แมวเหมียว..ตัวแสบ


รู้ว่าเป็นภูมิแพ้ แต่ก็อดไม่ได้ที่จะเลี้ยงแมว

     จากเหตุการณ์ก่อนๆ ก็ตั้งใจไว้ว่าจะไม่ให้อาหารสัตว์ที่ผ่านมาหลังบ้านอีก เพราะว่า เลี้ยงเมื่อไหร่ เป็นของเราเมื่อนั่น  ทั้งที่เป็นแมวเป็นหมาที่ไม่มีเจ้าของ หากินไปทั่วบ้านพักในศูนย์ฯ เพราะที่เจอปัญหามาก็กัดเด็ก ลูกหลานเจ้าหน้าที่ด้วยกัน ก็ต้องอพยพเอาไปเลี้ยงที่บ้านปู่ย่า  แมวไปอึเรี่ยราดที่บ้านพี่ข้างบ้าน   ก็ต้องแอบเอาไปปล่อยเพราะมันไม่งั้นคุณลูกสาวน้ำตาร่วงอีก ขนาดทุกวันนี้ยังคอยถามตลอดว่า ป่านนี้มิโกะ มิกิเป็นงั้นบ้างไม่รู้ ...

    ก็พยายามทิ้งอาหารที่เหลือใส่ถังขยะไปเลย  ก็อดสงสารคุณนายเปรอะไม่ได้อีกจนได้ ก็เธอท้องมาพุงโย้  มาร้อง แง้ว แง้ว ขออาหารก็ต้องให้อีก  ครั้งนี้ก็คลอดมา 3 ตัว ก็กะว่าปิดเทอมไปเดือนนึงกลับมาคงไม่เจอแล้ว คงไปอยู่บ้านอื่นแล้ว  ที่ไหนได้เธอรออยู่ เพราะลูกชายพี่ข้างบ้านแกแอบให้อาหารคุณนายเปรอะและครอบครัวด้วยเหมือนกัน แต่ลูกจาก 3 เหลือตัวเดียว ที่เหลือตายหมด  ก็เลยเลี้ยงกันไป ดูแล้วเป็นตัวผู้ด้วย หมดปัญหาเรื่องท้องไป  ก็กะว่าจะไม่หใข้บ้าน เพราะเป็นภูมิแพ้กันทั้งบ้าน

    พออากาศเย็นก็สงสารมัน เพราะจมูกเย็นเจี๊ยบเลย แถมแม่มันก็เริ่มตบลูกแล้ว ไม่ดูแลต่อ เลยพานอนในบ้าน แล้วเช้าก็รีบตื่นกันมาดู กลัวจะอึเลอะเทอะในบ้าน ก็ ไม่มีแฮะ...เป็นแมวรู้ที่ขับถ่าย ไม่ทำเหม็นแถวละแวกบ้าน ให้กินอิ่ม ก็จะมาวิ่งเล่นๆพักนึง แล้วไปนอน แต่ถ้าวันไหน ไม่อิ่ม อยากเล่นจัดก็เล่นทั้งวัน ตั้งแต่เช้ายันบ่ายๆเลย ถึงจะเริ่มตาปรือ หงอยหลับ หมดเลย ...ซนมาก แต่ก็ทำให้บรรยากาศในบ้านสนุกสนานขึ้น หลังจากอยู่กันมาบางวันแทบไม่รู้จะคุยอะไรกันเลย ก็ได้ขำๆ กับเจ้าตัวเล็กที่มีอะไรตลก ๆให้เรากันตลอด  บางทีกระโดดมาเกาะขอบหน้าต่างเรียกให้ไปเปิดบ้านให้ ก็เผลอตกบ่อปลาไป  บางทีก็นอนดูปลาแล้วก็ทำเป็นจะกินน้ำในตู้ปลาแล้วแอบเอามือล้วงบ้าง

   กลายเป็นสมาชิกประจำครอบครัวไปแล้ว เช้าตื่นมารอเจ้านายตื่น เปิดประตูให้ไปทำธุระ ก็วิ่งกลับมากินข้าว เล่นๆ ไปจนเย็นเจ้านายกลับมาก็วิ่งมารับ กินข้าว ก็เล่นๆ ไป พอถึงเวลาก็เข้านอน (เค้ามีที่นอนของเค้าเองอยู่หน้าห้องนอน)  พอใครเปิดประตูเธอก็ พยายามตื่นวิ่งไปด้วย มีอยู่วันนึงคงจะง่วงจัด เราก็แกล้งเรียกให้มาเป็นเพื่อนกัน เธอก็พยายามตื่นเดินจากที่นอน ลงมาข้างๆ เตียงแล้วก็นอนส่งเสียงอยู่บนบ้านนั่นล่ะ ประมาณว่าชั้นไม่มีแรงนะวันนี้ ง่วงมาก ก็สงเสียงแง้ว แง้ว เบาๆ แล้วส่งสายตามาเป็นเพื่อน

   ก็ได้สีสันให้กับครอบครัวดีค่ะ ขำขำ

หมายเลขบันทึก: 409966เขียนเมื่อ 23 พฤศจิกายน 2010 21:58 น. ()แก้ไขเมื่อ 14 มิถุนายน 2012 11:30 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (3)

จากที่อ่านมันไม่ได้แสบเลย มันน่ารักจริง ๆ

ความเป็นคนมีเมตตา บรรดาสัตว์ตกยากทั้งหลายสัมผัสได้และจะแวะเวียนไปให้ดูแลครับ

  • คุณวัฒนาค่ะ ...เจ้าตัวแสบ เธอมีเรื่องให้เราขำๆ กับเธอได้ทุกวันค่ะ
  • ครูหยุยค่ะ ...จริงๆแล้ว เจ้าตัวนี้เหตุที่อดไม่ได้ก็คือ วันแรกที่กลับมาเจอ เธอซ่ามาก เล่นซนตลอด ให้กินก็กินทุกอย่าง กินเก่งมาก แต่พอวันรุ่งขึ้นไม่กินอะไรเลย หงอยลง แล้วก็ไอค๊อกแค่ก  แต่ก็เหมือนพยายามจะกิน พอกินก็ไออีก  ก็เอ้า ! ลองดูอีกวัน  ตอนเย็นก็เลยตัดสินใจกันว่า ไม่ไหวแล้ว เอ็นดู...เลยพากันไปหาหมอฉีดยาไป 2 เข็ม เอายามากินต่ออีก 5 วันก็กลับมาซ่าส์....อย่างทุกวันนี้เลยค่ะ

 

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท