ว.วีระทักษ์

หาดเจ้าหลาว การท่องเที่ยว ว.วีระทักษ์ ชัยภูมิ ภูแลนคา ตลาดโรงเกลือ

เที่ยวน้ำตกพลิ้วลิ่วสู่หาดเจ้าหลาว 

                                                                                                ว.วีระทักษ์

การเดินทาง

 

        ยี่สิบสามเดือนมีนาปีห้าสาม                      มาถึงยามชาวแลนคาพากันเที่ยว

  ในหนึ่งปีความสุขนี้มีครั้งเดียว                          อย่าเฉลียวเราจะไปที่ไหนดี

         กรรมการของกลุ่มเราตกลงกัน                  ที่ไหนนั้นเราจะไปที่ไหนนี่

   น้ำตกพลิ้วหาดเจ้าหลาวแหล่งที่มี                    ล้วนแสงสีความสวยงามตระการตา

         คืนวันที่ยี่สิบสามก็มาถึง                       พวกเราจึงออกเดินทางอย่างแน่นหนา

     รวมกันแล้วสี่สิบเอ็ดมุ่งหน้ามา                    ถึงเวลารถเคลื่อนที่ออกเดินท

         มุ่งหน้าสู่แห่งดินแดนที่จะไป                  เพราะอยู่ไกลถึงเมืองจันท์พลันฟ้าสาง

     จัตุรัสหนองบัวโคกตามรายทาง                   เมืองโคราชแสงสว่างสวยงามตา

         สี่แยกปักแล้วมุ่งตรงไปให้ถึง                   ปักธงชัยแดนที่ซึ่งถึงแล้วหนา

  วังน้ำเขียวเมืองสุดท้ายโคราชนา                    มุ่งหน้ามาเข้าสู่เขตเมืองปราจีน

         รถลงเขาหลายกิโลโถน่ากลัว                  อย่าเมามัวในจิตใจให้ถวิล

   ตอนกลางวันเห็นหนทางแล้วจะวิน                 เขาสูงชันฉันนั้นชินเพราะเคยมา

         ตีห้าแล้วก็มาถึงกบินทร์บุรี                      เข้าห้องน้ำกันเสียทีอย่าชักช้า

   อีกครู่หนึ่งแสงสว่างจะตามมา                      แจ้งแล้วหน้าจะมุ่งหน้าเดินทางไป

        บนถนนหมายเลขสามหนึ่งเจ็ด                กลเม็ดเบ็ดเสร็จกว่าเส้นทางไหน

   อันถนนเส้นสายนี้ของเมืองไทย                    อยู่ใกล้ใกล้กับชายแดนกัมพูชา

        รถวิ่งผ่านเขตอำเภอเขาฉกรรจ์                 อำเภอนั้นเห็นภูเขาสูงหนักหนา

   อีกสอยดาวโป่งน้ำร้อนมะขามนา                   เหล่าบรรดาว่าอำเภอของเมืองจันท์

       เจ็ดโมงเช้าถึงเมืองจันท์พักกินข้าว             ต้นตำรับชื่อร้านเขาบอกไว้นั้น

 ครูเฉลิมตรวจรายชื่อพวกเราพลัน                    มีใครกันมาแล้วบ้างต่างโรงเรียน

       ท่าหินโงมมามากมายกว่าใครเขา              วิทยาคนเจ้าเก่าอย่าปวดเศียร

  ครูคำภา พาเพื่อนเล่นอย่าวิงเวียน                  สาวทองใสจะอาเจียนเมารถไง

       ครูวรรณภานั้นนอนหลับกับครูนก              ประภาพรหลานซบอกอยู่มุมไหน

   ส่วนผ.อ.กับน้องนุ่นนั่งหน้าใคร                     คุณวิไลคือพี่อ้อยครูคำภา

         ครูวังโพนอีกหลายคนจนกล่าวขาน          สามัคคีสมัครสมานกันหนักหนา

   ครูสมจิตครูประสานพาเพื่อนมา                     ครูสมหวังยังพูดจาไม่สบาย

         กมลวรรณได้หันหาแต่นายจ๊อก              อยู่ข้างนอกหรือข้างล่างหรือว่าหาย

    ได้หรือเสียเมื่อไรบอกเจ้านาย                   ถึงตอนบ่ายแล้วนอนพับหลับตาลง

                                            

        ครูวังโพนอีกหลายคนไม่ได้กล่าว           อย่าเสียใจนะพวกเจ้าเขาประสงค์

  ซับสีทองผ.อ.พจน์ทำเป็นงง                      มาคนเดียวแล้วจะลงไปอย่างไร

        มีครูน้อยมะลิวัลย์เอาใจช่วย                  ลาดผักหนามก็มาด้วยเหตุไฉน

  มาคนเดียวนั้นเช่นกันอย่าตกใจ                    ถึงคนเดียวก็ใจใหญ่กว่าใครคน

       ห้วยหมากแดงครูสุขุมครูอุดม                  ครูชูศรีงามสุขสมอย่าฉงน

   สามสี่คนก็ไม่ลืมพรรคพวกตน                   อย่าพึ่งบ่นให้ใครใครได้ยินเรา

          ห้วยผักหนามนั้นยังมีครูจำลอง              ร่วมปองดองกับใครใครไม่ให้เหงา

  ครูหนองแวงตู้วิชิตของพวกเรา                      เดี๋ยวนี้เจ้าได้จากไปไกลหินโงม

          ผ.อ.ชีพคนพูดเก่งของพวกเจ้า              ได้บรรยายถึงเรื่องเล่าให้สุขสม

  ได้ความรู้ความบันเทิงเริงอารมณ์                   เราชื่นชมในความรู้ของคุณครู        

         หนองฉนวนคนนี้ไงก็ใช่ย่อย                 ครูบุญยืนมารอคอยหาน้องหนู

    ครูเศกตฤณรีบวิ่งมาหาพร่างพรู                   ครูบุญชูหากท่านรู้ทำอย่างไร

           ผ.อ.พจน์ท่านนั้นมากับใครเขา            คุณนายจิ๋มตัวของเจ้าเป็นไฉน

    ได้เงินมากหากยิ้มย่องฉลองไว                   ให้ใครใครได้ชื่นชมสมอุรา

           วิทยาคนรูปหล่อเจ้าของรถ                ตรวจรายชื่อกันจนแล้วหมดใช่ไหมหนา

   กินข้าวอิ่มแสนสุขสันต์สำราญกา-              ยาจะพาพวกท่านนั้นเที่ยวต่อไป

        ที่จะไปคือที่ไหนกันละเจ้า                    วิทยาถามพวกเราอยากไปไหน

   น้ำตกพลิ้วสถานที่ท่องเที่ยวไง                   จะสวยงามขนาดไหนให้ติดตาม

                   

ตะลึงในความงามน้ำตกพลิ้ว

 

        ออกเดินทางตามถนนสุขุมวิท                  ชื่อที่ฮิตเขาติดป้ายหมายเลขสาม

 หนึ่งสองสามตามเอเอชขนานนาม                    สายเอเชียไม่ได้ห้ามให้เดินทาง

        มุ่งหน้าสู่ไปเมืองตราดนามจังหวัด              อัตคัดรถติดพลันกันเป็นหาง

 รถเลี้ยวซ้ายน้ำตกพลิ้วลิ่วลำบาง                      สถานที่ใหญ่กว้างขวางสะอาดตา

        แลเห็นร้านขายสิ่งของที่ระลึก                   อึกทึกและครึกโครมกันหนักหนา

  เสื้อกางเกงมีมากมายหลายราคา                      ที่แปลกตาเห็นเขาขายถั่วฝักยาว

         เลยถามว่าถั่วนี้มีไว้ทำไม                        ขายให้ใครกับคนหนุ่มหรือคนสาว

ชาวต่างชาติอีกคนไทยหรือคนลาว                  เขาบอกเปล่าขายให้คนไปให้ปลา

                           

        ก่อนถึงด่านมีป้ายให้ถ่ายรูปด้วย             พวกพ่อค้าเจ้าเฮงซวยทำไมหนา

 ไม่ให้ถ่ายก็แย่งถ่ายหลายเวลา                     แต่ละท่าถ่ายเอาไว้ทำไมกัน

       ถ่ายรูปเสร็จเดินไปเสียค่าด่าน                 สี่สิบบาทนะพวกท่านเธอและฉัน

เด็กผู้ใหญ่เสียกันหมดตลอดวัน                      ฝรั่งนั้นพลันเสียมากกว่าคนไทย

       เข้าข้างในถ่ายรูปงามไปตามป้าย               ยากหรือง่ายถ่ายไว้ก่อนเข้าใจไหม

 จะได้รู้ว่ามาเที่ยวกันเมื่อไร                             สถานที่คือแห่งใดบอกในตัว

      มองเห็นธารสายน้ำตกที่ไหลริน                   เห็นก้อนหินแลน้ำใสไหลไปทั่ว

ปลาพลวงหินเห็นคนนั้นมันไม่กลัว                     เลยเอาถั่วโยนให้ปลามากินกัน

      ปลามากมายทั้งตัวเล็กและตัวใหญ่               ใครเอาถั่วโยนลงไปกินทั้งนั้น

 ในบางครั้งก็จับต้องตัวพวกมัน                          แต่ละวันมันแหวกว่ายหยอกล้อคน

       เดินต่อไปเข้าข้างในเห็นน้ำตก                    เหวนรกก็ไม่เท่าดูสับสน

 สายน้ำสูงตกลงมาสัปดน                                 ดั่งต้องมนต์สวยงามตาพาตะลึง

        จากยอดเขาลอยละลิ่วสู่พื้นล่าง                  ใสกระจ่างต้องผิวกายเย็นสุดซึ้ง

 ชาวต่างชาติชาวฝรั่งอึงคะนึง                             พวกเราจึงเดินเข้ามาหาความเย็น

        พวกฝรั่งก็ยังคงลงเล่นน้ำ                           ฝูงสีดำคือฝูงปลามาให้เห็น

 ไทยฝรั่งหยอกล้อปลาน้ำกระเซน                        มองชัดเจนทั้งฝูงปลามาหาคน

        ผ.อ.ชีพลงเล่นน้ำกับฝรั่ง                           แถมท่านยังถอดเสื้อผ้าพาสับสน

อาบน้ำไปพร้อมคุยไปสาละวน                             จนตัวตนท่านเปียกน้ำไปทั้งตัว

        เสร็จภาระก็เดินมาหาขึ้นรถ                          มากันหมดหรือยังถามตามให้ทั่ว

จะเดินทางช่วงต่อไปอย่าเมามัว                            เพราะเรากลัวการเดินทางล่าช้าไง

        เมื่อเดินทางกลับออกมาซื้อของฝาก            มีหลายหลากพร้อมสิ่งของจับจองได้

แต่ราคาของสินค้าแพงจับใจ                             จะซื้อไปกันทำไมให้เปลืองเงิน

         จากน้ำพลิ้วลิ่วแลไปผ่านนากุ้ง                  จุดหมายมุ่งปลาโลมาหาเคอะเขิน

ปลาโลมาแสดงที่โอเชี่ยนเวิร์ล                            พวกเราเดินทางต่อไปก็ไกลครัน

         ผ่านท้องที่ของอำเภอนามแหลมสิงห์           โอเชี่ยนเวิร์ลหรือคือสิ่งประกันนั้น

ทางก็ไกลแดดก็ร้อนเข้าประจัญ                            มาถึงที่โลมานั้นจะแสดง

         ผ่านประตูลู่เข้าไปหาที่นั่ง                        ทั้งหน้าหลังแลมองเห็นเด่นชัดแจ้ง

ผ่านประตูได้เข้ามาราคาแพง                                 การแสดงต้องคุ้มค่าราคาเงิน

         ปลาโลมาพาแสดงได้ดีมาก                       ล้วนหลายหลากวิธีการไม่เคอะเขิน

อยากจะดูครั้งต่อไปให้เพลิดเพลิน                        ขอชวนเชิญให้พวกท่านมาเยี่ยมเรา

         จากโลมามุ่งหน้าสู่หาดเจ้าหลาว                ถนนยาวเรียบชายฝั่งทะเลเขา

จันทบุรีถึงระยองมองดูเอา                                 ขึ้นภูเขาเรียบชายฝั่งยังสวยดี 

        ไม่เนิ่นนานก็มาถึงที่จะพัก                       หาดเจ้าหลาวคนคึกคักใช่ไหมนี่

แต่อากาศก็ร้อนร้อนเสียสิ้นดี                           เข้าที่พักกันเสียทีพอผ่อนคลาย

       เข้าในห้องเปิดแอร์เย็นสบายตัว                 ทั้งหญิงชายอย่าเมามัวกลัวมาสาย

พักผ่อนแล้วจะไปออกกำลังกาย                       ที่หาดทรายชายทะเลเจ้าหลาวไง

       ถึงตอนเย็นมาเดินเล่นชายทะเล                 คนเที่ยวเตร่เร่ร่อนมาพาสดใส

น้ำทะเลกำลังขึ้นมาแต่ไกล                              ใครอยากไปอยากเล่นน้ำตามสบาย

      หกโมงเย็นร่วมกินข้าวที่ชายหาด                  ผ.อ.ชีพขึ้นประกาศหาสหาย

เพื่อนเพื่อนครูของพวกเราทั้งหญิงชาย                ท่านผ.อ.ท่านได้กลายสู่สากล

     นั่งฟังเพลงทั้งอาหารอร่อยเหลือ                  มีเหลือเฟือให้ท่านกินอย่าฉงน

สรวิศบริการแต่ละคน                                    ครูบุญยืนประกาศตนพิธีกร

     แต่ละโรงให้เตรียมตัวขึ้นร้องเพลง              ร่วมบรรเลงความไพเราะเสนาะก่อน

ผ.อ.ชีพ ผ.อ.พจน์แต่ละตอน                      ร้องเพลงแล้วก่อนจะนอนได้ผ่อนคลาย

      ท่าหินโงมส่งตัวแทนครูทองใส               เดินออกไปแล้วร้องเพลงเก่งเหลือหลาย

สาวนางรองร้องไพเราะกว่าทุกราย                 ได้รางวัลอีกมากมายหลายร้อยเชียว

     ใครใคร่กินชวนเชิญกินกันไปก่อน            ใครใคร่นอนเชิญไปนอนอย่าแลเหลียว

บางคนนั้นอยากไปเล่นตัวเป็นเกลียว              ครูคำภาเหมาคนเดียวได้เงินมา

      พอเวลาสมควรแล้วเข้าที่พัก                   ถ้าเหนื่อยนักต้องพักใจไม่รอช้า

อาบน้ำแล้วเสร็จสรรพกับกายา                       สุขอุราได้พักผ่อนนอนสบาย

       ขอจบตอนหาดเจ้าหลาวแค่นี้ก่อน            เป็นตอนตอนวันพรุ่งนี้มีอีกหลาย

ให้ติดตามพวกเรามาอย่าเดินกราย                   หลับสบายวันพรุ่งนี้มีหลายตอน

               

อำลาเจ้าหลาวแล้วฟ้าวไปโรงเกลือ

 

       ในตอนเช้าไม่เห็นใครตื่นขึ้นมา                      อย่าชักช้าดูธาราทะเลก่อน

น้ำเต็มฝั่งชายทะเลน่าสะออน                              อากาศร้อนยังไม่มาพาเพลินใจ

       ครูคำภาครูวิเศษครูสุชีพ                             พาเร่งรีบอาบน้ำก่อนผ่อนคลายได้

น้ำทะเลนั้นกำลังจะลงไป                                   เร็วเร็วไวอย่าชักช้ามาอาบกัน

       ครูจำลองพี่วิไลก็อาบด้วย                            ครูประสานให้ไปช่วยครูป้อมนั้น

น้ำทะเลกำลังซัดไปไกลพลัน                               กลับไม่ทันน้ำทะเลจะพาไป

       อาบเสร็จสรรพแล้วทุกคนมากินข้าว               ในช่วงเช้าดูท้องฟ้าพาสดใส

ซื้อสินค้าที่ระลึกให้ถูกใจ                                   ไปฝากใครเลือกให้ได้สิ่งดีดี

      เก้าโมงเช้ากว่าจะรวมกันขึ้นรถ                       มากันหมดแล้วหรือยังครบไหมนี่

ครูเฉลิมอยู่ไหนหนามาเสียที                               ครูเพ็ญศรีบ่นจู้จี้ว่าช้าจัง

      เอ้าแล้วใครนั่นที่นั่งยังไม่มา                          ครูอาภาอินสูงเนินอยู่ข้างหลัง

รถออกก่อนอย่าหาว่าชักช้าจัง                              ระยะทางนั้นก็ยังไกลแสนไกล

       เรียบร้อยแล้วรถก็เคลื่อนออกจากท่า                สถานที่ไปข้างหน้าอยู่ที่ไห

จันท์บุรีก็ยังคงอยู่อีกไกล                                     ผ่านที่ใดจดจำไว้ให้ดีดี

     รถออกมาพาวิ่งผ่านป่าชายเลน                        คุ้งกระเบนบริเวณท้องถิ่นนี้

ป่าแสมป่าโกงกางอุดมดี                                     มาถึงที่ถนนแยกนายายอาม

     อีกไม่นานก็จะถึงสุขุมวิท                                  ม.บูรพานั้นอยู่ชิดน่าเกรงขาม

ตั้งโดดเด่นเป็นสง่าราศีงาม                                   เลื่องลือนาม ม.บูรพาน่ามาเรียน

      ตั้งอยู่ในเขตตำบลชื่อลำพัน                        ท่าใหม่นั้นคืออำเภอเธออย่าเพี้ยน

รถวกไปแล้ววกมาแทบอาเจียน                          ช่างวิงเวียนอาการนั้นพลันไม่ดี

      อ๋อนี่ไงสุขุมวิทถึงแล้วหนา                          ทุ่งเบญจาคือตำบลใช่ไหมนี่

รถเข้าจอดเติมน้ำมันกันอีกที                              ต่อแต่นี้มุ่งหน้าไปใกล้เมืองจันท์

      กำลังวิ่งบนถนนหมายเลขสาม                      สองข้างทางดูงดงามเขตคามนั้

ผลไม้เงาะทุเรียนมากอนันต์                           เพราะเมืองจันท์เมืองผลไม้ของไทยเรา

 

     ถึงสี่แยกเข้าจังหวัดคือตรงนี้                          จำให้ดีมีของแปลกกว่าใครเขา

มองด้านขวาแลเห็นป้ายใหญ่ไม่เบา                    ราชภัฎรำไพพรรณีเจ้าเฝ้าแลดู

     อีกไม่นานก็มาถึงที่กินข้าว                           ต้นตำรับร้านเจ้าเก่ารอเราอยู่

เขาบอกว่าขอต้อนรับคณะครู                            อย่าอดสูขอเชื้อเชิญท่านลงมา

    ที่ระลึกทั้งของฝากพร้อมอาหาร                      มีให้ทานทั้งคาวหวานมากหนักหนา

ทานอิ่มแล้วเลือกซื้อของอีกนานา                         เชิญท่านมาเลือกซื้อได้จับจ่ายไป

     แล้วออกมามุ่งหน้าสู่เส้นทางนี้                        จันท์บุรีไปสระแก้วแล้วใช่ไหม

 สามหนึ่งเจ็ดคือเส้นทางที่จะไป                          ผ่านอำเภอมะขามไงให้ตามมา

     ถึงท้องที่เขตอำเภอโป่งน้ำร้อน                      เป็นบางช่วงเป็นบางตอนป่าไม้หนา

 อีกภูเขาที่สูงชันตามพารา                                 มีนามว่าเขาสอยดาวเพริดพราวจริง

     สูงลิบลิ่วเมื่อมองเห็นได้เด่นชัด                       เห็นถนัดชัฎตระหง่านกว่าทุกสิ่ง

มีสัตว์ป่าอีกมากมายพร้อมทั้งลิง                           สรรพสิ่งยังอุดมสมบูรณ์ดี

     จากสอยดาวเข้าสู่เขตวังน้ำเย็น                         ที่แลเห็นคือตลาดปะดงนี้

อีกเมื่อไรจะไปถึงกันเสียที                                  เขาฉกรรจ์อำเภอนี้ที่รอคอย

      มองออกไปนอกรถไงเห็นได้ชัด                      แดดร้อนจัดอีกป่าไม้ก็มีน้อย

 ใกล้อำเภอมีภูเขาสูงเป็นดอย                              มีหินงอกและหินย้อยดูสวยงาม

        มาถึงแล้วตรงสี่แยกชื่อสระขวัญ                      รถเลี้ยวพลันเข้าถนนขึ้นต้นสาม

  กับห้าเก้ามู่งออกไปสุดไทยนาม                        ด่านคลองลึกชิดเขตคามกัมพูชา

                            

        ผ่านอีกเมืองมีนามว่าวัฒนานคร                 ความเจริญไม่ซับซ้อนใช่ไหมหนา

เพราะเป็นแค่ทางผ่านไปสู่พารา                        อรัญประเทศลือนามว่าเมืองชายแดน

       ความเจริญทั้งโอ่อ่ากว่าจังหวัด                  เห็นได้ชัดอีกหนทางมากเหลือแสน

 ค่ายทหารวิทยาลัยไม่ขาดแคลน                      ใช่แร้นแค้นการค้าขายสะดวกดี

       มาถึงแล้วแดนตลาดชื่อโรงเกลือ                อย่าพึ่งเบื่อนะพวกเจ้าเฝ้ารอรี่

 จะได้ซื้อพวกสินค้ากันเสียที                          ตลาดนี้เป็นชายแดนของเมืองไทย

      จะขอกล่าวเรื่องโรงเกลือเป็นส่วนย่อย           แล้วเราค่อยกลับมาอ่านอีกได้ไหม

 กล่าวเส้นทางให้จบก่อนไม่เป็นไร                     แล้วจะได้ย้อนกลับมาว่าโรงเกลือ

       จากโรงเกลือย้อนกลับมาอีกครั้งหนึ่ง             ครูเฉลิมผู้ที่ซึ่งซื้อไม่เบื่อ

เดินหลงอยู่ในตลาดของโรงเกลือ                       รถออกแล้วไม่ได้เมือกับพวกเรา

       ต้องจอดรออยู่ที่หน้าศาลกงสุล                   มีตำรวจคอยค้ำจุนมาส่งเจ้า

 ในช่วงนี้อากาศก็ร้อนไม่เบา                              รถวิ่งเข้าเขตอำเภอโคกสูงไง

       สามสี่แปดนั้นคือชื่อของถนน                      อย่ากังวลอีกไม่นานแล้วไช่ไหม

 ตาพระยาคือเส้นทางที่จะไป                             รถเลี้ยวไวขึ้นภูเขาสันกำแพง

      ย่างเข้าสู่บุรีรัมย์เมืองชายแดน                   เขตหวงแหนและน่ากลัวเคยยื้อแย่ง

 เพราะเขตนี้เคยต่อสู้อย่างรุนแรง                     โนนดินแดงคืออำเภอที่กล่าวมา

      เลี้ยวอีกครั้งสู่ถนนสองสองสี่                     เมืองปะคำที่แห่งนี้ใช่ไหมหนา

ฟ้าเริ่มมืดฝนก็ตกเทลงมา                               เข้าเขตฟ้าเมืองเสิงสางโคราชไง

       ทางก็แคบฝนก็ตกฟ้าก็มืด                        รถวิ่งอืดค่อยค่อยพามาจนได้

ครบุรีคือข้างหน้าอยู่ต่อไป                               อีกโชคชัยอำเภอนี้เจริญตา

       รถเลี้ยวซ้ายเข้าบายพาสสู่สวนสัตว์      เส้นทางลัดนอกตัวเมืองใกล้หนักหนา

 แล้วเข้าสู่เส้นทางเดิมตอนเรามา                      สามศูนย์สี่แล้วนี้หนามาใกล้เมือง

       เข้าโคราชแล้วมุ่งหน้าอีกต่อไป                   ถึงโนนไทยอำเภอนี้ที่ลือเลื่อง

ตาลโตนดทำน้ำตาลไม่ฝืดเคือง                        นามกระเดื่องเลื่องลือชื่อคือน้ำตาล

       แวะกินข้าวกันอีกครั้งหิวแล้วนี่                     รีบเร็วรี่มาลงไปทานอาหาร

ถ้าชักช้าอีกเวลาจะยาวนาน                               กลับถึงบ้านแล้วมืดค่ำอันตราย

       หนึ่งชั่วโมงก็มาถึงชัยภูมิ                            ดินแดนที่เขียวชอุ่มชุ่มชื้นหลาย

เพราะเป็นเมืองที่น่าอยู่เท่าเมืองปาย                    ชัยภูมิแสนสบายกว่ากล่าวมา

       ถึงบ้านเราทั้งจิตใจสงบนิ่ง                        เพื่อนชายหญิงเก็บข้าวของลงรถหนา

                แต่ละคนก็ยกมือพร้อมอำลา             ถึงปีหน้าเราจะไปที่ไหนดี

         

ชมตลาดโรงเกลือ

                                                     

        ขอเชิญชวนเที่ยวตลาดชื่อโรงเกลือ          ไม่น่าเบื่อหากเราไปให้ถูกที่

อยากจับจ่ายหาซื้อของอีกมากมี                     ตลาดนี้เป็นตลาดใหญ่ของไทยเรา

        อันโรงเกลือเป็นตลาดเมืองชายแดน          คนนับแสนมาจับจ่ายให้คลายเหงา

 แต่ละวันเงินสะบัดไม่ใช่เบา                            จับจ่ายเอาพร้อมสินค้าราคางาม

        ตลาดนั้นตั้งอยู่ที่บ้านคลองลึก                  อึกทึกทั้งผู้คนขนแบกหาม

  กัมพูชามาค้าขายเป็นช่วงยาม                         นามท่าข้ามคือตำบลคนเข้าใจ

        อรัญประเทศคืออำเภอของไทยเล่า           ฝั่งตรงข้ามปอยเปตเขาเข้าออกได้

 แต่ต้องเสียบัตรค่าด่านออกนอกใน                  ทั้งเขมรและชาวไทยค้าขายกัน

       อันสินค้าที่เขาขายมาจากไหน                 ทั้งเก่าใหม่มีมากมายขายทั้งนั้น

 มือที่หนึ่งมือที่สองก็มากครัน                          อัศจรรย์แล้วราคาไงถูกลง

       ตลาดนั้นเขาได้สร้างเป็นหลายแถว          วางเป็นแนวเป็นระเบียบดังประสงค์

 เพื่อไว้ขายสรรพสินค้าอย่างมั่นคง                 หากซื่อตรงขายได้ดีตลอดไป

       พวกพ่อค้าและแม่ค้ามาค้าขาย               ทั้งหญิงชายเป็นเขมรหมดใชไหม

เขาบอกว่ามีเขมรมากว่าไทย                         ร้อยละเก้าสิบนั้นไงเขาเข้ามา

        คนบางกลุ่มนั้นก็เข้ามาค้าขาย                อีกบางรายก็เข้ามารับจ้างหนา

อีกบางกลุ่มอยากขอทานตามเขามา&nb