เป็นครูอย่าอ่อนล้าต่อความผิดพลาดของลูกศิษย์…
การปลูกฝังเรื่องคุณธรรม เป็นเรื่องที่ยาก เพราะด้วยปัจจัยหลายๆอย่างไม่ว่าจะเป็นครอบครัว สิ่งแวดล้อม และสังคมรอบๆตัวของเขา ล้วนแล้วแต่กล่อมเกลามาแต่กำเนิด ถ้าครอบครัวดี สิ่งแวดล้อม และสังคมรอบๆตัวของเขาดี เรื่องคุณธรรมก็คงไม่จำเป็นต้องสั่งสอน แต่นั่นคงเป็นเรื่องที่ยากมากที่จะมีที่ใดที่จะสมบูรณ์แบบอย่างนั้น เรื่องคุณธรรมจึงเป็นเรื่องใหญ่ที่ไม่ควรมองข้าม เพราะหากคนๆหนึ่งมีคุณธรรมประจำใจ เขาคงทำเรื่องอื่นได้ดีเช่นกัน
ดังนั้นเราต้องมาเริ่มที่ตัวครูก่อน เพราะถ้าครูยังคิดไม่ได้แล้วเด็กจะเอาแบบอย่างที่ไหนไปคิดไปปฏิบัติ ต่อให้ครูสอนเรื่องคุณธรรมเก่งแค่ไหน แต่ไม่เคยปฏิบัติให้เด็กเห็น แน่นอนว่าคงเป็นเรื่องยากที่เขาจะเชื่อและปฏิบัติตามคำสอน ดังประโยคที่ว่า “ร้อยคำสอนไม่เท่าหนึ่งแบบอย่าง” ครูต้องมีความรัก ความเชื่อ ความหวัง และการให้อภัย ซึ่งเป็นวัฏจักรที่นำความเจริญก้าวหน้า มาสู่ลูกศิษย์ และวิชาชีพแห่งตน สิ่งสำคัญอีกอย่างคือครูจะต้องอดทน เพราะเด็กแต่ละคนเรียนรู้ได้ไม่เท่ากัน พื้นฐานของการดำเนินชีวิตก็ไม่เท่ากัน บางคงเรียนรู้ได้เร็วแค่ครั้งเดียวก็เข้าใจ แต่บางคนต้องทำซ้ำๆหลายๆครั้งจึงจะเข้าใจ ต้องรู้จักใส่ใจและช่างสังเกต ต้องมองให้ออกว่าพฤติกรรมของเขามีการเปลี่ยนแปลงหรือไม่ ให้โอกาสให้เขาได้พูดในสิ่งที่เขาต้องการบ้าง ถึงแม้บางครั้งอาจจะไม่ใช่สิ่งที่ถูกที่ควร แต่ก็ต้องฟังเขาให้จบก่อน เรียกง่ายๆว่าต้องเป็นผู้ฟังที่ดี เมื่อเขาได้ระบายความในใจ และรู้สึกไว้ใจ เราก็ค่อยๆสอนเขาให้เข้าใจว่าสิ่งใดควรทำสิ่งใดไม่ควรทำ เมื่อเขามีความเชื่อมันในตัวเรา เขาก็จะปฏิบัติตาม ขอเพียงอย่าอ่อนล้า และหมดหวังในตัวลูกศิษย์ที่ยังคิดอะไรไม่รอบคอบเท่าผู้ใหญ่อย่างเรา
แต่...เมื่อไรก็ตามที่เราเห็นเขา เปลี่ยนตัวเองไปในทางที่ดี หัวใจของเราก็จะรู้สึกพองโต นั้นแหละความรักที่แท้จริง ถึงไม่ใช่เลือดเนื้อเชื้อไขแต่เราก็มั่นใจว่าเรารักเขา ไม่แพ้พ่อแม่ที่แท้จริง
เพราะเขาไม่ได้เป็น “แค่ลูกศิษย์” แต่เขาเป็น “ตั้งลูกศิษย์”
\(@^____________^@)/
ความเห็น (1)
ศิษย์ครูปลาของเขาคร้าบบบ...(ลั้นลาได้อีก..^^)