จิตใจนักสู้ สู่สาธารณะ

ชัยชนะ มิจำเป็นต้องเป็นผู้ชนะอยู่ร่ำไป บางครั้งยอมแพ้เพียงกาย แต่จิตใจชนะเหนือสรรพสิ่ง "กายแพ้ จิตชนะร้อยเท่าพันทวี"

"จิตใจนักสู้ สู่สาธารณะ"

การทำหน้าที่กรรมการสมาคม

นักฝึกอบรมแห่งประเทศไทย

(การทำเพื่อสาธารณะประโยชน์ต่อการ

พัฒนาบุคลากรของประเทศไทย)

 เคยมีสักครั้ง หรือเปล่าที่เรา

ไม่สามารถเป็นผู้ชนะได้ตลอดเวลา

เคยมีสักครั้งหรือไม่ ที่บางครั้ง

  แม้ชนะด้วยกติกา แต่แพ้ราบคาบ

ด้วยจิตสัมผัสได้

เคยมีสักครั้ง หรือไม่

ที่การใช้กำลังเพื่อการรู้ชนะ

 ไม่ใช่การชนะที่ถาวร

เคยมีสักครั้ง หรือไม่ ที่การชนะ

 เป็นบ่อเกิดแห่งการพ่ายแพ้

นิรันดรถาวร

แพ้หรือชนะ บางครั้ง อยู่ที่จิตใจ

หากบางครั้งจิตใจที่สู้

แต่กลับแพ้ด้วยสังขาร

ก็ถือว่าใจชนะอย่างละเอียดและเด็ดขาด

จิตใจนักสู่ สู่สาธารณะ

เป็นจิตวิญญาณ คนแห่งสังคม

 ที่นับวันจะหายากยิ่งในสังคมปัจจุบัน

ขณะนี้การแข่งขันเพื่อ เอาแพ้ เอาชนะ ขาดจิตเมตตา

ขาดจิตสาธารณะ

 เป็นบ่อเกิดแห่งความขัดแย้ง

ความรัก จะเป็นสิ่งที่จรรโลงสังคม

มนุษยชาติตลอดไป

รักในทุกสิ่ง

เอื้ออาทรแด่ผู้ด้อยโอกาส

มอบสิ่งที่มีคุณค่าสิ่งใดก็ไม่เท่ากับการมอบความรัก

 มอบการให้โอกาส

มอบความช่วยเหลือต่อกันและกัน

สังคมจะงดงามยิ่งขึ้น 

จิตใจนักสู้สู่สาธารณะ

จึงมอบให้กับทุกคนทีมีจิตอาสา

 ผลักดันสิ่งดีงามกลับคืนสู่สังคม

ไม่ได้คาดหวังเงินทอง

หรือเกียรติยศชื่อเสียง

 แต่เขาเหล่านั้นมอบความรู้สึกดีๆ

มอบกลับคืนความดีงามสู่สังคม 

 เพื่อพัฒนาจิตใจ

เยาวชน ประชาชน

เพื่อความเอื้ออาทรต่อกัน

 และกันตลอดไป

 กับสังคมที่อ่อนไหว

และรอคอยทุกคน ทุกภาคส่วน

 ได้มีโอกาสมอบสิ่งดีๆ ต่อกัน และกัน 

 (มอบความรักต่อกันตลอดไป) 

สำคัญยิ่ง มอบความรักความห่วงแหน

ต่อแผ่นดินเกิด

รักในชาติ ศาสน์ กษัตริย์

เป็นสำคัญเหนือสิ่งอื่นใด