ชีวิตที่เมืองลาว : ชีวิตที่ไม่มี "ขโมย..."

มีวัวเป็นเพื่อนก็ดี จริงใจดี ไม่มีเล่ห์ ไม่มีกล เจอหน้ากันก็ไม่มีพัวพันด้วย "ผลประโยชน์"

วันก่อนเห็นวัวอ้วน ๆ อาจารย์ร่อนบอกว่า "วัวท้อง"

วันนี้เจออีกที หาวัวตัวอ้วนไม่เจอแล้ว แต่กลับเห็นลูกวัวตัวขาว ๆ แทน

อาจารย์ร่อนเล่าให้ฟังอีกว่า วัวที่นี่เขาเลี้ยงแบบ "ปล่อย" คือไม่ต้องใช้คนคุมเหมือนเมืองไทย เพราะที่นี่เขาไม่ "ขโมย" กัน

 

เขาจะปล่อยให้กินหญ้าไปเรื่อย สองสามเดือนโน่นถึงจะจับกันที

ถ้าอยู่เมืองไทย ปล่อยไว้สองสามเดือนก็คงจะเหลือแต่กระดิ่งหรือกระพรวน แต่บางครั้งก็กระพรวนก็ยัง "หาย..."

อาจารย์ร่อนเล่าให้ฟังว่า เคยได้ยินข่าวว่าเมืองไทยขนาดเป็ดไล่ทุ่งก็ยังถูกคนมาไล่ขึ้นรถไป

ฟังแล้วก็สลดใจ ว่าทำไมเมืองไทยถึงมี "ขโมย" เยอะอย่างนี้

บ้านเมืองที่ไม่มีขโมยอย่างที่นี่ก็มีความสุขไปอีกแบบ

ที่พักของข้าพเจ้าก็ไม่มีกุญแจ อย่าว่าถึงกุญแจเลย ประตูก็ยังไม่มี 555

อาจารย์ร่อนยังเล่าเพิ่มเติมอีกว่า ตอนกลางคืน เขาจอดรถ Vigo กันไว้หน้าบ้านกันหน้าตาเฉย

ข้าพเจ้าก็เล่าให้ฟังว่า เมืองไทยนี้ Vigo ยอด "หาย" อันดับหนึ่ง...

ชีวิตที่ไม่ต้องระแวดระวังกัน เป็นความเบาสบายที่หาได้ยาก ณ เมืองไทย

ความไว้วางใจซึ่งกันและกันเป็นสิ่งที่หาได้ง่าย ณ เมืองนี้...

(ที่มาจากบันทึก ชีวิตที่เมืองลาว : 5 กุมภาพันธ์ 2554 "มีวัวเป็นเพื่อน…")