ชีวิตของไก่ที่ไร้ปีก...
ไก่ หญิงวัยสี่สิบกว่าที่ผ่านโลกแห่งกิเลสมาตั้งแต่เกิด ด้วยความที่ถูกเลี้ยงมาอย่างตามใจทั้งที่ไม่ลูกสาวแท้ๆ ในบ้าน แต่ด้วยความที่พ่อรักมากเหมือนไข่ในหิน จึงทุ่มเทให้ทุกอย่าง บ้านอยู่ในชุมชนแออัดหลังโรงเรียนประถมแห่งหนึ่งย่านสามเหลี่ยมดินแดง แต่ปัจจุบันนี้กลายเป็นตึกแถวหลังแฟลตมาร่วมยี่สิบปีแล้ว...
บ้านที่อยู่เป็นร้านขายของชำ ขายทุกอย่างให้ได้มาซึ่งเงินทอง แม่น้าซึ่งเป็นแม่แท้ๆของไก่ เป็นคนคอยดูแลทุกสิ่งทุกอย่างให้ เพื่อผลประโยชน์ของลูกตัวเอง แต่ไม่สามารถที่จะสั่งสอนอะไรได้ เพราะได้รับคำตำหนิจากไก่เสมอว่า "ทำได้แค่เกิด-แต่ไม่มีปัญญาเลี้ยง" หลายครั้งที่แม่น้าจะคอยพร่ำสอนอะไร จะถูกการตอกกลับอย่างเจ็บแสบเสมอ สร้างความเจ็บช้ำให้กับแม้น้าบ่อยครั้งที่สุด
ตัวของแม่น้ำเองมีลูกสองคนกับสามีคนปัจจุบัน ที่ช่วยกันทำมาหากินและลูกทั้งสองก็นิสัยดี เหมือนกับเพชรในสลัม ไก่รักน้องทั้งสองคนนี้มากเมื่อมีเงินเก็บจากการยักยอกเงินร้านเมื่อไหร่จะพาน้องไปเช่าจักรยานมาหัดขี่ หรือพากันไปกินข้าว กินอาหารดีดีข้างนอก อยากให้น้องสบาย หรือรู้จักสังคมที่ดีเหมือนกับตัวเอง..
ไก่ใช้เงินเก่งมากใช้เงินซื้อบริวารเพื่อจะได้มีเพื่อนรอบกาย เพื่อจะเป็นผู้นำกลุ่มเพื่อนแม้จะอายุมากกว่าไก่ก็ไม่ไว้หน้า แผดเสียงใส่หรือคุยทับถมข่มเหงคนเหล่านั้นที่มีฐานะด้อยกว่าตน..
แม่..หรือแม่เลี้ยงที่เลี้ยงดูไก่ ไม่ค่อยชอบลูกคนนี้เท่าไหร่เพราะรู้เท่าทันในความแรงของลูกสาว ด้วยความตระหนี่ ใจร้อนและแรงในอารมณ์ จึงฟาดฟันกันเสมอตั้งแต่ไก่จำความได้.. ไก่ไม่เคยมองใครในแง่ดี วิ่งโลดโผนในสังคมที่ค่อนข้างจะเสี่ยง..
ในชุมชนหมู่บ้านที่แออัดมีผู้ึคนเยอะแยะมากมาย ทางออกไปถนนใหญ่มีเพียงถนนทางเดินต้องผ่านหน้าบ้านของไก่ จึงเป็นร้านขายของที่ขายดีที่สุด เงินเข้ามือมากที่สุด เวลาแม่หรือแม่น้าเผลอ ไก่จะหยิบเงินในกล่องสี่เหลี่ยมนำไปใช้จ่ายอย่างฟุ้งเฟ้อ จนเป็นเรื่องปกติ เพราะไก่จะรู้ดีว่า แม่เลี้ยงของตนจะเข้าบ่อนไปเล่นไพ่เวลากี่โมง..สำหรับแม่น้าแล้วเรื่องเล็กที่ไก่จะข่มได้เสมอ..
เมื่อประมาณสามสิบปีก่อน การที่ญาติโยมจะเกี่ยวเนื่องกับพระหรือทำบุญในโอกาสต่างๆ เป็นเรื่องสำคัญหรือสูงมาก เพราะต้องทำเรื่องหลายอย่างดูวุ่นวายไปหมด สำหรับคนที่จะนิมนต์พระมาทำบุญบ้านได้ต้องมีเงิน ชาวบ้านร้านตลาดเล็กน้อยไม่สามารถที่จะทำได้ เพราะต้องทำอาหารหลายอย่าง เลี้ยงดูแขก และการจัดพิธี จัดบ้าน ซึ่งสมัยนี้ผิดกันอย่างเห็นได้ชัด เรื่องการจัดเตรียมบ้าน และพิธี เป็นอะไรที่ง่่ายและสะดวก เหมือนกับผู้จัดการเป็นคนมีปัญญาในการสร้างทานบารมี...
ไำ่ก่-วาสนา เรียนหนังสือไม่จบม.3 เพราะไำปไม่เคยถึงโรงเรียน ฝ่ายปกครองจึงมีหนังสือแจ้งมายังผู้เป็นพ่อ.. ด้วยความรักลูกจึงพากันปกปิดเรื่องนี้ไว้เป็นความลับ ในชุมชนไม่มีใครทราบ เพราะไม่มีค่อยมีใครมีความรู้สูง พ่อจึงออกอุบายให้ไก่ไปเรียน กศน.เสริมและให้เรียนภาษาเพิ่มเติมในย่านประตูน้ำ ..แต่ก็ไม่มีอะไรดีขึ้น... จนในที่สุดไก่ก็ออกจากบ้าน..
วาระแห่งกรรมกับการที่ไก่ได้ทำมา..จากความแรงในอารมณ์ ความริษยา ไม่ซื่อสัตย์ ด่าทอแม่ของตัวเองตั้งแต่เด็ก ไม่พ้นวัยสิบขวบ ไก่เริ่มเป็นภูมิแพ้ ผิวพรรณไม่งดงามทั้งที่ผิว ขาวเหลือง.. ต่อมาไม่นานก็เป็นไซนัส และหอบหืดตามลำดับสร้างความรำคาญให้กับแม่เลี้ยงเป็นอย่างมาก..
เมื่อพ่อเกษียณอายุราชการ ได้เงินมาหลายล้านบาท จึงพากันย้ายไปอยู่บ้านต่างจังหวัดกับลูกหลาน ต่อมาไม่นานก็ต้องย้ายกลับมาที่กรุงเทพฯ ตามคำขอของไก่ในฐานะของลูกที่ต้องการกตัญญู...
อาชีพของแม่เลี้ยงคือเคยค้าขายของชำ เปิดร้าน และปล่อยเงินกู้ร้อยละยี่สิบ บ่อยครั้งที่ไก่ไปเก็บเงินมาให้ที่ตลาดใกล้ๆ บ้านแต่ได้เงินไม่ครบจำนวน เพราะด้วยเล่ห์เหลี่ยมหลายมงกุฏที่ทำมาตั้งแต่เด็ก จึงทำให้มีเงินใช้สบายกระเป๋า..
พ่อกับแม่ แก่ลงทุกวัน เงินทองมีมากมายจะใช้อย่างไรหมด ให้ไปอยู่คนอื่นจะได้อย่างไร ความกตัญญูจึงต้องหาอุบายในการท่านกลับมาให้ได้ เพื่อทดแทนคุณโดยเฉพาะ "แม่เลี้ยง"... หลายเหตุผลของไก่ที่ทำให้พ่อและแม่ใจอ่อน..กลับมาอยู่ด้วยกับไก่ในบ้านทาวน์เฮ้าส์ย่านชานกรุงแห่งหนึ่ง ซึ่งใกล้กับบ้านเกิดของพ่อ.. และแล้วไก่ก็เริ่มปรนนิบัติกับพ่อและแม่เพื่อแทนคุณ
เมื่อคำนวณเงินในกระเป๋าดูแล้ว ตอนนี้พ่อกับแม่มีเงินในธนาคารและเงินสดสองคนรวมแล้วเกือบสิบล้านบาท อยู่ได้อย่างสบาย 6 ชีวิต พ่อแม่ ไก่ สามี และลูกสาวอีกสองคน ไม่ลำบากอะไรช่วยกันดูแลรักษาซึ่งกันและกัน ทำธุรกิจที่เคยทำคือปล่อยเงินกู้ ไก่จะเป็นผู้ดูแลเงินของทั้งสองคนทั้งหมดเอง.. เพื่อที่ทุกคนจะได้สบาย!!
ไก่-วาสนา ยังติดการพนันเหมือนเดิมตั้งแต่ออกจากบ้าน ไก่เป็นนักเล่นไปที่บ่อนเล็ก บ่อนใหญ่ ในเมืองบ้าง เงินที่หดหายไปจากการเก็บเกี่ยวดอกผล เงินกู้ ไก่จะนำไปหมุนเงินก่อน สามีซึ่งอายุมากกว่าไม่กล้าว่าอะไร เพราะอำนาจในการใช้จ่ายได้มาจากเงินเดือนประจำน้อยกว่าเ้ิงินที่ไก่หามาได้จากการโกงพ่อแม่.. มีหน้าที่เป็นสามีที่ดีโดยการอยู่เฉยๆ และดูแลลูกเท่านั้น..
สารพัดเรื่องราวที่ไก่เอ่ยอ้างเกี่ยวกับสุขภาพ การรักษาพยาบาล หมอนัด หรือจิปาถะที่จะเอาเงินออกจากกระเป๋าผู้เป็นพ่อได้.. จนพ่อได้แต่บ่นกระปอดกระแปด แต่ด้วยความกลัวลูกจะเสียใจ.. จึงไม่กล้าว่าอะไร..ได้แต่นิ่งเฉย..ซึ่งพ่อเองหลังจากเกษียณอายุราชการแล้ว ทำอะไรไม่เป็นนอกจากคลุกข้าวให้แมว และเดินไปเดินมาในบ้าน ฟุ้งซ่านเรื่องราวต่าง ๆ ส่วนแม่ก็แก้เครียดจากพฤติกรรมของไก่ โดยการเดินไปริมถนนโดยไม่มีจุดหมายจนเหนื่อยและท้ายของว้นก็จะนั่งรถแท็กซี่กลับบ้าน..
ไม่นานนักเงินในกระเป๋าของทั้งสองตายายก็หมดลง..สร้อย แหวน อัญมณีทีเคยเก็บมา ไก่ออกอุบายโดยการขอยืมใส่ไปงานต่างๆ และเปลี่ยนเอาของปลอมมาให้ผู้เป็นแม่ มีแต่น้ำตาและยอมรับวิบากกรรมที่เคยทำแก่กันและกันไว้...
ทุกวันนี้ชีวิตในครอบครัวใช้แต่บัตรรับรองสิทธิ์ บัตรทอง ไม่มีความพิเศษแต่อย่างใด โรคอายุรกรรมของตายายทั้งสองก็รักษากันไปตามประสา โรคชราของสองตายายก็เดินทัพเข้ามาแทรกแซงวันเวลาซึ่งเป็นการแลกกับอายุที่ได้มา ...รับสภาพ...
"ไก่..ฉันหรือแกจะไปก่อนกัน...กรรมที่แกเคยทำกับฉันและแม่แก..รวมถึงแม่น้าของแก..มันไม่ต้องรอให้พวกฉันตายหรอก.."
ด้วยความเจ็บช้ำน้ำใจของสองตายาย บ่อยครั้งที่ผู้เป็นพ่อได้พูดออกไปเพื่อเตือนสติในพฤติกรรมของลูก(เลี้ยง) ที่รัก.. หลายเรื่องราวของครอบครัวที่ผ่านร้อนผ่านหนาว ผ่านเรื่องราวต่างๆ เจ็บแค้น แสบคัน กับพฤติกรรมของลูกที่ไม่ได้ถูกสอนด้วยศีลธรรมจากผู้นำครอบครัว มีแต่เรื่องอาฆาต แค้น ริษยามาตั้งแต่ดึกดำบรรพ์ จึงยืดอายุของวิบากกรรมให้กับผู้ที่อยู่ร่วม..เป็นผู้ที่สืบสันดานต่อไป..คนที่น่าเป็นห่วงที่สุดคือหลานทั้งสองคนของตากับยาย ซึ่งยังเล็กนัก...และน่ากลัวที่สุดคือ ลูกไม้มักจะหล่นไม่ไกลต้น..
ความเห็น (1)
สวัสดีค่ะ แวะมาทักทายค่ะ
บาปกรรมมีจริง
สักวันคงได้รับผลกรรมจากการกระทำของตนเอง
โดยเฉพาะผู้ที่กระทำกับพ่อ แม่ และผู้มีพระคุณ
สงสารก็แต่พ่อและแม่ของเค้านะค่ะ
ท่านคงต้องชดใช้ให้เพราะสร้างกรรมด้วยกันมาตั้งแต่ชาติที่แล้วค่ะ