เอ๋เป็นเด็กเจ้าอารมณ์ โมโหร้าย ชอบแกล้งน้อง เพื่อน และทำข้าวของเสียหาย พ่อของเอ๋สังเกตเห็นจึงให้ตะปูแก่เอ๋ไปถุงหนึ่ง และบอกว่า " ทุกครั้งที่ลูกรู้สึกโกรธ หรือโมโหใครก็ให้ตอกตะปู 1 ตัว กับรั้วหลังบ้าน "  วันเวลาผ่านไปไม่กี่วัน เอ๋ตอกตะปูที่รั้วถึง 50 ตัว และก็ค่อยๆลดจำนวนลงเรื่อยๆ ซึ่งทำให้เอ๋รู้สึกว่าสิ่งที่พ่อกำลังจะบอกเขา คือ " การควบคุมอารมณ์ของตนเอง " ซึ้งง่ายกว่าการตอกตะปูตั้งเยอะ และในที่สุดเอ๋ก็สามารถควบคุมอารมณ์ตนเองได้ดีขึ้น ใจเย็นมากขึ้น ไม่เป็นคนโมโหร้ายหมือนที่เคยเป็น พ่อยิ้มและบอกกับเอ๋ว่า " ถ้าเป็นเช่นนั้นเอ๋ต้องพิสูจน์ให้พ่อดู โดยทุกครั้งที่เอ๋สามารถควบคุมอารมณ์ฉุนเฉียวของตัวเองได้ ให้ถอนตะปูจากรั้วบ้านที่เคยตอกไว้ครั้งละ 1 ตัว " และเวลาผ่านไป เอ๋สามารถถอนตะปูออกได้หมด เอ๋ดีใจมากรีบวิ่งไปหาพ่อ " ผมทำได้แล้วในที่สุดผมก็ทำสำเร็จ "

 

    พ่อไม่พูดอะไร แต่จูงมือเอ๋ไปที่รั้วหลังบ้าน และบอกว่า " ลูกพ่อทำได้ดีมาก แต่เจ้ามองกลับไปที่รั้วเหล่านั้นสิ เห็นมั้ยว่ามันไม่เหมือนเดิมเช่นที่เคยเป็น จำไว้นะลูก เมื่อไรก็ตามที่เจ้าทำอะไรลงไปโดยใช้อารมณ์ ปราศจากเหตุผล สิ่งนั้นก็จะเกิดเป็นรอยแผล เหมือนกับการเอามีดไปแทงใครสักคน ต่อให้พูดคำว่า " ขอโทษ " สักกี่หน ก็ไม่อาจลบความเจ็บปวด ไม่อาจลบรอยแผลที่เกิดขึ้นได้ ฉันใดก็ฉะนนั้น มิตรภาพกับคำว่า " เพื่อน " ผู้ที่ร่วมทุกข์ร่วมสุขกับเรา คนที่คอยให้กำลังใจ คอยปลอบใจเมื่อ เรามีทุกข์ และยินดีเมื่อเราประสบความสำเร็จ และจริงใจกับเราเสมอ แสดงให้เค้าเห็นว่าเราห่วงใยเขา มากแค่ไหน และระวังสิ่งที่เราทำลงไป ไม่ว่าจะเป็นการกระทำหรือคำพูด "

อ่านแล้วคงได้ข้อคิดดีๆกันนะครับ

 

ที่มา : สถาบันสุขภาพจิตเด็กและวัยรุ่น. จดหมายสำหรับวัยรุ่น, ICAMTALK for TEENS, ฉบับที่ 3 สิงหาคม-กันยายน 2544