กบใจสู้ กะ การเรียนรู้ที่จะอยู่ร่วมกับผู้อื่น

กบใจสู้ 

 

                กบตัวหนึ่งกระโดดไปกระโดดมาด้วยความเพลิดเพลินเริงร่าเหมือนมนุษย์ที่กำลังหลงเพลินในกามสุข   ความประมาททำให้กระโดดตุ๊บตกลงไปในถังนมสดเย็น ๆ โอ๊ย ! ตายแน่  ๆ มันพยายามตะเกียกตะกายขึ้นจากถัง  แต่พยายามเท่าไหร่ก็ไม่สำเร็จ  เพราะถังลื่นมาก แถมนมยังเย็นเสียด้วย  มันอยากจะกระโดดออกจากถัง  แต่ก็ไม่มีหลักอะไรให้มันดีดตัวกระโดดออกไปได้

                เจ้ากบตัวน้อยไม่ย่อท้อ  มันว่ายน้ำวนไปรอบ ๆ ถัง ว่ายไม่หยุด  ว่ายทุกท่า  ท่ากบ ท่าฟรีสไตล์  ท่ากรรเชียง  แม้แต่ท่าผีเสื้อมันก็ลองฝึกว่ายดู  มันหวังว่าจะมีคนมาพบและช่วยชีวิตมัน  แต่ดูเหมือนว่าจะไม่มีใครผ่านมาแถวนั้นเลย

                มันว่าย ๆ ๆ ๆ เพื่อจะได้ไม่จมนมตาย  ว่ายอยู่หลายชั่วโมงไม่ยอมเลิก  แม้จะเหนื่อยแสนเหนื่อย  มันก็ไม่ยอมหยุดว่าย  จนมันรู้สึกแปลก  ๆ ที่นมสดนั้นค่อย ๆ ข้นขึ้น ๆ จนแข็งตัวในที่สุด   บัดนี้เจ้ากบน้อยยืนอยู่บนเนยที่มันปั่นขึ้นมาจากท่าว่ายสารพัดท่าของมันมันรีบกระโดดผลุ้บออกจากถังนมสดรอดชีวิตมาได้ราวปาฏิหาริย์

                การว่ายไม่หยุดของกบเป็นการปั่นนมสดให้กลายเป็นเนย  กบน้อยรอดตายเพราะมีความเพียรไม่ย่นระย่อ  สู้เพื่อชีวิตอย่างไม่ยอมแพ้

 

 

การเรียนรู้ที่จะมีชีวิตอยู่ร่วมกับคนอื่น 

 

                “สิ่งที่เราต้องเรียนรู้จริงๆ คือการใช้ชีวิตอยู่ร่วมกัน  ไม่ใช่ชีวิตครอบครัว  ไม่ใช่ชีวิตในโรงเรียน  ไม่ใช่ชีวิตที่สาวะถี  แต่ว่าเป็นชีวิตของคนที่ร่วมโลกกัน  ปัญหาต่าง ๆ เกิดขึ้นเพราะเรามองแยกส่วนไปทุกที  แยกศาสนาบ้าง   ชาติบ้าง  โรงเรียนบ้าง  สุดท้ายก็แยกอำเภอ  แยกจังหวัด  เวลานักเรียนหรือคุณครูไปที่ชุมชน  คือการเอาชีวิตของเราเข้าไปเรียนรู้ทุกอย่าง  และเหนือกว่าการเรียนรู้  คือ ความเป็นญาติ  พระพุทธองค์ทรงตรัสไว้ว่า ความคุ้นเคยเป็นญาติอย่างยิ่ง  ถ้าเราต่างคนต่างอยู่จะไม่เรียนรู้ซึ่งกันและกัน  ความคุ้นเคยและความเป็นญาติก็จะไม่เกิดขึ้น

[เหรียญชัย เหรียญชัย มาวงษ์]

• แวะมาเติมกำลังใจให้ อยากเห็นรูปนักเรียนจัง