เมื่อสักครู่...ระหว่างเตรียมตัวไปทำงาน...
"วันนี้เป็นวันอะไร?"...สำเนียงจริงจังจากภรรยาผมเอ่ยขึ้นลอยๆ...
แว้ปแรกในสมอง วันนี้วันที่ ๑๙ พ.ย. ตอบไวแบบไม่ทันยกมือ "วันนี้เป็นวันครบรอบแต่งงานของเรา"...พร้อมระบายหายใจอย่างโลกอก... เหมือนตอบโจทย์คณิตศาสตร์โอลิมปิกได้..."แล้วไป"...ภรรยาผมเอ่ยด้วยรอยยิ้ม...ผมนึกในใจ "กินเรายาก" เพราะเรื่องนี้ผมจำแม่น(ไม่ได้โม้)
วันนี้ผมจึงขอถ่ายทอดการจดจำวันสำคัญของครอบครัวของผม ซึ่งเป็นเรื่องสำคัญที่สุดกว่าเรื่องใดๆในโลก (ตามความเห็นแบบเป็นเอกฉันท์จากภรรยาผม) ใครจะนำ Tacit Knowledge นี้ไปใช้ ผมก็ไม่ห้ามหวงนะครับ
หลักการจำ
หัวใจหลักคือสิ่งอ้างอิง (reference) จะว่าผมโชคดี หรือจะเรียกว่าเป็นความบังเอิญก็ได้ ที่ชีวิตผมผูกพันกับเลข ๙ และ ๑๙
ผมเกิดวันที่ ๑๙ ม.ค.๐๓(ค.ศ.๑๙๖๐)
เกิดในศตวรรษที่ ๑๙
ใต้ร่มบรมโพธิสมภารของพ่อหลวงรัชกาลที่ ๙
ใต้ร่มธรรมของสมเด็จพระสังฆราชเจ้าองค์ที่ ๑๙
เรียนมัธยมที่บ้านเกิดรุ่นที่ ๑๙
เข้าทำงานกองทัพเรือครั้งแรกที่โรงเรียนชุมพลทหารเรือพร้อมกับนายทหารฝึก(นักเรียนนายเรือที่จบจากโรงเรียนเตรียมทหาร) รุ่นที่ ๑๙
ไปเรียนที่อเมริกาปี ๒๙
พบกับภรรยาที่นี่(เข้าทำงานทีหลังผม)...แล้วเราแต่งงานกันวันที่ ๑๙ พ.ย.๓๑ (๒๒ปีเต็ม)
มีลูกคนแรกเกิดวันที่ ๑๙ พ.ค.๓๒(วันอาภากร วันวิสาขบูชา)
ถ้านับอายุครบรอบแต่งงานของผมเปรียบอายุคน.... กำลังวัยรุ่นคึกคักคึกคัก
...........
"วันนี้เป็นวันอะไร".......จึงกินผมยาก......ตอบได้แบบชิวชิว
อั่นแน่ คนสูงอายุมีเทคนิคแบบนี้ ชอบครับชอบ
ขอบพระคุณที่อวยพรและให้กำลังใจครับผม