เวลาสั้นๆ..แต่ความทรงจำย๊าวยาว

         ปีใหม่ที่ผ่านมาผมมีความสุขมากที่ได้กลับบ้าน...ความสุขของคนที่ห่างบ้านมานาน...เรื่องราวในอดีตผุดขึ้นในหัว...บรรยากาศเดิมๆ...การทำงาน....ความเป็นอยู่...กิจวัติประจำวัน....คิดถึงสถานที่ที่เคยเป็นส่วนหนึ่งของชีวิต....ซอยที่เคยขับรถผ่าน...ถนนเส้นเดิม...ทุ่งนาผืนเดิมเรามองมาตั้งแต่เด็กจนโตจากฤดูแล้ง ไปฝน ย่างเข้าหนาว ผ่านเปลี่ยนหมุนเวียนซ้ำแล้วซ้ำเล่า ความคิดมันพลุ่งพล่านมีความสุข

          ผมคิดว่า....คงมีไม่น้อยที่คิดเหมือนกันกับผม...ทุกสิ่งทุกอย่างที่ผ่านมาในชีวิตล้วนเป็นประสบการณ์..."ประสบการณ์"คือ"บทเรียนชีวิต" ที่คอยพัฒนาตัวเองให้เข้มแข็งก้าวผ่านช่วงชีวิตที่เปลี่ยนแปลงไป

          กลับบ้านปีนี้....ทุ่งนา...ลมหนาวยังเหมือนเดิม..ถนน..ตรอกซอย...ยังอื้ออึงไปด้วยเสียงการเฉลิมฉลอง...ญาติพี่น้องอยู่กันพร้อมหน้า(เฉพาะบางครอบครัว)ไถ่ถามสาระทุกข์สุกดิบ...แลกเปลี่ยนเล่าประสบการณ์ของแต่ละคนในรอบปี...

         ปีนี้กลับบ้าน...คิดว่าตัวเองมีคุณค่ากว่าทุกครั้ง..????..ก็ด้วยเงินที่อยู่ในซองผ้าป่าของโรงเรียนที่ติดตัวกลับมาด้วย...แม้มันจะไม่มากสักเท่าไหร่(ในความคิดนะ) แต่มันก็เป็นสิ่งหนึ่งที่เราภูมิใจ

       ห้าวันที่ผมอยู่บ้านเป็นช่วงพักผ่อนที่มีความสุข...แม้มันจะหมดไปรวดเร็วแต่มันก็เหมือนกับแท่นชาร์ตแบตเตอรี่ ที่ทำให้ผมมีพลังที่จะกลับมาทำงาน...งานที่ไม่รู้จักจบ......(งานจบเราก็จบด้วยนะสิ.....ฮ่าๆ)

       ขอให้ทุกคนมีกำลังใจทำงานต่อไปนะครับ......สวัสดีปีใหม่   :)

 

[รัชดาวัลย์ วงษ์ชื่น(อิงจันทร์)]

สวัสดีค่ะ

อ่านแล้วคิดถึงบ้านค่ะ

การกลับบ้านก็เหมือนได้ชาร์ทแบตให้เต็ม

เพื่อกลับมาสู้งานอีกครั้ง

เป็นกำลังใจให้นะคะ