ฤๅจักเป็นเช่นตะวัน

1. เมื่ออรุณ ละเมอ เธอก็มา              จุมพิต แผ่นฟ้า จนจ้าแจ่ม
เงินและทอง เข้าเจือ ระเรื่อแซม       แตะแต้ม แผ่นดิน ด้วยยินดี
2. รู้ว่า ทุกรุ่ง เธอมุ่งมา        ด้วยภาระ,ด้วยปรารถนา,ด้วยหน้าที่
เธอจากให้ คิดถึง หนึ่งราตรี            ไม่นานนัก แสงระวี ก็วาบวับ
3. เหมือนมีมืด มีสว่าง เส้นทางคู่            มีสดชื่น มีหดหู่ มาสลับ
แต่เธอเตือน ว่าชีวี ที่ย่อยยับ        ไม่อาจฝืน คืนกลับ...เช่นตาวัน
-ปณิธิ ภูศรีเทศ-
(ภาพสีชอล์กเทียน:ทุ่งนายามเช้าหน้าโรงเรียนบ้านกร่างฯ-ปณิธิ)

[จันทร์สีเทา]

ณ ที่จันทร์เจิดจ้าฟ้ากระจ่าง

ส่องนำทางคนใจมืดให้มองเห็น

พ้นเรียวจ้นทร์ตาวันฉายแทนเดือนเพ็ญ

สาดให้เห็นคนคนเดิมที่เริ่ม..หยัดยืน

 

ภาพและกลอนสวยงดงาม

ให้แง่คิดกับชีวิต

ให้สติ กับใจคนค่ะ

[กิติยา เตชะวรรณวุฒิ]

*** ใจมั่นคงเช่นตะวันนั้นหายาก

โดนลมปากลมเป่าผ่าวร้อนไหว

ทั้งลมเล่ห์ลมลวงหลอนดวงใจ

ทุกวันคืนสะอื้นไห้อายตะวัน

ราตรีสวัสดิ์ค่ะอาจารย์

[Boo]

อยากเก็บตะวันไว้ณปลายฟ้า ให้เธอคนดีมาชื่นชม บ่มรัก ประจักษ์ในกันและกัน ... :)

[โสภณ เปียสนิท]

ทุ่งนาป่าธารตาลยอดด้วน

ทุกสิ่งล้วนสืบทอดตลอดวิถี

มีข้าวปลาให้กินน่ายินดี

ไทยเรามีดินอุดมอันสมบูรณ์

[krugui]

@@@อรุณรุ่งฟ้าสางสว่างจ้า

เธอจะมาตามนัดไม่เหหัน

นอกจากถูกเมฆบังในบางวัน

เช่นเดียวกันกับชีวิตที่ผ่านมา@@@

[ภาทิพ]

      เธอจากไปเพียงครู่ก็จู่กลับ

คงสว่างกระจ่างวับเช่นวันก่อน

แต่วัยคนเมื่อเปลี่ยนกาลจะผ่านย้อน

กลับมาอ่อนอย่างเคยเห็นเป็นไม่มี

 

 

[มนัสดา]

สวัสดีค่ะคุณปณิธิ

[ปณิธิ ภูศรีเทศ]

• ขอบคุณ ภาพและบทกวีที่นำมาฝากครับ
• "คุณจันทร์สีเทา" "ครูกิติยา เตชะวรรณวุฒิ" "คุณpoo" "อาจารย์โสภณ เปียสนิท" "ครูkrugui Chutima" "คุณภาทิพ" และ "คุณยาย"
• ปณิธิ ภูศรีเทศ

[มนัสดา]

ตะวันลับขอบฟ้าเหมือนสายตาที่ลาไกล

ดวงเดือนเลื่อนมาใหม่ก็ไม่ใช่ดั่งตะวัน

จะหาใครมาเทียมเท่าเจ้าไม่ได้ดอกจอมขวัญ

เปลี่ยนเดือนเป็นตะวันแต่ใจฉันไม่เปลี่ยนแปลง

[ปณิธิ ภูศรีเทศ]

• ขอบคุณบทกวีสำหรับราตรีที่ผ่านมาครับ "คุณยาย"
• ปณิธิ ภูศรีเทศ