สังคหวัตถุ 4 (หลักในการสงเคราะห์ผู้อื่น)

           สังคหวัตถุ 4  หมายถึง หลักปฏิบัติตนที่เป็นเครื่องยึดเหนื่ยวจิตใจผู้อื่นไว้ หรือหลักในการสงเคราะห์ผู้อื่น  ซึ่งเป็นเรื่องใกล้ตัวในชีวิตประจำวัน คนเราทุกคนสามารถปฏิบัติได้โดยไม่รู้ตัว  และเป็นเหตุให้เรามีคนรักใคร่ หรือมีสหาย มิตร บริวารมาก มีอยู่ 4 ประการด้วยกัน  ได้แก่

1. การให้ (ทาน)  ก็คือ รู้จักการให้ในรูปแบบต่างๆ รู้จักช่วยเหลือ แบ่งปันไม่ว่าสิ่งนั้นจะเป็นวัตถุสิ่งของ วิชาความรู้  การให้อภัย การให้ธรรมะ อีกหลายเรื่องราวที่เราหยิบยื่นให้คนอื่น ซึ่งอาจจะเป็นคนที่รู้จัก หรือไม่รู้จักก็ตาม แต่สร้างบุญได้ทันตาเห็นนั้นก็คือ ความสบายใจ  ซึ่งจะเป็นอานิสงส์สืบเนื่องในเรื่องอื่นอีกหลายเรื่องราวในอนาคต

2. การพูดจาไพเราะ (ปิยวาจา) หมายถึงการพูดไพเราะ น่ารัก พูดด้วยความจริงใจ ถูกกาลเวลา ไม่พูดจากจ้วงจาบ อวดรู้ หรือเหน็บแนม หรือพูดจากข่มเหงคนอื่นต่อหน้าธารกำนัล หรือเรื่องราวเกี่ยวกับการสนทนา การพูดจาก ต้องมีสติทุกครั้งต่อหน้าผู้สนทนาด้วย ไม่ว่าเรื่องใดก็แล้วแต่  

3. การทำประโยชน์ต่อส่วนรวม (อัตถจริยา) หมายถึง ทำประโยชน์ต่อถิ่นที่อยู่ด้วยกันให้เจริญก้าวหน้า สร้างสรร พัฒนาตามศักยภาพของตน โดยมุ่งเน้นเพื่อความเป็นไปในหมู่กลุ่มให้เจริญทั้งวัตถุและจิตใจ  

4. การวางตนเสมอต้นเสมอปลาย (สมานัตตตา) การทำตัวให้เข้ากับผู้อื่นโดยไม่ถือตัว  ไม่แบ่งแยกชั้นวรรณะหรือศักดินาในสถานที่ องค์กร หรือแบ่งแยกหมู่กลุ่ม ฝักฝ่าย หรือทำตัวให้แตกแยกในองค์กร.. สร้างความรักใครกลมเกลียว และมีแนวร่วมไปในทางเดียวกัน...

ลองวิเคราะห์บทความนี้ แล้วนำไปใช้ โดยใตร่ตรองอย่างมีสติ แล้วลองดูซิว่า เราจะมีความสุขเพิ่มขึ้นอย่างเห็นได้ชัด...

[อ.นุ]

น้อมธรรมสู่ใจ..กราบนมัสการครับ