ใช้ปากให้เป็นประโยชน์

สหายธรรมคนหนึ่งเวียนไปมาในสำนักปฏิบัติธรรมที่อาตมาสังกัด ระหว่างวัดกับที่ทำงานในแต่ละวัน ด้วยที่เป็นลูกจ้างขายของหน้าร้าน.ในเดือนหนึ่งปัจจัยที่ได้รับไม่กี่มากน้อยเท่าไหร่จะหมดไปกับการซื้อชั่วโมงอินเตอร์เน็ตใส่แอร์การ์ด ซึ่งพยายามอย่างหืดขึ้นคอในการที่จะเล่นเน็ตกับเขาบ้าง..เว็ปไหนก็ไม่รู้กับเขา อายุอานามพ่อคนนี้ก็มากโขจะถึงหลักสี่เห็นจะได้.. ก็อยากจะอินเทรนด์กับเด็กสมัยใหม่ ไม่อยากจะตกยุค..  อีกหลายเรื่องราวที่ได้สดับจากหนุ่มหน้ายุ่งคนนี้ กับคำพูดที่ค่อนข้างจาบจ้วง ตรงๆ ไม่ค่อยเกรงใจใครแม่ค้าร้านตลาดจะค่อนข้างกลัวปากพ่อคนนี้ รู้ทุกเรื่อง  ด้วยความที่เจ้าตัวเป็นคนจังหวัดเพชรบุรี ครอบครัวยกกันมาอยู่ในเมืองนี้กันทั้งยุ้งฉาง.. เริ่มจากพี่ชายและตามด้วยเหล่าน้องนุ่ง กว่าสิบปีที่ได้อยู่ในเมืองนี้..สร้างฐานะจน "รวย" แบบพิสดาร..

นอกจากเงินที่จะต้องจ่ายไปกับค่าเวลาในการต่อเน็ตแล้ว ค่าเช่าบ้านและบำเรอความสุขของเจ้าตัว และค่าอบายในการสังสรรค์  จึงไม่ต้องสงสัยว่าทำไมต้องมาพึ่งอาหารสายการบิณฑ์ของอาตมา..

เวลาสหายคนนี้มาถึง อาตมาจะไม่ค่อยสนใจอะไร เพราะมันโปรดยากส์มาก สอนไม่ได้ มีหน้าที่มาเอาข้าว ขนม นม ไปกินเท่านั้น เพราะโปรดไม่ได้เดี๋ยวมันจะด่าเอา...!! สนิทกันพอสมควร แต่ไม่มากเพราะจะลามปามเอาง่ายๆ ยาแก้คันคงเอาไม่ไหวหากมันลามจีวรขึ้นมา!!!

ข้างห้องบ้านเช่าของนายบึ้มคนนี้มีอิสตรีท่านหนึ่ง ค่อนข้างพูดเก่งเหมือนกัน เวลาคุยกันก็ต้องต่อชั่วโมงอัตโนมัติ ประมาณว่าข้าวปลา หรือจะไปที่ไหนเป็นต้องหยุดหมด หากจะตั้งป้อมคุยกับเธอ..

"แหวน" เป็นหญิงรุ่นๆ วัยทำงาน อาชีพคือนักบัญชีในสถานพยาบาลแห่งหนึ่ง เก่งและมีความสามารถในการพูดเป็นที่สุด เนื้อความและสาระหาไม่ค่อยได้.. แต่ด้วยความเก่งและความซื่อสัตย์ของคนไทบ้านที่จะอัพเกรดเป็นคนเมือง โดยเข้ามาทำงานในใจกลางเมือง และส่งเงินใช้หนี้ที่เธอไม่ได้เกี่ยวข้องเลย..ให้กับทางบ้าน.. หลายเรื่องราวที่ทำให้ต้องร้องไห้เวลาปรับทุกข์  ทุกครั้งที่เจอกันในวันกิจกรรมหรือวันอาทิตย์  เธอจะมีเรื่องราวเล่าให้ฟังตลอดเวลา..

วันหนึ่งทายกกรรมการกิจกรรมงานวันทิตย์มาแจ้งให้หา่ผู้ช่วยพิธีการประจำวันอาทิตย์คนใหม่ให้ เนื่องจากคนเก่าต้องทำหน้าที่จัดรายการวิทยุของทางสำนักปฏิบัติธรรม จึงขาดแคลนคน..  คิดไม่นานเพียงชั่วแค่ปลายนิ้ว ก็ผลักไส โยม "แหวน" คนนี้แหละ เข้าไปช่วยงานให้กับทางวัด  มีธารน้ำใจใส่ซองในการทำงาน ทำหน้าที่มาบ้างเล็กน้อยก็ดีเหมือนกัน อย่างน้อยให้เธอมีเงินซื้ออาหารในวันท้ายๆ ของเดือนบ้างก็ยังดี..

แต่นับว่าเป็นโอกาสที่โยมยอมรับว่า มีค่ามากที่สุด เพราะทำโยมมีสภาพคล่องทางการเงินขึ้นมาบ้าง การมาสนทนาธรรมของเธอทุกครั้ง ได้เล่าเรื่องราวต่างๆ ให้ฟังอย่างเคย จากการไปทำงานเป็นพิธีกรในสถานที่ต่างๆ บ่อยครั้ง จนมีเงินซื้อของมาถวายทานอยู่บ่อย.. นี่แหละ ปากสร้างงานและสร้างบารมี..

การพูดหรือการสนทนาธรรมกันในบางโอกาส บางจังหวะก็สามารถจับประเด็นของคนที่ร่วมสนทนาได้ว่าต้องการอะไร วันนี้มาเพื่อจุดประสงค์อะไร  บางคนทราบทันทีว่ามาครั้งนี้คงมารีดเลือดปูเป็นแน่..  มีหลายรูปแบบที่เข้ามาวัด ไม่ใช่เพียงแค่ขออาหาร ปัจจัยอื่นๆ แต่บางครั้งตามตื้ออาตมาเพื่อขายประกันชีวิตให้ก็มี..เฮ่อ นี่แหละที่เขาว่ารีดเลือดปูจริงๆ....!!