ตอนที่ ๒ ผมอยากไปเยี่ยม ศวก.ที่๖ (ขอนแก่น) “One Stop Service”
เมื่อผู้มาร่วมพิธีขึ้นไปวางดอกไม้จันท์ พี่อ้อและติ๋ว ยังนั่งรออยู่ ณ จุดเดิมด้วยหมายมั่นว่า
“ให้คนอื่นขึ้นไปก่อน เราขึ้นไปวางทีหลังได้”
พอคนเริ่มซาไม่ทันที่พี่อ้อและติ๋วจะลุกจากเก้าอี้ ท่านจักรธรรม เดินเข้ามาหาเราทั้งคู่ ตอนนั้นรู้สึกตกใจ
(แฮะ ๆ ก็ไม่ค่อยจะชินกับสถานการณ์แบบนี้เท่าไหร่หน่ะค่ะ)
“นี่ติ๋วกับอ้อใช่ไหม”
ในใจติ๋วร้องจ๊ากขึ้นมา หรือเป็นเสียงข้างในของคนข้าง ๆรึเปล่าก็ไม่แน่ใจค่ะ
แต่ปากข้างนอกเอ่ยออกไปว่า “ใช่ค่ะ”
“งั้นเดี๋ยวไปวางดอกไม้จันท์ก่อน แล้วค่อยมาคุยกัน”
พอคล้อยหลังท่านติ๋วแอบถอนหายใจเฮือก และหันไปมองหน้าพี่อ้อ แบบหวาด ๆ ประมาณว่า
“ชะตากรรมเราสองคนจะเป็นยังไงนะพี่”
แต่ก็รู้สึกดีและประทับใจค่ะ ที่ผู้ใหญ่ใจดีเมตตา คนตัวเล็ก ๆขนาดนี้
อ้อ เกือบลืม เจอพี่ ๆในกรมหลายท่านเลยค่ะ บางท่านเพียงคุ้นหน้า แต่ยังจำชื่อไม่ค่อยได้
แอบโดนพี่ฐาแซวว่า
“ไอ้น้องคนนี้วันนั้นมันเต้นเหมือนกินยาบ้า”
ติ๋วได้แต่หัวเราะนึกย้อนถึงวันนั้นก็ยิ้ม “เออเหนาะ เหมือนจริง ๆ ฮา” ขอบพระคุณนะคะที่ยังจำกันได้
หลังเสร็จพิธีท่านจักรธรรม ผู้อำนวยการโรงพยาบาลสมเด็จพระยุพราชกระนวนและทีม มาร่วมกันเสวนา ณ ห้องประชุมเล็ก ศวก.ที่ ๖ ด้วย
ระหว่างเดินทางผ่านตึกใหม่ของศวก.ที่ ๖ พี่วิชัยชี้ชวนให้ท่านชมจุด One Stop Service ท่านพยายามอย่างมากที่จะมอง แต่ก็ไม่ได้เลี้ยวรถเข้าไป แล้วท่านก็เปรยขึ้นว่า
“ One Stop Service ต้องมีเอกลักษณ์ มองปุ๊บรู้ปั๊บว่านี่แหละคือ One Stop Service อย่างเช่น 7-Eleven มีเอกลักษณ์ของสี ทีดูก็รู้เลยว่าใช่
เป็นโอกาสที่ดีที่ดีที่ชาว ศวก.ที่ ๖ ได้ต้อนรับท่าน แต่พอถึงหน้าห้องผู้อำนวยการ (ห้องประชุมเล็ก) ท่านแซวว่า “โทรไปหา ผอ.ศิริพงษ์ซิบอกว่าผมมาเยี่ยม” ฮา กันทั้งห้อง ซึ่งก็โทรจริง ๆค่ะ
เอาหล่ะซิ เริ่มต้นด้วยเสียงหัวเราะระหว่างรอรถตู้อีกคันจากทีม โรงพยาบาลสมเด็จพระยุพราชกระนวน
เมื่อครบองค์ประชุม ท่าน ผอ.รพ.ยุพราชกระนวน สะท้อนภาพให้เราชาว ศวก.ที่ ๖ ได้อย่างชัดเจน ท่านเสนอแนะเรามาว่า
“พึ่งรู้ว่า กรมวิทย์ฯมีผลิตภัณฑ์ ซึ่งน่าสนใจมา แต่.........
ของก็ดูยาก ให้ทดลองก่อนก็ไม่มี แม้จะอยากซื้อแค่ไหน สนใจแค่ไหน ถ้าไม่ได้ลองหรือเข้าถึงผลิตภัณฑ์ได้ง่าย ๆ มันก็ยากที่จะตัดสินใจซื้อ”
เออเหนาะ ผลิตภัณฑ์ของกรมวิทยาศาสตร์การแพทย์เจ๋ง แต่.....เข้าถึงได้ยาก อืม.......น่าคิด
ท่านแนะต่ออีกว่า “ชุดทดสอบบางตัว ยังขาดการกระจายลงมาในพื้นที่ เช่น ชุดทดสอบทางพยาธิบางชนิด แบบว่า ต้องสั่งซื้อเองเลย เห็นว่าต้องส่งทางเครื่องบินทีเดียว”
ณ วันนั้นพี่บุ๋ม (งานพยาธิ) ชี้แจงว่า “เป็นข้อจำกัดของชุดทดสอบที่ต้องเก็บในอุณหภูมิเฉพาะ ทาง ศวก.เองก็ลำบากเช่นกัน” อืม........อันนี้คงจะเป็นโจทย์ใหญ่ ๆ ที่พี่ ๆตระหนักอยู่ แล้วกำลังหาหนทางแก้ไขแน่ๆ เลย (ติ๋วแอบคิด)
ซึ่งท่านก็ให้แนวทางแก้ไขไว้ว่า “One Stop Service จะช่วยคลี่คลายปัญหา หรือการตั้งทีมประชาสัมพันธ์ จะช่วยให้ลูกค้ารู้จัก หน่วยงานเรามากขึ้น” ประเด็น ณ ห้องเสวนาขอแอบหย่อนไว้แค่นี้ก่อนนะคะ จะขอตัดไปที่อีกบันทึกเกรงว่าจะยาวเกิน..............โปรดติดตามตอนต่อไปค่ะ (^-^)
สวัสดีปีใหม่ค่ะอาจารย์