนื่อยกลับมา

         เมื่อวานนี้ผลการอบรมครูที่โรงเรียนนาสาร หากประเมินจากความกระตือรือร้นในการเข้าร่วมกิจกรรมอย่างดียิ่ง ก็ถือว่าได้สำเร็จไปแล้วก้าวหนึ่ง  สังเกตจากสีหน้า แววตา และข้อคำถามที่ครูผู้เข้ารับการอบรมถาม เห็นได้ว่าหลายท่านมีความเข้าใจ เห็นพลัง และคุณค่าของการใช้ ICT เพื่อเป็นเครื่องมือเสริมสร้างเครือข่ายการเรียนรู้ และจัดการความรู้ 

      ท่านผอ.และรองวิชาการ ก็ได้อยู่ร่วมกิจกรรมด้วย ซึ่งเป็นสิ่งที่มีความหมายมาก  เพราะจากประสบการณ์ของผม  หลายครั้ง  หลายที่ ครูผู้สอนเข้าใจ และตั้งใจจะทำอะไรใหม่ๆเพื่อพัฒนาตน พัฒนางาน โดยอาศัยความรู้ที่ได้จากการฝึกอบรม  แต่ไปเจอปัญหาเรื่องผู้บริหารไม่เข้าใจถ่องแท้ถึงเรื่องนั้นๆ ทั้งที่เป็นผู้ริเริ่ม ก่อการ ( บางครั้งก็เพียงทำตามกระแส)  จึงไม่ติดตาม ส่งเสริมอย่างจริงจัง ให้ทำอะไรต่อ เพราะคิดว่ามีเรื่องอื่นดีกว่า น่าทำกว่า 

เมื่อเป็นเช่นนั้นก็เข้าข่าย  "หางพยายามส่าย  แต่หัวไม่ยอมกระดิก" 

     ในที่สุดเหล่าหางทั้งหลายก็หมดแรง  และเริ่มถามตัวเองว่า "จะกระดิกให้เหนื่อยทำไม(วะ)" ก่อนที่จะปล่อยให้ไฟแห่งการสร้างสรรค์ที่มีเคยมีอยู่เต็มหัวใจ ค่อยๆมอดไป เหลือไว้เพียงความทรงจำว่าครั้งหนึ่งเคยอบรมเรื่องนั้น เรื่องนี้ และรู้สึกได้ จำได้ว่า "ดีจังเลย" แต่ไม่เคยมีโอกาสสร้างสรรค์งานเป็นชิ้นเป็นอันแต่อย่างใด 

      กรณีเช่นนี้ต้องยอมรับว่า จำเลยคือตัวผู้บริหารนั่นเอง ผิดในฐานที่เป็นผู้ก่อการให้หางกระดิก แต่แล้วตัวเองซึ่งเป็นหัวก็ไม่ยอมส่ายเสียเอง 

     อย่างนี้แล้วจะไปโทษครูเขาได้อย่างไรเล่า ว่าทำไมยังย่ำกันอยู่ที่เดิมนานนัก