หล้งทานข้าวกลางวันนี้มักจะง่วงนอน อย่างนี้รึเปล่าในวัฒนธรรมของลาวจึงมีการซ่อนตาดำหลังกินเข้าเที่ยงแล้ว
ภาพนี้คือลำแม่น้ำโขงที่เชื่อมโยงไทย-ลาวเข้าด้วยกัน
ระหวางมหานครเวียงจันทร์กับ อ. ศรีเชียงใหม่ จ. หนองคายคือตรงนี้ละ
สายน้ำโขงแห้งลงมากอย่างผิดสังเกตุ คาดว่าอีก 2 เดือนคงเดินข้ามไปฝั่งโนน้ได้
มีทั้งหนุ่มลาวหนุ่มใต้และหนุ่มไทย
รอเติมพลังอาหารกลางวันกันละ
คุยกันไปหัวเราะกันไปก่อนอาหารจะมาถึง
อ. พีรพล ฝีมือถ่ายทำ...
สัมผัสแม่น้ำโขงนานาชาติ..เย็น ๆ
สายน้ำโขงอันยาวไกล
บันไดลิงธรรมชาติ กลับไปดูอีกทีคงเปลี่ยนไปแล้ว เพราะทุกสิ่งล้วนอนิจจังนั้นแล.
สวัสดีค่ะ
แวะมาทักทายอาจารย์ค่ะ
สวัสดีครับ คุณBonnie
ยังสบายดีอยู่นะครับผม
ขอบคุณครับ
สวัสดีค่ะอาจารย์
เบิ่งลาว เว้าลาวได้บ่ น้อ อิอิ
อากาศเป็นจั่งได๋บ้าง
อาหารแซ่บบ่
..สบายดีจ้า....
ซำบายดี คุณปิ่นธิดา
รถที่แล่นในเมืองเวียงจันทร์ส่วนใหญ่มีแต่ยี่ฮ่อฮุนไดเด้
เว้าลาวได้คักแท้เด้อ...อิ อิ อิ
ต้องมีผู้เว้านำสิเว้าได้หลายคำ...อิ อิ อิ
สวัสดีค่ะอาจารย์
*** ชอบประเทศลาวมากมีความสุขทุกครั้งที่ได้ไปเยือน
*** ขอบคุณที่แบ่งปันค่ะ
สวัสดีครับ คุณกิติยา เตชะวรรณวุฒิ
เป็นประเทศเพื่อนบ้านที่ไม่ต้องใช้ภาษาอังกฤษ เพราะคุยกันเป็นภาษาไทย - ลาว ไทยอีสานก็เข้าใจกันได้ดีนะครับ
อีกอย่างวิถีวัฒนธรรมก็เหมือน ๆ กันนะครับผม
ขอบคุณครับ