สุนทรียะของทุเรียน ไครรู้บ้าง
เป็นเรื่องราวเลือนลางครั้นก่อนเก่า
หนามแหลมคม เปลือกหนา กลิ่นเหม็นเคร้า
มนุษย์เราหรือลิงนั้นที่ได้กิน
อีกเฉกเช่นศิลปะเรื่องการขาย
ใช่ขึ้นชั่งจ่ายตังแล้วจบสิ้น
ครั้นต้องเลือก ลูกสมบูรณ์เป็นอาจิณ
คงเคยชิน บาททองคำ เท่าหนึ่งทุเรียน
อีรวง หมอนทอง กำปั่นนั้น
กำหนดครันโดยชาวสวนคนเสมียน
ปลูกดูแล ดั่งลูกสาวไม่ด่าเฆี่ยน
สวนโล่งเตียนต้นสูงเด่นดูงามตา
เราคนกินไม่สิ้นถึงพึงเรื่องนั้น
ไม่รู้พันธุ์ ศิลปะ แหล่งค้นหา
รูปรสกลิ่น เสียงข้างใน นำปรัชญา
เป็นเรื่องราว สุนทรียะ เรื่องทุเรียน
เรื่องราวทุเรียน ใช่ครับ นับวันทุวันนี้
ศิลปะของทุเรียน นับวัน ยิ่งธรรมดาลงทุกๆทีไป
ยอมรับว่าเป็นความรู้ใหม่ น่าสนใจ
นึกมาแล้วอยากกินทุเรียนเลย
ไม่ทุเรศนิ