เบิ่งลาว 8


ลาวกับไทยห่างไกลกันแค่แม่น้ำโขงกั้น ส่วนจิตใจเรายังผูกสัมพันธ์ไมตรีกันอยู่เสมอ

หล้งทานข้าวกลางวันนี้มักจะง่วงนอน  อย่างนี้รึเปล่าในวัฒนธรรมของลาวจึงมีการซ่อนตาดำหลังกินเข้าเที่ยงแล้ว

ภาพนี้คือลำแม่น้ำโขงที่เชื่อมโยงไทย-ลาวเข้าด้วยกัน

ระหวางมหานครเวียงจันทร์กับ อ. ศรีเชียงใหม่ จ. หนองคายคือตรงนี้ละ

สายน้ำโขงแห้งลงมากอย่างผิดสังเกตุ คาดว่าอีก 2 เดือนคงเดินข้ามไปฝั่งโนน้ได้

มีทั้งหนุ่มลาวหนุ่มใต้และหนุ่มไทย

รอเติมพลังอาหารกลางวันกันละ

คุยกันไปหัวเราะกันไปก่อนอาหารจะมาถึง

อ. พีรพล ฝีมือถ่ายทำ...

สัมผัสแม่น้ำโขงนานาชาติ..เย็น ๆ

สายน้ำโขงอันยาวไกล

บันไดลิงธรรมชาติ  กลับไปดูอีกทีคงเปลี่ยนไปแล้ว  เพราะทุกสิ่งล้วนอนิจจังนั้นแล.

 

 

หมายเลขบันทึก: 421742เขียนเมื่อ 21 มกราคม 2011 14:26 น. ()แก้ไขเมื่อ 1 มิถุนายน 2012 00:12 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (6)

สวัสดีค่ะ

แวะมาทักทายอาจารย์ค่ะ

สวัสดีครับ คุณBonnie

ยังสบายดีอยู่นะครับผม

ขอบคุณครับ

สวัสดีค่ะอาจารย์

เบิ่งลาว เว้าลาวได้บ่ น้อ อิอิ

อากาศเป็นจั่งได๋บ้าง

อาหารแซ่บบ่

..สบายดีจ้า....

 

ซำบายดี คุณปิ่นธิดา

รถที่แล่นในเมืองเวียงจันทร์ส่วนใหญ่มีแต่ยี่ฮ่อฮุนไดเด้

เว้าลาวได้คักแท้เด้อ...อิ อิ อิ

ต้องมีผู้เว้านำสิเว้าได้หลายคำ...อิ อิ อิ

สวัสดีค่ะอาจารย์

*** ชอบประเทศลาวมากมีความสุขทุกครั้งที่ได้ไปเยือน

*** ขอบคุณที่แบ่งปันค่ะ

สวัสดีครับ คุณกิติยา เตชะวรรณวุฒิ

เป็นประเทศเพื่อนบ้านที่ไม่ต้องใช้ภาษาอังกฤษ เพราะคุยกันเป็นภาษาไทย - ลาว ไทยอีสานก็เข้าใจกันได้ดีนะครับ

อีกอย่างวิถีวัฒนธรรมก็เหมือน ๆ กันนะครับผม

ขอบคุณครับ

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท