มาชม นักกลอนอย่านอนเปล่า พี่ดอกรักเคยอยู่แถวบ่อแสนใช่ไหม เพิ่งไปเยี่ยมอ่าน เรื่องราวเมืองเมื่อปี ๑๖ ของพี่บังวอญ่า มา สนุกสนานมากๆ เลย .. รออ่านมุมมอง ประสบการณ์ ของพี่ดอกรัก ผ่านกลอน หรือเรื่อง ก็ได้ ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ :)
ดำแร่ที่น้ำเค็ม หมายถึง บ้านน้ำเค็ม รึพี่ดอกรัก ใช่เลย เรื่องนี้น่าสนใจหลาว พี่ดอกรัก เขียนเล่าหน่อยสิคะ นะ ๆ ขอบคุณค่ะ
ก็ดำถือหัวดูดแร่ ในน้ำลึก ๆ ครอบหน้ากาก ดูดแร่ไปเรื่อย ก็เสี่ยงภัย อยู๋ในทะเลคนละ 3 ชั่วโมง อยู่แถวบ่อดานไง บอกว่ารวย ๆ เงินเยอะ น้องปูอยู่ที่ไหนตอนนั้น...ทำไมแต่งกลอนปะทะกับหมอจรรย์ได้ดีจัง .....จะแต่งเพลงสองสาวสองสไตล์....น้องปูสวนพี่อยู่ที่ สามแยกทับปุด ....ไง...เป็นป่าเขาลำเนาไพร ร้องเพลงได้ยินถึงน้องหรือเปล่า ผ่านป่าเขา ถึงน้องไหม...เห็นน้องปู อยู่คล้าย ๆ หมอจรรย์ ด้วยหละ...เคยเห็น ขี่รถ สายพังงา - พนมด้วยหละ...
แวะมาทักทายนักแต่งกลอนเพลง.....
ฮาๆ ท่านดอกรัก
ผมดำแร่อยู่น้ำเค็ม ตั้งแต่ ปี 19 -22 พอแพหัวดูดหุ้นส่วน ของพอ. ณรงค์ มา เราสู้ไม่ไหวเลิกในปีนั้น
พวกเราคิดร้ายวางแผนจะลำลายแพหัวดูด ฉิมพลี ปลุกระดม โดยเอาผมเป็นพรีเซ็นเตอร์ว่า......"ณรงค์จอมเปรต ต้องพบกับนเรศ จอมปราชญ์" แต่เราเพียงแต่คิดกันตามประสาคนชอบคิดครับ
ขอนอนต่อดีกว่า
ฝันดีนะครับ น้องจรรย์ ตื่นรุ่งขึ้น ถ้าว่าง ๆ หรือคลื้มอกคลื้มใจ มาร่ายกลอนต่อ...
อ้าว ได้มีเรื่องหนุกหนานหลาว สองหนุ่มเล่าเรื่องแร่ เหมือนในหนังม. เหมืองแร่ เลยนิ :)