สวนแห่งชีวิต : คาดหวังสิ่งใด ก็จงเพาะและปลูกเมล็ดพันธ์ของสิ่งนั้น

วันปีใหม่อิสลามหรือวันที่ 1 มุหัรรอม ฮ.ศ. 1432 ได้ล่วงหน้าไปก่อนหน้านี้แล้ว ซึ่งตรงกับวันอังคารที่ 7 ธันวาคม 2553 และจะตามมาด้วยวันปีใหม่ของตะวันตกและปีใหม่ของไทยตามลำดับจากนี้ไป

 

หลายคนต่างปรารถนาที่จะให้วันปีใหม่สำหรับตนและครอบครัวมีแต่ความสุข ความเจริญก้าวหน้า และความดีงามมากมาย และรวมถึงมีความปรารถนาที่จะให้สิ่งดังกล่าวเกิดมีแด่ผู้ที่ตนรักและเคารพนับถือ จะเห็นได้จำคำอวยพรต่างๆที่มีให้แก่กันและกันในโอกาสแห่งวันขึ้นปีใหม่ของทุกปี

 

นอกเหนือจาก "คำอวยพร" ที่มีให้แก่กันและกันแล้ว "สิ่งที่แต่ละคน" "เพาะและปลูกมันลงในสวนแห่งชีวิต" ก็มีความสำคัญอย่างไม่อาจมองข้าม หรือละเลย  หากเราย้อนกลับไปพิจารณา ณ ต้นปีใหม่ที่ผ่านพ้นไปไกลมากแล้ว ณ วินาทีแห่งวันใหม่ของปีใหม่ครั้งนั้น เราได้เพาะและปลูกเมล็ดพันธ์ใดลงในสวนแห่งชีวิตเรา หากว่า ผลไม้ที่มีอยู่เต็มสวนชีวิตในขณะนี้ก็คือ ผลไม้ที่เราได้ปลูกและรดน้ำพรวนดิน ผ่านวินาที นาที ชั่วโมง วัน เดือน และปีแห่งชีวิตที่ผ่านมาและเมล็ดพันธ์นั้นได้เติบโตจนออกดอกผลให้เราได้ลิ้มชิมในวันนี้ 

 

ในปีใหม่ปีนี้ วินาทีใหม่ นาทีใหม่ ชั่วโมงใหม่ในแต่ละวันของแต่ละเดือนของปีใหม่นี้ เราจะยังคง "เพาะและปลูก" เมล็ดพันธ์เดิมๆอยู่อีกหรือ!!! เพื่อจะได้พบกับดอกผลเดิมๆอีกครั้ง กระนั้นหรือ???

 

หรือว่าเราจะ แสวงหาเมล็ดพันธ์ใหม่ๆ เพาะและปลูกลงในสวนแห่งชีวิตของเรา ในทุกๆวินาทีใหม่ ทุกๆนาทีใหม่ ทุกๆชั่วโมงใหม่ ทุกๆวันใหม่ ทุกๆเดือนใหม่ เพื่อที่เมื่อมันเติบโตและพร้อมออกดอกผล มันจะได้ให้ดอกและผลที่เราปรารถนาเป็นรางวัลแห่งชีวิต รางวัลแห่งความตั้งใจและความพยายามที่ดี  อินชาอัลลอฮฺ

 

สำหรับผู้ที่ตื่นขึ้น ณ วินาทีใหม่ของชีวิต และใช้เวลาไปทุกนาที ชั่วโมง วัน และเดือนด้วย การเพาะและปลูกเมล็ดพันธ์แห่งความไร้สาระ สนุกเฮฮาแบบเดิมๆ ใช้ความพยายามเล็กๆน้อยๆ เกียจคร้าน จะคาดหวังว่า เมล็ดพันธ์ดังกล่าวจะกลับกลายเป็น ดอกผลอันดีงามเต็มสวนแห่งชีวิตได้อย่างไรกัน นี่ ไม่ใช่อื่นใดเลย เว้นแต่เป็น ความคาดหวังที่ไม่อาจเป็นจริงได้เลย ตลอดไป...