เป็นการยากสักหน่อยที่คนอายุเกษียณแล้วมีเพื่อนอายุน้อยกว่า ปัญหาไม่ได้อยู่ที่สิ่งแวดล้อมหมายถึงผู้อ่อนวัยกว่า ที่สำคัญ ควรปรับตัวเองเพื่อเข้ากับสิ่งแวดล้อมนั้น ก่อนอื่นต้องรู้จักเด็กวัยรวม แล้วพิจรารณาตัวเองว่าจะเข้ากลุ่มกับเด็กได้อย่างไร เมื่อเข้าใจแล้วย่อมเกิดวงจรความคิดอัตโนมัติ เกิดความสุขตามธรรมนองครองธรรม จากธรรมชาติของสิ่งแวดล้อมนั้นไปในตัว บางครั้งลืมความแก่ไปชั่วขณะ ควรปรับประยุกต์ตัวเองเมื่อมีปัญหาขัดแย้งทางความคิดขณะเรียนร่วมเกิดขึ้น อย่าคิดว่าเป็นผู้ใหญ่แล้วให้โอวาทเขาไปทั่ว ทำตัวให้มีประสบการ์อ่อนไว้ และแบ่งปันความรู้ฉันเพื่อนในวุฒิประสบการณ์ระดับเดียวกันในด้านการศึกษา นอกจากจะเข้ามาปรึกษาปัญหาชีวิต ควรปรับปัญหาด้วยความตลกรื่นเริงอย่างมีคารวะจริยะธรรม ย่อมเป็นเพื่อนกันได้ตลอด
คนเราพออายุมากแล้ว เรียนกับคนที่เด็กกว่า ส่วนใหญ่จะนั่งเงียบๆ และยิ้มสบายๆ อยู่แล้ว
กระผมอยากจะเขียนตอบครูหยุยเหมือนกันครับแต่ไม่รู้ว่าจะเขียนแบบไหน