เอาอย่างงั้นรึ..?

เมื่อแรกเจอพ่อนะไม่ว่าอยู่ที่ไหนต้องยิ้มแย้มให้กันและกันเป็นสิ่งแรกเริ่ม...

ค่ำคืนนี้เป็นอีกคืนหนึ่งที่ไปทานอาหารเลี้ยงก่อนสิ้นปีใหม่กับครอบครัวที่ใกล้ชิดกันพึ่งกลับเข้าบ้านพักในเมืองหาดใหญ่วันนี้ทั้งวันมีแสงแดดเจิดจ้าพอได้ตากเสื้อผ้าที่ซักไว้แห้งสนิท

เมื่อวันก่อนลมแอร์รถเสียเลยเดาสุ่มไปหาร้านทำแอร์รถยนต์ใช้เวลาราว 5 ชั่วโมงแล้วเสร็จ ช่วงว่างได้คุยกับช่างแอร์ประทีปให้ข้อคิดน่าสนใจคือเขาดูแลลูกค้าสังเกตลูกค้าอย่างสองพ่อลูกมาร้านระบุอุปกรณ์ยี่ห้อนั้น ช่างแอร์ว่าที่จริงอย่างไหนก็มาตรฐานไม่ต่างกัน สิ่งที่ลูกค้าระบุหายากเลยช้าแถมลูกค้าดังกล่าวจะเดินทางวันนั้นจากหาดใหญ่ไปตรัง

ที่จริงต้องวางแผนล่วงหน้าไม่ใช่มาทำมาเปลี่ยนเอาตอนวันเดินทางอย่างนี้

ช่างแอร์ว่า...คนเรานี้ต้องรักษาความรู้สึกที่ดีต่อกัน เพราะการเสียความรู้สึกและการเสียเวลามันก็เท่ากับการสูญเสียทุกอย่าง

เรื่องทางบ้านช่างแอร์บอกภรรยาและลูกสาวสองคนของเขาว่า...เมื่อแรกเจอพ่อนะไม่ว่าอยู่ที่ไหนต้องยิ้มแย้มให้กันและกันเป็นสิ่งแรกเริ่ม...

แอร์รถที่ทำเสร็จพอดี เมื่อกลับถึงที่พักปิดประตูรถแล้วเสียงรีโหมดไม่ดังแต่มีแสงไฟแลบ ๆ เลยต้องโทรไปหาช่างแอร์คนนี้ใหม่เขาบอกให้นำรถเข้ามาเช็คได้ตลอดเวลาเมื่อกลับไปที่ร้านแอร์เดิม

นายช่างเห็นกำลังจอดรถเขารีบออกมารับและดูแลให้...ลำโพงขาด...ไม่ได้เกิดจากการรื้อเปลี่ยนแอร์...แต่มันมาบรรจบกันพอดี...เมื่อเสร็จแล้วผมควักตางค์จะจ่ายค่าลำโพงและค่าบริการ...ไม่เป็นไรครับอาจารย์...อย่างไรเสียผมขอรับผิดชอบซื้อลำโพงราคาราว 300 บาทมาใส่ติดตั้งให้มีเสียงดีดังเดิม...เพื่อรักษาความรู้สึดที่ดีต่อกันครับ...เอาอย่างงั้นรึ..?

จึงขอบันทึกขอบคุณในมิตรไมตรีที่นายช่างแอร์ประทีป แห่งเมืองหาดใหญ่ที่ได้ให้ทั้งข้อคิดและความรู้สึกที่ดีก่อนวันปีใหม่จะเวียนมาถึงนั้นแล.

เขียนใน GotoKnow โดย ยูมิ
ใน วัฒนธรรมท้องถิ่น

คำสำคัญ (Tags): #philosophy#umi#uthai eksaphang#อุทัย เอกสะพัง

หมายเลขบันทึก: 416457เขียนเมื่อ 25 ธันวาคม 2010 22:17 น. ()แก้ไขเมื่อ 14 พฤษภาคม 2012 01:29 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่าน