นิทานที่ 28 นกไส่

 

 

“ยังมี นกไส่น้อย                 เป็นคู่ผัวเมีย

ขาก็ แปงฮวงฮัง                  อยู่เทิ่งปลายไม้”

     เคียงครองสร้าง             วันคืนซ้อนฮ่วม

ก็เล่า มีลูกน้อย                   สองหล้าเกิดดอม*

 

     พอฮุ่งเซ้า                     พ่อแม่หากิน

     นำมวลแมง                   สู่ฮังมาป้อน

     ซอนลอนน้อย               ขนหางปีกป่ง

     เตรียมท่าถ้า                 เถิงมื้อแอบบิน

 

จักกล่าว เถิงหมู่ซ้าง            เดินผ่านพงไพร

     งวงซวงหัก                    ง่าปลายยอยไม้

     ใบเขียวเคี้ยว                 เป็นแลวล้มหล่าว

พ่อแม่ นกไส่ย้าน                บินเข้าขาบขอ

 

ขอแด่ กุญชโรเจ้า              ไว้ง่าฮังแขวน ข้าถ้อน

     กลัวบุตรตาย                หากฮังพังม้าง

     โตพระยาซ้าง               ยืนขวางขัดหมู่

     ตันง่าไม้                       ฮังน้อยปลอดภัย

 

พอฮุ่ง วันใหม่ขึ้น                ฝูงใหม่กุญชโร

     เดินตามแลว                 ซอกเล็มยอยไม้

นกไส่ กลัวเกรงย้าน            ทูลขอผายโผด

ง่าที่ ฮังหย่อนห้อย              ขอไว้อย่ากิน ข้าถ้อน

 

     นายใหญ่ช้าง                เมินต่อคำขอ

     ซูงวงหัก                      ก่องกินปลายไม้

     สองเขือน้อย                 ตกดินซ้างเหยียบ

     ตายอยู่ก้อง                  ตีนซ้างโหดทราม

 

พ่อแม่ นกไส่ไห้                 นำลูกแสนแพง

     ตายฝังดิน                   บ่อนฮอยตีนซ้าง

     พากันไห้                     หากาเจ้าถิ่น

     วอนซ่อยฟื้น                สองน้อยต่าวคืน

 

อันว่า ธรรมชาติสร้าง          มีเกิด มีตาย สูเอย

โตใหญ่ มีพลังแฮง             ข่มเหงโตน้อย

     เป็นฉันนี้                      ชีวีสัตว์โลก

กฎเกณฑ์ใหญ่ข่มน้อย        บ่แปปิ้นเปลี่ยนคืน ดอกนา

(25 ธันวา 2010)

 

* เกิดดอม - เกิดด้วยกัน