ภาพถ่ายของเพื่อน
มิตรภาพระหว่างเพื่อน ที่เกิดจากการร่วมเรียน ร่วมสุข ร่วมทุกข์ ร่วมกิจกรรม กันมา
ในยุคสมัยที่บ้านเมืองกำลังก้าวสู่การเปลี่ยนแปลง
ส่งผลให้เกิดการรวมตัวกันอยู่ รวมตัวกันทำกิจกรรม
ร่วมสร้างสรรค์สังคม ทั้งงานกิจกรรมนักศึกษา งานหอ งานของสถาบัน และงานส่วนตัว
ทำให้ชงโค 13 มามีความผูกพันรักใคร่สามัคคีกัน
วันเวลาผ่านไปเราต่างก้าวออกไปจากรั้วบ้านหลังนี้ด้วยอุดมการณ์ที่มุ่งมั่น
เราจะเป็นครูที่ดีของลูกศิษย์ และสังคม
และสิ่งที่ฝันก็เป็นจริง
หลายคนผันชีวิตไปสู่อาชีพอื่น
ครอบครัวเราจึงเคลื่อนย้ายอุ้ยอ้ายมากขึ้น
เราต่างสรรหาประสบการณ์ที่ดีงาม และก้าวเดินไปตามครรลองครองธรรมของชีวิต
และกรรมของใครของเผือก วันวานผ่านไปๆ นานเพียงไร แต่เราก็ยังได้ยินคำว่า
เพื่อนที่อบอุ่น เอื้ออาทรต่อกัน และกัน
แต่เรายังรำลึกถึงกัน
บ้างไปมาหาสู่กัน บ้างเหมือนคนล้มหายตายจากกันไปแล้ว แต่เมื่อวันวานกลับมาเราทุก
คนที่สามารถติดต่อได้ กลับจัดการตัวเอง และครอบครัว แล้วมุ่งหน้ามาพบปะกันด้วย
หัวใจรักที่เพื่อนทุกคนมีให้กันและกัน
บ้างหอบลูกหลานมาร่วมสังสรรค์ และฟังเรื่องราวที่มีทั้ง
ตื่นเต้น บู้ บุ๋น โลดโผน และราบเรียบแต่ไม่ล้างผลาญของเพื่อนพ่อ เพื่อนแม่
บรรยากาศของเราจึงอบอุ่น เคล้าเสียงหัวเราะ และน่ายินดีกับความสำเร็จที่ทุกคน
ต่างเป็นคนดีให้สังคม
เพื่อนผอ.วิเชียรย้ำความจำว่าไผเป็นไผ ด้วยการส่งตย.ภาพในอดีตมาให้ชม
และกรุณามากเลยเพื่อนเอ๋ย เขียนชื่อกระตุ้นความทรงจำทั้งให้เจ้าของภาพถ่าย
และเพื่อนทุกคนได้บอกต่อกันไป จะโดยวิธีใดก็ตามแต่ถนัด
ว่าพวกเราที่เห็นอยู่นี้ยังไม่ไปที่อื่น มาชมกันหน่อยว่า ไผ เป็นไผ
และหากใครมีภาพถ่ายในอดีตเชิญร่วมส่งภาพที่
แถวยืน
บุญทัน(หน้าตาเหมือน อุดม) วรรณะ ไพศาล ณรงค์ ธีรยุทธ ดร.ปัญญา
แถวนั่ง
ดร.สมคิด วิเชียร นิยม สรสิทธิ์ ทวี
ถ่าย ปี 2513 ที่สนามหน้าหอพักบ้านสมเด็จฯ(เด็กหอ)
ดูเอาเถอะว่าหนุ่มมอส(กางเกงขาม้า) หรือหนุ่มเดฟ(กางเกงขาลีบ)
ภาพนี้ที่เขาวัง จ.เพชรบุรี ใครชวนเพื่อนโดดเรียนสารภาพด่วน...ฮา
สมัยนั้นเขานิยมแต่งกายเท่อย่างในรูปค่ะ และใครเป็นใครในภาพ
ถูกเอ่ยนามแล้วกรุณาเข้าแถวเรียงหนึ่งส่งเสียงบอกเพื่อนเลิฟทั้งหลายด้วยจ้า
ประชาสัมพันธ์ต่อๆไปให้ทราบว่า
23-24 เมษายน รวมพลเพื่อนชงโค 13
ที่หาดเมืองประจวบฯจ้า อาหารฟรี ที่พักฟรี เพราะจ่ายกันเอง...อิอิ
รายชื่อเพื่อนที่สามารถติดต่อ สอบถาม
ปราโมทย์ บุญเตือน จันทร์เหลี่ยม รร.ชุมชนวัดบางไผ่ จ.นนทบุรี
และที่นี่ค่ะ....krutoiting
ความเห็น (8)
ความหลัง เป็นสิ่งดีนะคะ
ขอบคุณค่ะน้องป้าแดง
พี่โชคดีมีเพื่อนน่ารักทุกคนค่ะ
เราต่างแยกย้ายกันไปตามกรรม
มีเพื่อนมีมีตรภาพค่ะ
ขอบคุณค่ะ
ดูไปยิ้มไปครับ krutoiting
การโดดเรียนนี่มีตั้งแต่ยุคโน้นแล้วนะครับ
จำได้ว่าเพื่อนๆ เคยโดดไปรับประทานอาหารนอกโรงเรียน พอกลับมาได้ออกกำลังกาย เพราะครูให้วิ่งรอบสนามสองรอบ เป็นอันรู้กันว่า พอครูชูนิ้วมือสองนิ้ว ก็เริ่มวิ่งกันได้เลย เพราะรู้งานกันดี
- หมอสุข
ผมก็เคยโดดเรียนเหมือนกันครับ
ตอนนั้นผมรู้สึกกลัวถูกครูตีมาก
ที่สุดผมก็ถูกลงโทษครูให้ลุกนั้ง
30ครั้งครับ
สวัสดีครับ
ผมก็เคยโดดเรียนครับ
แต่เป็นการกระทำที่ไม่ดีนะครับ
มีแต่ผลเสียเกิดขึ้นครับ
ขอบคุณครับ
นอกจากไม่ร่มกางแล้ว พอจะร่มกางเพื่อนๆ ไม่ยอมกัน เพราะกลัวว่าห้องเรียนจะไม่มีใครเฝ้า โดยเฉพาะช่วงบ่ายๆ
หมอสุข
คำตอบของคุณหมอเหมือนเหตุการณ์ในห้องเรียนจริงๆ ใช่เลยค่ะเพื่อนจะไม่ยอมให้คนเรียนเก่ง เป็นเด็กดีโดดร่มเด็ดขาด ด้วยเหตุผล 2 ประเด็นคือ 1ห้องเรียนจะมีโต๊ะว่างมองดูโหลงเหลง ถ้าอ.เข้ามาสอนก็จะสงสัยว่านศ.หายไปไหน แล้ววันนั้น การขานชื่อใครมาใครขาดก็จะเกิดขึ้นทันที 2.ขืนให้คนเรียนเก่งโดดอีกคน แล้วจะรู้ได้อย่างไรว่าอ.ท่านสอนอะไร....ฮามากค่ะ