บางเสี้ยวของอารมณ์ กับ กลอนให้กำลังใจ

สุขทุกข์อยู่ที่ใจ

 บางเสี้ยวของอารมณ์ กับ กลอนให้กำลังใจ

หนึ่งสมอง สองมือ ต้องไขว่คว้า
เมื่อมีปัญหา ขึ้นมา ต้องแก้ไข
เหนื่อยและท้อ ขอพักหน่อย ไม่เป็นไร
ให้มีแรง ลุกขึ้นใหม่ ได้อีกครา
-  -  -  -  -

คนเราก็เป็น แบบนี้ กันทั้งนั้น
มีสุขสันต์ โศกเศร้า เท่ากันแหละหนา
ความสำเร็จ แต่ละครั้ง กว่าจะได้มา
ต้องแลกด้วย เหงื่อและน้ำตา แทบทุกคน
-  -  -  -  -

ขอเป็นอีก หนึ่งแรงใจ ให้คนสู้
ให้เธอรู้ ว่าเธอ ยังมีหวัง
ขอส่งแรงใจ ให้เธอ  มีแรงพลัง
ไปยังฝั่งฝัน ที่เธอวาดหวัง และตั้งใจ

เหนื่อยมากไหมคนดี….
วางมือเธอบนมือฉันนี้ได้ไหม
ขอจับมือเธอ…แบบนี้ต่อไป
ส่งผ่านไออุ่นจากใจ…ไปปลอบโยน
…………………

…..ไกลกันถึงครึ่งฟ้า…
ใจไปได้ไกลกว่าทะเลที่ไกลโพ้น…
“You’ll never be Alone”…
…ไม่รู้คนทางโน้นจะเป็นเช่นไร…
…………………

เหนื่อยมากไหมคนดี….
อย่าลืมคำคำนี้ที่เคยบอกไว้
คำว่ารัก…เคยแน่นหนักสักเท่าไร
ขอจงจำไว้ไม่ว่าวันใด…ไม่เปลี่ยนแปลง…

..ในวันที่หัวใจอ่อนแอ และอ่อนไหว
..วันที่…ไม่มีใคร คอยเคียงข้าง
..วันที่…ลมหายใจ เริ่มเลือนลาง
..วันที่…สิ่งต่าง-ต่าง เริ่มจางลง

..เธอยังมีฉันคนนี้ ที่ยิ้มให้
..ขอเธอสู้ ต่อไป อย่าท้อถอย
..ความสำเร็จ อยู่ข้างหน้า ยังรอคอย
..อุปสรรค อีกนับร้อย ให้ฝ่าฟัน

..กำลังใจ ฉันให้เธอ นั้นมีค่า
..ชุบหัวใจ เธอขึ้นมา ให้มีหวัง
..เอาความท้อ ความเหนื่อย เป็นพลัง
..จุดไฟฝัน ขึ้นมาใหม่ ในหัวใจ

..ในวันที่เธอนั้น คิดท้อแท้
..หรืออ่อนแอ สับสน กว่าวันไหน
..หรือวันที่ เธอมองไป ไม่เห็นใคร
..ยังมีฉันคน นี้ไง…เคียงข้างเธอ…

บนเส้นทางที่เดินไป
ยังอีกไกลกว่าจะถึงซึ่งจุดหมาย
เก็บน้ำตาระหว่างทางที่เรียงราย
ให้กลับกลายเป็นบทเรียนนักเดินทาง

เก็บรอยซ้ำที่ขูดข่วนล้วนด้วยหนาม
ที่คอยตำสองฟากคอยถากถาง
บรรจงเช็ดรอยเลือดให้เหือดจาง
ชะโลมล้างด้วยรักจากคนไกล

หากวันนี้เหนื่อยนักจงพักก่อน
ล้มตัวนอนเก็บฝันอันสดใส
วันพรุ่งนี้จะเข้มแข็งด้วยแรงใจ
ก้าวต่อไปให้ถึงซึ่งปลายทาง

ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน…
แต่อยู่ๆน้ำตามันก็พาลจะไหล
ไม่ได้เศร้าหรือคิดมากอะไร
แค่ความเหงามันเกาะกุมหัวใจเท่านั้นเอง
โอบกอดตัวเองเบาๆ…
รู้สึกเหมือนโดนความเหงาข่มเหง
รอบกายไม่สดใส หัวใจก็วังเวง
เหมือนเปล่าเปลี่ยวอยู่ในโลกของตัวเองเพียงลำพัง
จะทำอย่างไรนับจากนี้…
เมื่อชีวิตที่มีเริ่มหมดหวัง
อยากต่อสู้แต่ไร้ซึ่งแรงกำลัง
ขอเพียงสักครั้ง ที่จะมีคนมาอยู่ข้างๆ
และโอบกอดฉันให้มีหวัง…สักที

ยามที่เธออ่อนล้า..
รับรู้ได้ จากแววตา ที่หวั่นไหว
ไม่มีใคร คอยเคียงข้างช่วยปลอบใจ
ขอเป็นฉันได้ไหม…ดูแลเธอ

—————-จะคอยเป็น กำลังใจ อยู่ข้างหลัง
รับรู้และรับฟัง เรื่องราวของเธอเสมอ
ความห่างไกล..ก็ไม่อาจกางกั้นความผูกพัน ที่ให้เธอ
ขอเพียงรู้ไว้เสมอ กำลังใจจากฉัน มีให้เธอ…ทุกนาที

 

 

อ่านต่อ : http://www.dek-d.com/board/view.php?id=1310123#ixzz18T2xuD4W

[ฝ้ายฝ้าย]

.........ชอบกลอนบทนี้มากเลย คะ.............

----------------------------------------------

หนึ่งสมอง สองมือ ต้องไขว่คว้า

เมื่อมีปัญหา ขึ้นมา ต้องแก้ไข

เหนื่อยและท้อ ขอพักหน่อย ไม่เป็นไร

ให้มีแรง ลุกขึ้นใหม่ ได้อีกครา

- - - - -

[สายพิณ (สาวเมืองสิงห์)]

กลอนอ่านแล้วรู้สึกว่าดีมากและมีคุณค่าทำให้เรามีกำลังใจ ในการทำงาน สู้ สู้ ค่ะ