ย้อนรอยวัดกาญจนบุรีเก่า-5

ย้อนรอยวัดกาญจนบุรีเก่า-5

โสภณ เปียสนิท

...........................

                                       ชาวบ้านรอบวัดเริ่มเดินทางเข้ามาที่วัดมากขึ้นเรื่อยๆ หลายคนช่วยงานในโรงครัวด้านหลัง หลายคนทำขนมกล้วยทอดบ้าง ข้าวเม่าทอดบ้าง ข้าวต้มมัดบ้าง เพื่อต้อนรับแขก นกเอี้ยงสาลิกากลุ่มใหญ่ร่อนลงใกล้ลานต้นมะม่วงท้ายศาลา เดินหาเศษอาหารแถมถกเถียงและวิวาทกันในบางครา “มีเจ้าอาวาสมาหลายองค์ซิครับ” ผมเอ่ยชวนลุงสนทนาต่อ “ก่อนหน้านั้นไม่รู้ รู้แต่ว่ายุคหลังมานี่มี 4 องค์” “ก่อนหน้านั้นเป็นอย่างไร” “ที่ตรงนี้เคยเป็นเมืองหลวง ราวปี 2374 รัชกาลที่3 ย้ายเมืองกาญจน์ไปที่ เมืองกาญจน์ใหม่โดยสร้างประตูเมืองกาญจน์ไว้เป็นหลักฐาน”

 

                                           นึกภาพตามคำบรรยายของลุง เห็นภาพลำน้ำแควใหญ่ไหลล่อง นานๆ เรือเล็กเรือใหญ่ล่องผ่านไปมาใครจะรู้ว่าริมตลิ่งมีวัดโบราณทรุดโทรมแทรกอยู่ใต้ป่าใหญ่น่าสะพรึงกลัว “แสดงว่าวัดเคยรกร้างอยู่นาน” ผมเดาเอาตามสถานการณ์ “ใช่ ต้นไม้ขึ้นปกคลุมรกครึ้ม” “นานไหมครับ” ลุงทำท่านึกนิ่งไตร่ตรอง “ไม่มีใครจำปี พศ. ได้ จำได้แต่ว่า ปีหนึ่ง “หลวงตากลับ” เดินธุดงค์บุกป่าฝ่าเขาลำเนาไพรหาที่วิเวกปฏิบัติธรรมตามหลักแห่งธุดงควัตรกำจัดกิเลสมาถึงที่นี่ ปักกลดใต้ร่มไม้ใหญ่ ญาติโยมทำบุญตักบาตรแล้วเกิดศรัทธานิมนต์ท่านพักอยู่ต่อไป ชาวบ้านจึงช่วยกันต่อแพให้ท่านพักจำพรรษาที่ท่าน้ำหน้าวัด”

 

                                         ผมเกิดความสงสัย “ทำไมไม่พักข้างบน” “อาจเป็นเพราะ อยู่บนแพป้องกันอันตรายได้ง่าย ภัยจากสัตว์ร้าย ภัยจากคนที่มาขโมยขุดหาสมบัติ อีกอย่างการเดินทางสมัยโน้นใช้เรือเป็นหลัก” ผมเห็นคล้อยตามข้อคิดเห็นของลุง “หลวงตากลับจึงกลายเป็นเจ้าอาวาสรูปแรก” “ใช่ ปีหลังๆ มาชาวบ้านช่วยกันสร้างกุฏิและนิมนต์ท่านมาอยู่ข้างๆ โบสถ์นั่น” ลุงชี้มือไปที่พระอุโบสถหลังเก่าแก่

 

                                              “เจ้าอาวาสองค์ต่อมาเล่าครับ” ผมถามให้ลุงเล่าต่อเพราะอยากรู้ “หลังสิ้นหลวงตากลับ พระอาจารย์จวน รับตำแหน่งต่อมา องค์นี้มีประวัติน่าสนใจ” ลุงหยอดน้ำจิ้มให้ผมสนใจยิ่งขึ้น “อย่างไรครับ” ลุงไม่ตอบแต่กลับถามแทน “เอ็งเคยได้ยินเรื่องระฆังใหญ่วัดท่าเสาไหม” ผมเร่งรีบทบทวนความทรงจำเก่า “เคยได้ยินว่ามีระฆังใหญ่อยู่ลูกหนึ่งตีดังไปถึงสุพรรณบุรี” “เออ..ข้าก็ได้ยินแบบนั้นเหมือนกัน” “แล้วอย่างไร” “มันเป็นตำนานปาก เล่ากันต่อมาว่าระฆังนี้ใหญ่มาก เฉพาะตรงหูมีขนาด 3 กำ” “โห ใหญ่ขนาดนั้น” “พระอาจารย์จวนเคยจ้างคนจากทุ่งสมอ 30 คนช่วยกันขุดหาระฆัง 1 เดือนเต็มไม่พบอะไรเลย” “แล้วสระระฆังหลังวัดโน่น” “ไม่มี ไม่พบอะไร พบว่าดินแถวนั้นแข็งเป็นหินเลย” “อ้าว...” ผมปรับตัวไม่ทัน

[โสภณ เปียสนิท]

เด็กๆมาเล่นในวัด และกินขนมตอนมีงานสำคัญๆ เพื่อให้คุ้นเคยกับวัด

[♥อุ้มบุญ♥]

✿อุ้มบุญ✿สงสัยสามเรื่อง ค่ะ

1. ตรงหูมีขนาด 3 กำ คำว่า "3  กำ" ขนาดเท่าไหร่ค่ะ
2. ขณะที่คุณครูใหญ่สนทนากับลุง  มีสมุดบันทึกไปด้วยหรือเปล่า
3. ไม่ยอมพักเลยนะคะหลังเดินทาง

[โสภณ เปียสนิท]

เรียนคุณอุ้มบุญครับ

คราวนี้มาเป็นประเด็นเลย ตอบง่ายดี

1. หูระฆังขนาด สามกำ เป็นภาษาโบราณ อธิบายให้ง่าย ลองหันหน้าเข้าต้นเสาบ้านนะ กางนิ้วชี้แถมนิ้วกลางด้วย ทาบลงไปนั้นแหละ1กำ เพิ่มอีก2 คือขนาดของหูระฆังครับ

2.ไม่มีสมุดบันทึกครับ มีแต่ซองผ้าป่าซองเดียว จดเฉพาะประเด็นสำคัญครับ

3. ครับ อันนี้ไม่ใช่คำถามนะ คล้ายคำชมนะนี่ อิอิ 

[ครู ป.1]

เคยแต่ฟังตำนานว่าโบสถ์เก่าเป็นโบสถ์วัดป่าฯ

ที่นางพิมพิลาไลย ต้องตะแคงตัวเข้าไป

เพราะประตูเล็กเกินไป...คนเฒ่าเล่าให้ฟังค่ะ

[KRUDALA]

อรุณสวัสดิ์ค่ะ อาจารย์โสภณ เปียสนิท

          ตามมาอ่านเรื่องย้อนรอยวัดกาญจนบุรีเก่า  ตั้งแต่ตอนที่1มาเลยค่ะ อาจารย์เขียนเรื่องชวนติดตาม   เหมือนได้อ่านการ์ตูนตามล่าสมบัติในถ้ำเมืองกาญจน์...ประมาณนั้นเลยค่ะ

          ตอนเด็กๆครูดาหลาเคยอ่านการ์ตูนตุ๊กตาเกี่ยวกับน้ำตกไทรโยค ...จำได้ไหมคะ การ์ตูนสี่พี่น้องหนูนิด หนูไก่ หนูหน่อย และหนูแจ๋ว ที่คนเขียนการ์ตูนชื่ออาวัฒน์  ...นำเที่ยวน้ำตกไทรโยคเมืองกาญจน์สนุกตามประสาเด็ก  ทำให้รู้จักเมืองกาญจน์ตั้งแต่เด็ก พอโตขึ้นก็ชอบร้องเพลงเขมรไทรโยค...และเป็นเพลงที่ครูดาหลาใช้ร้องกล่อมลูกๆนอนเปล จนเขาจำได้ติดหูจะบอกว่า"แม่ร้องเพลงบ้านยาย" คือขึ้นต้นจะร้องเอ้อ เออ...เขาก็ตาปรือจะหลับแล้ว  พอถึง บรรยายความตามไท้...เด็กๆได้ฟังทุกวัน เลยตั้งชื่อใหม่ว่า"เพลงบ้านยาย" และไม่ต้องสงสัยเลยว่าเพลงนี้ก็ใช้เป็นเครื่องมือทำมาหากินในวิชาดนตรี นาฎศิลป์มาตลอดค่ะ

         เพิ่งเคยมาเมืองกาญจน์ปีที่แล้ว ได้ไปล่องแพ ชมสะพานข้ามแม่น้ำแควเห็นสุสานทหารญี่ปุ่น ไปดูการถ่ายทำภาพยนตร์ที่โรงถ่ายของเมืองกาญจน์  ..แต่วัดท่าเสานี่ยังไม่เคยได้ไปค่ะ 

                                   

      มีภาพวัดบ้านปาง(วัดครูบาศรีวิชัย) อ.ลี้ จ.ลำพูน มาฝากค่ะ

[โสภณ เปียสนิท]

เรียนคุณป.1ครับ

เหมือนที่ผมได้ยินเหมือนกันเลยครับ ประตูเท่าพวกเราคนปัจจุบัน2คนเข้าพร้อมกันได้ แต่นางพิมต้องเอียงตัว ตัวโตขนาดนั้น 

[โสภณ เปียสนิท]

เรียนครูดาหลาครับ

เมืองกาญจน์ยังมีที่เที่ยวอีกมากเลยครับ ว่างก็ลองขยับเปลี่ยนที่ใหม่ๆ บ้าง เช่นน้ำตกเอราวัณ น้ำตกห้วยแม่ขมิ้น วัดใต้ วัดเหนือ หน้าเมือง ทองผาภูมิ ด่านเจดีย์สามองค์ วัดที่เล่าเป็นวัดเล็กๆ เองครับ เมื่อก่อนคงใหญ่ แต่ไม่มีใครจดบันทึกไว้เท่าไร 

แว่วเพลง "ล่องแม่ปิง" ของจรัล มโนเพชรมาเบาๆ แล้วครับ

[พล็อกพร้าว]

ขอบคุณครับอาจารย์ ที่ให้กำลังใจมาตลอด เมื่อก่อนกระผมไม่ชอบเขียนหรือบันทึกสิ่งใด ชอบฟังมากกว่า มือใหม่หัดขับครับ ตอนแรกๆตั้งใจบันทึกใน gotoknow แค่นิดหน่อย เ่พลงกล่อมเด็ก หรือบททพิธีกรรมพืนบ้านกันลืม เรื่องอื่นๆเกิดทีหลัง

บันทึกทุกบทของอาจารย์ เ็ป็นสิ่งที่มีคุณค่ามากครับ ขอบคุณครับ

[Boo]

ฮาๆ พระท่านบอก ช่างน่าสนใจ ร่วมลุ้นไปด้วยว่ามีอะไร อิ อิ ล่าสุดที่ไปกาญจน์ แถวสังขละบุรีกับคู่รักวัยดึก พาไปรำลึกความหลังที่สามประสบ ยังประทับใจ .. หากท่านอ. กรุณาเล่า สามประสบ ในมุมมอง ตำนาน จะเป็นพระคุณค่ะ :)

[โสภณ เปียสนิท]

เรียนคุณพร็อกพร้าวครับ

เรื่องไม่บันทึกนี่น่าเสียดายครับ เพราะบรรพบุรุษผมที่เมืองกาญจน์ไม่บันทึก ผมเลยไม่รู้ว่า วัดท่าเสาเริ่มจริงๆ เมื่อไรแน่ เจ้าพ่อเขาชนไก่ที่เรานับถือกันคือใคร สระระฆังของเรา มีอยู่จริงหรือไม่? 

สำหรับทางโ้น้นโชคดีที่คุณพล็อกพร้าวเริ่มบันทึกแล้ว อย่าหยุดครับว่าไปเรื่อยๆ มีประโยชน์ทั้งนั้น

[โสภณ เปียสนิท]

ฮ้่นแน่ คุณปูครับ

ชอบคำว่า "คู่รักวัยดึก" แถมฝากการบ้านที่น่าสนใจไว้ด้วย เยี่ยมเลยครับ จะพิจารณาเขียนครับ ถ้ามีเวลาไปหาข้อมูลมาบ้างนะครับ