เก็บตกงานประชุมเชิงปฏิบัติการ โรงเรียนคู่พัฒนา ประเทศไทยและสาธารณรัฐอินโดนีเซีย ตอนที่ ๒ ความพร้อม/ สำเนียงภาษาอังกฤษ/การพัฒนาการศึกษา
เกี่ยวกับเขาไปได้ทุกงาน ครั้งนี้ได้เล่น MOU กับเขาบ้างหลังจากได้ยินคำฮิตนี้มานานจากข่าวคราวทั้งภาครัฐและเอกชน (บางครั้งประเทศไทยใช้คำว่า TOR แทน)
ได้รับจดหมายแจ้งข่าวเชิญประชุมฯ ก่อนกำหนดวันจริง ๕ วัน “ ปล่อยไว้ก่อน ” ก็งานอื่นๆ จ่อคิวรอสะสางอีกพะเรอเกวียน เช่นงานศิลปหัตถกรรมที่เมืองทองฯ ขนกันมา ๔ รถตู้ หุ่นยนต์ที่เซียร์รังสิตอีก ๑ รถตู้ (บอกแล้วว่าอย่าชนะเยอะ ปล่อยๆให้ที่อื่นบ้าง จะได้ประหยัดค่า(ฆ่า)ใช้จ่าย)
การเตรียมตัวมาประชุมฯ อันดับแรกที่ลืมไม่ได้เด็ดขาดคือ สำเนาหน้า Passport ถ่ายมาให้พร้อม หากเขามีรายการพาไปศึกษาดูงานต่างประเทศจะได้ไม่พลาด (ฮา) ฝึกห่อ-รัวลิ้น ตั้งแต่เช้าตรู่ จะได้ออกเสียงภาษาอังกฤษได้ใกล้เคียงกับคู่พัฒนาจากหมู่เกาะชวา นั่นเอง ชาวอินโดนีเซีย ไม่มีเสียง พ ท ค จะออกเสียงเป็น ป ต และ ก คล้ายกับชาวฟิลิปปินส์ แต่ได้เชื้อกระดกลิ้นมาจากแขก
ไม่รู้อะไรซะแล้ว ภาษาอังกฤษสำเนียงไทยนี่ไพเราะสุดแล้ว เพราะภาษาไทยมีพยัญชนะตั้ง ๔๔ ตัวเสียงวรรณยุกต์อีกตั้ง ๕ ระดับ การทำเสียงสูง-ต่ำจึงไม่มีปัญหา ออกเสียงได้ใกล้เคียงที่สุด
" อาจารย์รู้ไหมครับ หลายคนทักว่า สำเนียงภาษาอังกฤษผมดีมาก เขานึกว่าผมเคยไปเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนเอเอฟเอส บางคนคิดว่าผมเป็นนักเรียนโรงเรียนฝรั่งในกรุงเทพฯ ไม่มีใครคิดว่าผมเป็นเด็กต่างจังหวัด เรียนแพทย์ที่ มน เพิ่งเข้า กทม มาเรียนเฉพาะทางนี่เอง " ลูกศิษย์หนุ่มปัจจุบันเป็นอาจารย์หมอเชี่ยวชาญด้านโรคหัวใจเด็กอยู่ รพ ศูนย์แพทย์นเรศวร เล่าให้ฟังอย่างเห็นขำ
" เป็นเพราะได้อาจารย์ช่วยสอนภาษาอังกฤษ น่ะซิ " คุณพ่อผู้เกษียณอายุราชการก่อนกำหนดเมื่อ ๒ ปีที่แล้ว แกล้งกระเซ้าแหย่คุณครู
ปัทโธ่ สำเนียงภาษาอังกฤษครู ยังได้ไม่เท่านักเรียนเลยจ้ะ
ทำ Video นำเสนอเรื่องแนะนำโรงเรียนยังต้องวานนักเรียนมาพูดบันทึกเสียงให้เลย แต่เผอิญนักเรียนติดธุระ จึงให้ Maxi เป็นคนพูดแทน ต้องตัดสินใจตั้งนานว่า จะให้คนไทยที่พูดภาษาอังกฤษได้ชัดพอประมาณหรือจะให้ชาวต่างชาติที่พูดภาษาอังกฤษเก่งแต่เวลาออกเสียงภาษาไทยฟังแปร่งๆ ดี ในที่สุดก็เลือกชาวต่างชาติเป็นผู้พูด
อินโดนีเซียมีเกาะตั้งพันกว่าเกาะ ประชากร ๒๐๐ กว่าล้าน ภาษาพูดมีมากถึง ๓๖๐ ภาษา(นับภาษาคนหรือยังเนี่ย อิอิอิ ล้อเล่น) ภาษาอินโดนีเซียเป็นภาษากลาง ประชากรมากมายขนาดนี้ แต่เชื่อหรือไม่ว่า เขาให้ความสำคัญกับการพัฒนาด้านการศึกษามาก ไม่ต้องดูเรื่องอื่นใด ห้องเรียนหนึ่งห้องมีนักเรียนแค่ ๒๕-๓๕ คน แยกการพัฒนาการศึกษาระดับชั้นมัธยมต้นและมัธยมปลายออกจากกัน ชาวอินโดนีเซีย แปลกใจมาก ที่ห้องเรียนของประเทศไทยจัดนักเรียน ๕๐ กว่าคนต่อชั้นเรียน สอนกันอย่างไร
บอกเขาไปซิว่า หากเราจัดแค่ ๒๕-๓๕ คน/ห้องอย่างเขา ปานนี้มี ด็อกเตอร์เต็มเมืองไปแล้ว (ฮา)
*** ขอบคุณผู้เข้ามาเยี่ยมชมทุกท่านค่ะ ***
ความเห็น (6)
- สวัสดีค่ะ
- บุษราแวะมาทักทายก่อนวันทำงานดี ๆ ค่ะ "แถวบ้านพี่สาวอากาศหนาวมั๊ยค่ะ"
- "จงบินเอาเท่าที่เราจะบินไหว ท่าที่บินไม่จำเป็นต้องเหมือนใคร แค่บินไปให้ถึงฝัน เท่านั้นพอ..."
- ขอบคุณค่ะ
บินมาหาด้วยความระลึกถึง
สวัสดีค่ะ
ครูดีเป็นแบบอย่างแก่ลูกศิษย์ค่ะ เหมือนคุณพ่อบอกไว้ค่ะ
ขอเป็นกำลังใจค่ะ
สวัสดีค่ะ
แวะมาเยี่ยมเพราะนานแล้วไม่ได้มาทักทาย
อ่านเรื่องในบันทึกแล้วสรุปว่าดอกไม้สวยค่ะ อิๆๆ
อาจารย์นก-น้องบุษราจ๊ะ
* ขออภัยที่ตอบล่าช้าเพราะ มีปัญหาเรื่องระบบอินเตอร์เน็ตและเน็ตบุ๊คตัวใหม่อายุแค่เดือนกว่าๆ ทำใจเสาะต้องไปเซ็ทระบบใหม่ เพิ่งใช้การได้ก็วันนี้เองอ้ะ
* ป่านนี้น้องสาวคนงามของพี่เป็นไงบ้างก็ไม่รู้นะ จ๊ะ
* วันนี้อากาศร้อนแฮะ ทั้งๆที่เมื่อวานก็เย็นชื่นใจดีแท้ๆเชียว
* ขอบคุณนะจ๊ะ!
พี่คิมคะ
* ไม่ได้ไปเยี่ยมเยียนเสียนาน เนื่องจากปัญหาหลายเรื่องมาผสมผสาน
* น้ำใจอันงดงามของพี่คิมช่วยเป็นกำลังใจที่ดีจริงๆค่ะ
* ขอบคุณนะคะพี่คิม!
คุณดาวเรืองคะ
* ชอบดอกไม้เช่นกันค่ะ ธรรมชาติช่างปั้นแต่งสีสันให้ดูงดงามจริงๆ
* ขอบคุณนะคะ.... ห่างหายไปนาน หลงทางบ่อยๆค่ะ