นิทานที่ 33 ล้มซ้าง

 

 

บัดนี้ จักกล่าวเว้า                เข้าฮ่วมสามัคคี

     ตามนิทาน                    เล่าลือจานไว้

     มวลสัตว์น้อย                 ตะลุมบอนซ้างใหย่

     จนว่าล้ม                       ตายย้อนฮ่วมแฮง

 

แห่งหนึ่ง ในด่านด้าว           เป็นเขตพระยากา

     ปัญญาแหลม                ครอบครองสัตว์น้อย 

     วางแผนซี้                    แมงวันเขียว นกไส่

     กบเอบพร้อม                ประสานสู้ซ่อยกัน

 

จากนั้น กาก็คอยจอบจ้อง   ซ้างใหญ่นอนหลับ

นกไส่ บินถลาเถิง               ตอดยังตาซ้าง

     ทั้งขวาซ้าย                  กุญชะโรจนบอด

โงเง งมลุกขึ้น                    ไพรกว้างมืดมน

 

แมงวันเขียว จึ่งซ้อน           ขี่ใส่ในตา

     วันเดียวเป็น                  หมู่หนอนเจาะซ้ำ

ช้างแผด ครวญครางฮ้อง    เจ็บตามืดบอด

     สามสี่มื้อ                      แฮงฮว้ายหอดหิว

 

กาออก แผนต่อให้              กบไปอยู่เทิ่งโพน

     ทำเทียมเสียง               ม่วนยินในน้ำ

     เถิงหูซ้าง                     หิวโหยหาดื่ม

     งมมืดมุ่ง                      ปีนขึ้นสู่โพน

 

กบยิ่ง เอบเอบฮ้อง              แม้งม่วนแปงเสียง

     กุญชะโรปีน                 พะลาดลงกายกลิ้ง*

     แฮงโฮยไฮ้                   หลายทีอิดอ่อน

     หิวหอดน้ำ                    เลยล้มท่าวตาย

 

     กาออกหน้า                 พาพวกลงกิน

     มังสังกอง                    ใหญ่พูนโตซ้าง

สัตว์น้อย  ในดงนั้น            กินฉลองท้องตื่ง*

สามเดือน กินม่วนแม้ง        เหลือถิ้มซากโครง

 

      เขาต่างย้อง                 หัวคิดพระยากา

     โฮมแฮงเฮ็ด                 ซ่อยหิวหายได้

ต่างก็ รอเตรียมพร้อม         ยุทธการครั้งใหม่

แฮงน้อย โฮมฮ่วมเข้า         พลังเข้มเขื่อนแข็ง แท้แล้ว

(10 มกรา 2011)

 

* พะลาด - ลื่น

* ท้องตื่ง - ท้องเต็มอิ่ม