เจ้าหน้าที่ตรวจนเข้าเมืองคนหนึ่ง ตรวจชายขี่จักรยานผู้ผ่านด่านตรวจออกจากเมือง ทุกครั้งที่เรียกตรวจก็ไม่เคยค้นพบสิ่งผิดกฎหมายใดๆ ก็ต้องปล่อยให้เขาขี่จักรยานผ่านไปทุกครั้ง แต่ในใจของเจ้าหน้าที่ตรวจคนเข้าเมืองก็คิดเสมอว่าต้องมีสิ่งผิดกฎหมายกับชายผู้นี้ แต่แม้จะค้นทุกซอกทุกมุมทั้งที่ตัวและที่จักรยานก็ไม่เคยพบส่งใด เป็นเช่นนี้จน จนท.ผู้นี้ปลดประจำการจากงาน เขามาเจอกับชายขี่จักรยาน จึงบอกความรู้สึกที่มีทุกครั้งในการตรวจผ่านด่าน และถามชายขี่จักรยาน ว่า เขานำสิ่งผิดกฎหมายอะไรผ่านด่านเข้าเมือง ชายขี่จักรยานยอมรับว่าเขานำสิ่งผิดกฎหมายผ่านด่านทุกครั้งจริง และสิ่งนั้น คือ จักรยาน... ข้อคิด..เธอมองแต่เธอไม่เห็น เพราะใจเธอบอด..(หรือเธอเพียงที่เคยเห็นเท่านั้น) เปิดมุมคิด พลิกมุมมองบ้าง..โลกคงกว้างขึ้นมาก
เล่าเรื่องหักมุมได้ดีนะครับ
-ปณิธิ
น่าคิดว่า ทำไมไม่คิดว่าจักรยานเปลี่ยนใหม่ทุกครั้ง
ขอบคุณคะ 2 ท่าน อาจเพราะ ความเคยชิน/ประสบการณ์ ทีคิดว่าของผิดกฎหมายต้องซุกซ่อนเสมอ สิ่งที่ปรากฎให้เห็นจึงมองว่าไม่ใช่ จึงมีผู้รู้หลายท่านบอกว่า กรอบคิดกลายเป็นขีดจำกัดของความมุมมองและความคิด ขอบคุณที่ได้แลกเปลี่ยนคะ (วพบ.สุราษฎร์)